HAPİS

10.Bölüm

Çok uzun bir aradan sonra herkese merhaba hikayemi karakterleri olayları ve  özellikle tahiri o kadar çok özledim ki anlatamam  sjjsjjsjjsjj

Çok güzel bir bölüm oldu bence herkescikler okusun tamam mı?hehehehe

Ayyy yine çok uzattım yaa okuyun bakem.

İyi okumalar canlar...💛

Yazar'ın Anlatımı

"Kiminin güneşi doğarken, kimine dolu yağıyor. Hayat bu kadar acımasızdı istediğini değil,zor geleni sunar..."♠🌿

Tahir 1 aydır hapisanedeydi tüm ev halkı bir cenaze misali ağlıyordu...Evdekiler zümrüt'ün düğün hazırlıkları yapıyordu.Zümrüt günden güne zayıflarken konuşmuyordu sadece inci tanelerinin gözünden düşüyordu.

Neriman Hanım-zümrüt kuzum...hadi kalk bir şeyler ye bak çok zayıfladın.

Zümrüt-Hayır anne aç değilim siz yiyin

Neriman Hanım-kızım bir şey yemiyorsun ki!.

Neriman hanım söylene söylene odadan çıkarken zümrüt yine yastığına sarılarak ağladı abisiyle son konuşmasından beri böyleydi hayatının karanlığına feratın her gelişinde zümrüt'e kötü davranışının  sergilemesine ve abisin durumuna inci tanelerini serbest bırakıyordu...

Neriman hanım kocası mehmeti tekrar kahvehaneye zıkımlanmaya gönderiyordu.Mehmet bey kahvehaneye gittiğinden emin olurken selvi hanımı aramaya karar verdi kadından ne bir ses soluk çıkmıyordu neriman hanım salona oturdu ve telefonu alıp selvi hanım aradı

Çalıyor...Çalıyor...Çalıyor...

Cevap vermeyince neriman hanım iyice meraklandı. Ve tekrar aradı

Aranılan numaraya ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz...

Neriman hanım şok olmuştu kendisi yardım etmek için aramışken şimdi de telefonları almıyor açmıyordu yanii yardım etmiycekti...Neriman hanım göz yaşlarına boğulurken çocukları görüpte üzülmemesi için göz yaşlarını sildi...

Tahir'in Anlatımı

Tam 1 Ay geçmişti dört duvar arasında çok sıkılmıştım.Belki kimine göre kısa olabilir hatta göz açıp kayapayana kadar kısa süre olsada bana göre çok uzun geliyordu.Artık ne dayanacak gücüm ne de umudum kaldı,Ne kadar acı dimi!?.Artık umudum bitmiş bir durumda....

Bugün yine kağuştaki küçük pencereden içeri giren güneş ışıkları ile gözlerimi açtım.Üst ranzadan aşağı atlayarak indim ve lavobaya yöneldim.Rıza ile adamları lavobunun kuytu köşesinde birilerini sıkıştıran Rıza ve adamlarını gördüm.Bana bakıp konuşmaya başladı.

Rıza-İşine dön lan,bakma buraya lan!!

Tahir-Ne diyorsun sen hem milleti kuytu köşede sıkıştır hem de konuşuyor?!

Rıza ve adamları dik dik üstüme gelmeye başladılar.Onlar gelirken ben yerimden kıpırdamadım ve dik dik yüzlerine bakmaya devam ettim.

Rıza-lan sen adam oldun da bana mı karışıyıyorsun bu hareketler kime lan "bipppp"

Tahir-Adamlık senin ağzına yakışmıyor ama...

Rıza konuşmamı fırsat bilip bana yumruk salladı ben geri çekilirken rıza'nın yumruğu boşa gitti.Hemen bende ona karşılık verdim.Rıza ve adamları beraber bana saldırırken bende elimden geldikçe karşılık vermeye çalışıyordum...

En son dayanamayıp rıza'ya en sert yumruğumu attım.Rıza yere sert bir şekilde düştü.

Rıza-lan ben şimdi seni "bip bip bip..."

Diyerek belindeki bıçağı çıkarttı.Ben daha ne olduğu anlamadan belindeki bıçağı karnıma sapladı.

Gardiyan ve diğer insanların sesi uğultu gibi gelirken gözüm kararmaya başladı en son gardiyanın "uyan uyan"diye seslerini duydum gerisi zifiri karanlık....

"Kelimeler kifayetsiz kalırdı anlatmaya ama yaşanması iyi olurdu.."🎗

Veee veee bölüm sonu...

Bölümü yazarken çok duygulandım ve çok beğendim...

Vote ve yorum yapmayı unutmayalım sizleri çok seviyorum.💛

Sağlıkla ve kitapla kalın hoşçakalınnnn💖🌷♠