Save me

Κεφάλαιο 26 ( Στην έκθεση φωτογραφίας )

Nilan's pov:

Είμαι στην αίθουσα της έκθεσης του μικρού. Μου την δίνει να τον αποχωρίζομαι και όλο κάποιος να έρχεται να τον παίρνει για να μιλήσουν. Από το πρωί είμαστε όλοι εδώ. Οι φωτογραφίες είναι δικές μας, όλων μας. Οι περισσότερες είναι του Songan και είναι λογικό, είναι πολύ όμορφος και ο μικρός λατρεύει να κάνουν φωτογραφίσεις. Έχει και δικές μου, όλες σχεδόν είναι τραβηγμένες κρυφα ενώ μαγείρευα. Μετά έχει πολλές με την Jinhan και τον Chen. Και διαφορές που είμαστε όλοι μαζί.

Songan: Δε μου λες, γιατί όλοι οι τοίχοι έχουν την φάτσα μου; Νιώθω σαν να με κοιτάνε όλοι και να ψιθυρίζουν διάφορα. Μου είπε μόλις πλησίασε αρκετά ώστε να μην ακούν οι διάφοροι που ήταν γύρω μας.

Nilan: Έλα εσένα τουλάχιστον σου είχε πει πως θα έχει φωτογραφίες σου και κάνατε και φωτογραφίσεις για αυτό. Εμένα με κατασκόπευε το δαιμόνιο μικρό. Έκανα και καλά τον μουτρομενο.

Songan: Ακόμα να καταλάβω γιατί τον λες μικρό αφού έχετε την ίδια ηλικία.

Nilan: Άστο αυτό, δεν μου λες τελικά θα πας στο γραφείο μετά από τις αποκαλύψης;; Μου είχε πει τα πάντα για τον πρώην του Chen.

Songan: Δεν θέλω να βάλω τον εαυτό μου σε δύσκολη θέση αλλά από την άλλη η ιστορία τους με γεμίζει ανασφάλεια. Ο τύπος τον αγαπάει ακόμα και ο δικός μου του είχε υποσχεθεί πως θα τον περιμένει. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν θα πάω και γίνει κάτι που δεν θα μου αρέσει; Αν δεν πάω όμως και αφήσω χώρο στον άλλο να τον διεκδικήσει; Πραγματικά έχω φτάσει σε σημείο να νιώθω παγιδευμένος.

Nilan: Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μιλήσεις με τον  Chen. Ενώ του μίλαγα παρατήρησα κάποιον να πλησιάζει πολύ τον μικρό μου, σχεδόν τον στρίμωξε στον τοίχο και ο μικρός είχε ζαρωσει από φόβο. Έφυγα χωρίς να πω κουβέντα και πήγα τρέχοντας στον μικρό.

????: Τα μικρά πορνηδια έχουν και καλλιτεχνική φύση;;;; Τελικά ξέρεις να κάνεις και κάτι άλλο από το να στήνεις το κωλο σου ε;;

Δεν τον άφησα να πει αλλά του έριξα μια γροθιά στο σαγόνι και τον έριξα κάτω. Αμέσως φώναξα την Jinhan να τον πάρει και γύρισα στο μικρό που είχε κάτσει κάτω και έτρεμε. Κόσμος μαζεύτηκε γύρω μας και συζήτησαν για τα λόγια του τύπου και για το σκηνικό γενικά. Πήρα τον μικρό στην αγκαλιά μου και βγήκα από την αίθουσα, πήγα στο αμάξι και τον άφησα να κάτσει ενώ του έδωσα να πιει νερό. Ήταν χάλια, έκλαιγε και έλεγε ανάμεσα στα αναφιλητα του: " Γιατί να βασανιζομαι ακόμα; Δεν φτάνουν όλα όσα πέρασα;;" Τότε είδα τον Songan να έρχεται τρέχοντας. Έβαλε τον μικρό στην αγκαλιά του και τον χάιδεψε στοργικά στο κεφάλι.