Bridgette's POV
Nagising ako na maganda ang mood kaya nakangiti ako kahit sa pagligo.
Matapos kong maligo ay nagsuot ako ng isang white sando shirt at isang cotton short.
Lumabas ako sa kwarto ko at bumaba kaagad papunta sa first floor at pumunta sa kusina para magluto.
Alam kong hindi pa gising si Hunter dahil alam kong tuwing 7:30 siya nagigising at 6:18 pa lamang kaya sobrang aga pa pero sanay naman na ako dahil tuwing ganitong oras ako nagigising para ipagluto siya kahit hindi naman niya kinakain.
Nagluto lang ako ng chicken adobo dahil ayon sa mommy niya ay yun daw ang favorite niya.
*Fast Forward
Saktong 7:30 na at kabababa niya pa lang mula sa taas.
His raven-black hair is still wet kaya malamang ay kakatapos niya lang maligo.
Lumapit ako sa kanya at nung nasa harapan na niya ako, I flash him my sweetest smile.
"Kain ka na, I already prepared breakfast," nakangiting yaya ko sa kanya and as usual, he glared at me, *sighed.
"Get out of my way, and I don't eat the food that cooked by you baka linagyan mo ng lason," masungit na saad niya sa akin habang masama pa rin ang tingin sa akin.
Alam kong hindi ko magagawa ang sinabi niya pero hindi ko mapigilang masaktan dahil sa sinabi niya kaya tumungo na lang ako.
"Move," utos niya sa akin kaya pumunta ako sa gilid at mas lalong tumungo.
I felt the hot liquids that comes out of my eyes na hinayaan ko na lang at nung marinig ko ang pagbukas-sara ng pinto, I immediately run up to my bedroom.
And there, mas lalo kong inilabas ang mga luha kong hindi na tumigil sa kakalabas.
At hindi nagtagal ay linamon ako ng antok dahil sa kakaiyak.
*****
Nagising ako nang dahil may narinig akong nagri-ring kaya kinapa ko ang bedside table at nung makapa ko na ang phone ko ay sinagot ko kaagad ito kahit hindi tinitignan kung sino.
"H-Hello?," patanong na bati ko
"Umiyak ka na naman ba, Bridgette?," maangas na tanong ng tao sa kabilang linya and it's no other than my bestfriend, Rena.
"A-Ahh, Hindi. Kagigising ko lang kasi," sagot ko sa kanya and damn it, I even stutter pero bahala na dahil nag 50-50 ako sa kanya.
50% nagsinungaling at 50% na nagsasabi ng totoo, hahaha.
"Okay, punta nga pala kami ni Damian jan sa bahay niyo," inform niya sa akin, at ipinagdiinan pa talaga ang word na 'niyo', kaya napailing na lang ako.
"Sige at nagluto ako kanina ng adobo, diba paborito niyong dalawa ni Damian yun?," tanong ko sa kanya.
Kahit hindi ko siya nakikita ngayon, I could imagine her eyes, twinkling like she saw stars, hahaha.
"Really?," di makapaniwalang tanong niya sa akin.
Kita mo toh, maangas kung makapagtanong kanina pero nung marinig lang ang salitang 'adobo', hahaha.
"Oo, kaya magmadali kayo," natatawang saad ko sa kanya.
"Okay, we're on our way," sagot niya sa kabilang linya bago niya ibaba.
Napailing na lang ako at tumayo na mula sa pagkakahiga.
Naghilamos muna ako ng mukha bago ako bumaba. At nung makababa ako ay ininit ko na lang ang adobo dahil lumamig na ito.
Nung matapos ko itong iinit ay sakto naman na may bumusinang sasakyan sa labas kaya lumabas kaagad ako sa bahay at nung makita ko ang kotse iyon ni Damian ay binuksan ko kaagad ang gate.
Ipinark ito ni Damian sa garahe namin at bumaba naman kaagad si Rena mula sa kotse at lumapit sa akin bago ako yakapin ng mahigpit.
