Taming the Jerk

Tamed 5

Dumiretso kaagad kami ni Pia sa rooftop pagkalabas namin ng library. I wanna end this thing as early as possible. Di naman kasi dapat ako pupunta kung hindi lang ako kinonsensya ni Pia. Di naman kasi ako katulad nung lalakeng yun na hayop ang ugali.

Pagkaakyat namin sa rooftop, biglang sumarado ang pintuan sa likod namin at nakitang nilock ito ni Jasper.

"Hoy, bakit mo sinara yan?" tanong ko sa kanya. Dineadma nya lang ako saka umupo sa tapat ng pintuan at nagbasa. Hello, kausap kaya kita. Buti hindi napapanis ang laway nito.

"Well, well, well" napalingon ako sa nagsalita at nakita si Mark na may hawak na dos por dos at pinapalo palo pa sa kamay nito. Nahihintatakutan naman na nagtago sa likod ko si Pia at pilit sumisiksik.

"Shanna! Help!" sigaw nito. Binatukan ko nga sya. Maka help naman, di pa naman sya sinasaktan.

"Buti naman dumating ka" napalingon naman ako sa gilid ko at nakitang papalapit si Paul sa kinatatayuan ko. Napalunok ako. Ayan na naman ang messy hair nya na akala mo bagong gising. Okay, lagi ko na lang sya pinupuri.

"Pinapunta mo ba ako dito para bugbugin?" tanong ko sa kanya.

"Hala, sinong bubugbog sayo?" singit naman ni Mark. Nilingon sya ni Pia saka nagsalita.

"Hello, kayo kaya. May dala pa kayong kahoy para ipalo sa mga natural face namin" pagtataray nito. Parang naguluhan naman si Mark bago napagtanto ang sinasabi namin.

"Ah! Pampalo ko 'to dun sa daga na pakalat kalat dito. Kaderder kaya! Sinasarado kaagad namin yung pintuan para hindi na makapasok ulit yung mga letseng dagang yun" paliwanag nito.

Napaface palm ako. This guy is really getting on my nerves. Binalik ko ang tingin kay Paul. His dark chocolate eyes pierced into my soul. My knees wobbled. Huminga ako ng malalim para malunok ang kaunting takot na nararamdaman ko. He always had that look na parang papatay. I swallowed my fear and ask him again.

"Bakit mo ko pinatawag dito?" he just looked at me then walked around me. I followed his steps. The way he looks at me, para nya akong hinuhubaran.

"Did you know that staring is rude? And not answering a question is worse?" I asked. I saw his lips twitch. His suppressing a smile. I felt embarassed.

"I don't know what to do with a fan like you. Hindi ko akalain na aabot na kayo sa paraang kalabanin ako para lang mapansin ko kayo" he suddenly said.

Nagpantig ang dalawang tenga ko. What the hell is he talking about? At saka sinong fan nya? Ako? Woah.

Unti-unti akong tumawa sa harap nya, yung tawa ko naging halakhak na. I can't believe this man. Naiirita naman na tumingin sa akin si Paul.

"I'm sorry..I..I just," tumawa ulit ako,"you're just funny" pinunasan ko na ang tumakas na luha sa pisngi ko. He is such a funny guy. Me a fan? That's absurd.

"Why are you laughing?"  inis na tanong nito. I looked at him and I suddenly made my serious face.

"I am not a fan. I am no ones fan. And I will never be a fan of anyone, so stop dreaming," lumapit ako sa kanya at binulungan sya ", and curse you for calling me your fan" napalayo sya sa sinabi ko. He looked at me like I was unbelievable. I grin. Everybody is scared to you but sadly, I'm not everybody, I am somebody who can surpass everybodys fear.

----
Sorry hindi ako nakapagupdate kahapon. Walang internet sa bahay huehue.