Save me

Κεφάλαιο 33 ( Παρασκευή )

Songan's pov:

Έχει περάσει μια βδομάδα, είναι Παρασκευή και σήμερα θα επιστρέψει ο διοικητής. Αυτή τη βδομάδα είμαι όλη μέρα μαζί με τον Chen ή κάποιον άλλο αστυνόμο. Πλέον ούτε έξω μπορώ να βγω να πάρω μια ανάσα  αλλά ήξερα πως ήταν το σωστό. Οι μικροί δεν έβγαιναν καν από το σπίτι. Και η Jinhan είχε πάρει άδεια για να είναι μαζί τους ενώ έξω ούτε αυτή έβγαινε, είχε έρθει πολύ κοντά με τον Yontan και αυτός τους πηγενε τα ψώνια της εβδομάδας και ότι χρειαζόταν όλοι τους και περνούσε πολύ χρόνο μαζί τους.

Ο Chen πρέπει να είναι πιο νωρίς στο τμήμα σήμερα και εγώ περιμένω να έρθει ένας από το τμήμα να με πάρει. Έφυγε και μου έγραψε ένα χαρτάκι πως θα έφευγε και θα πηγενα με κάποιον άλλο στο τμήμα. Δεν θέλω να πάω γιατί όλοι με κοιτάζουν με ένα διαφορετικό τρόπο, λες και πρόκειται να καταρεύσω ή να μην αντέξω κάτι δεν ξέρω. Είναι άβολο όλο αυτό πλέον αλλά θέλω να δω τον διοικητή. Με περνάει τηλέφωνο συχνά και πήγα άλλες δύο φορές σπίτι του να τον δω.

Άλλες φορές θα περίμενα έξω στην είσοδο αλλά τώρα πρέπει να μου στείλουν μήνυμα ή να με πάρουν τηλέφωνο για να βγω έξω από το σπίτι και το άλλο; ο Chen εχθές με έβαλε να αλλάξω χρώμα στα μαλλιά μου και να τα κουρεψω. Αντί για το χρυσοξανθο μέχρι τους ομους μου τώρα έχω μαύρα κοντοκουρεμένα. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν απλός θα ήθελα να ήταν άλλος ο λόγος που θα άλλαζα χρώμα στα μαλλιά μου. Άσχετα που μου πήρε ένα σορό καινούργια ρούχα. Ήταν πιο ροκ στιλ και δεν ήξερα αν θα μου ταίριαζε αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές, ήταν πιο τρομαγμένος από ότι φανταζομουν. Εχθές το βράδυ τον άκουγα στον ύπνο μου να μου ψιθυρίζει πως ότι και να γίνει δεν θα αφήσει να μου συμβεί τίποτα ξανά.

Το κινητό μου χτύπησε και εγώ κατέβηκα κάτω μπαίνοντας αμέσως μέσα στο αμάξι λέγοντας καλημέρα και χωρίς να κοιτάω ποιος ήρθε να με πάρει. Κοιτούσα έξω μέχρι που αρχίσαμε να αλλάζουμε πορεία, αντί για το τμήμα πηγεναμε αντίθετα σε μια περιοχή που δεν έχω ξαναδεί.

Songan: Πάμε λάθος. Γύρνα πίσω θα αργήσουμε.

????: Σκάσε! Και κάνε ησυχία. Θα αργήσεις πολύ τσουλακι.

Έμεινα. Πάγωσα στο κάθισμα και όλο το σώμα μου μούδιασε. Άρχισε να με καταβάλει πανικός και τρόμος αλλά έπρεπε να το καταπολεμήσω αν θέλω να ξεμπλεξω. Δεν μίλησα, με την άκρη του χεριού μου έβαλα το κινητό μου στη σιγαση και το έσπρωξα στο παπούτσι μου, ήξερα πως έπρεπε να βρω έναν τρόπο να ξεφύγω και πως τώρα ήμουν μόνος.