"Kahit hindi ka magsabi, alam kong may problema ka but I'll wait for you to open up," bulong nito sa akin bago kumawala sa yakap.
Lumapit sa amin si Damian at nung nasa harapan na namin siya ay lumapit siya sa akin at hinalikan niya ako sa noo.
"Good Afternon, Bridge. Did Hunter did something bad?," nag-aalalang tanon niya sa akin na kaagad ko namang inilingan.
"Nope," agad na saad ko sa kanya at tumango-tango naman ito na parang sumasang-ayon but I know him and he knows me too well, kaya alam kong hindi siya kombinsido sa sagot ko.
"Let's go inside, your adobo is waiting for the both of you," natatawang yaya ko sa kanila at natawa naman kaagad sila.
Pumasok na kami sa loob ng bahay at pumunta sa dining area at nung makarating kami doon ay linantakan kaagad nila ang adobo nung makita nila ito kaya bahagya akong nailing habang natatawang nakatingin sa kanila.
Matapos naming kumain ay nagpunta naman kami sa sala at nanood doon ng movie.
*Fast Forward
Gabi na nung matapos namin ang apat na movies.
Narinig kong bumukas ang pintuan kaya napalingon agad ako—I mean, kaming tatlo dahil mukhang narinig din nila ang pagbukas ng pinto.
At nung tinignan namin ito ay bumungad sa amin ang nakangiting si Hunter but I know it's fake dahil lage namang ganyan, eh.
Tuwing alam niyang may ibang tao maliban sa akin ay nagpapanggap kaagad siya but it's okay with me naman lalo na at nakikita ko ang ngiti niya kahit peke ito but I wish he's smile is sincere.
"Good Evening, wife," bati niya sa akin and ofcourse, he's still wearing his fake smile.
He kiss me on my cheek pero imbes na kiligin ay nalungkot ako dahil alam kong peke lang lahat ng pinapakita niya.
"Good Evening," bati ko at ngumiti ng pilit.
"Bro, can we talk?," biglang tanong ni Damian sa kanya kaya napatingin siya dito at tumango.
Lumabas sila ng bahay without even uttering a word.
***
Damian's POV
Lumabas si Hunter ng bahay nila at kaagad naman akong sumunod.
Nung makalabas ako sa bahay nila ay nakita ko siya sa garahe kaya lumapit kaagad ako sa kanya.
"What do you want?," seryosong tanong niya sa akin and I guess, he's done with his playful character na ipinakita niya sa amin kanina.
"It's about Bridgette," sagot ko sa kanya
"What about her?," nakakunot-noong tanong niya sa akin.
"Please don't make her cry all the time," seryosong sambit ko sa kanya at nakita ko naman na naguguluhan siya.
"I didn't," pagmaang-maangan niya.
"Kahit hindi sabihin ni Bridgette sa amin, alam namin lahat ng ginagawa mo sa kanya kaya sana wag mo nang dagdagan pa," saad ko sa kanya.
I know that I'm bringing my pride down because of Bridgette but we'll do everything just to make her happy.
"Wala akong alam sa sinasabi mo Damian," saad niya sa akin and I can sense that it is just for his defense just to deny what he'd done.
"It's okay if you'll deny it, pero," sambit ko sa kanya at nginisihan siya. "Mahal ka niya kaya sana, wag mong sayangin dahil baka magsisi ka sa huli," dagdag ko pa bago siya tinalikuran at nagsimulang maglakad papasok sa bahay nila.
'For you Bridge, we'll do everything just to bring your real smile again,' bulong ko sa hangin.
SAFYREE
YOU ARE READING
Ship or Shit? (Broken Series #1)
Short Story"I am your wife but you treat me like your maid,"-Bridgette ___________________________ "Ako yung kasama mo pero hanggang ngayon, siya pa rin ang iniisip mo,"-Bridgette ___________________________ "Wag mong hayaan na sumuko na siya sayo dahil sa ora...
