Hunter's POV
Magda-dalawang buwan na mula nung umalis at hindi na umuwi si Gette.
At first, I thought na nakikitira lang siya kila Rena but, I thought wrong.
Nalaman ko lang din na hindi siya nakikituloy sa mga kaibigan niya nung pumunta dito si Rena.
At ngayon ay pupunta ako kina Ian and ask about Gette's where about dahil kung tama ang konklusyon ko ay may possibility na hindi din siya kina Ian nakikitira.
I was on my way on Ian's house, right now. And while driving, I was just thinking about Gette's where about at buti na lang talaga at hindi ako na-aksidente sa kakai-isip sa kanya.
Ewan ko ba sa sarili ko at siya na lang ang palaging tumatakbo sa isip ko, simula nung umalis siya.
Wala pang kahit-isa ang nakaka-alam na nawawala si Gette, even Gail pwera na lang sa akin dahil alam kong magagalit sa akin si Gail at sisisihin na naman ako ng mga kaibigan lalo na at alam pala nila na hindi maganda ang trato ko kay Gette.
Ilang minuto lang ang lumipas ay nakarating na ako sa tapat ng bahay ni Ian.
It's just a simple small two-storey house dahil siya lang naman ang nakatira dito. It was just a simple house pero alam kong may mas malaking sekreto si Ian pati na din si Rena na hindi ko masabi dahil masyado silang misteryoso lalo na si Rena.
Bumaba ako sa sasakyan ko bago ako lumapit sa tapat ng gate at pinindot ang dorbell.
*ding-dong~
Tatlong beses ko pang inulit bago bumukas ang pintuan at lumabas si Ian.
Nakita ko ang pagtataka sa mukha niya pero nung nakita niyang ako ang nag-doorbell ay biglang sumeryoso ang mukha niya bago siya maglakad papalapit dito sa gate at buksan ito.
Nanatili lang siya doon at ganoon din ako dito sa kinatatayuan ko dahil wala naman akong balak na pumasok sa pamamahay niya at sigurado din akong wala siyang balak na papasokin ako dahil sa tingin niya pa lang ay nangunguhulugan na kaagad ito ng pagbabanta.
"What do you want?," seryosong tanong niya sa akin kaya naman sinamaan ko siya ng tingin.
"Did Gette went here?," imbis na sagotin siya ay tinanong ko siya pabalik dahil wala rin namang kwenta kung sasagotin ko ang tanong niya.
Nakita ko ang pahagya niyang pagngisi nung marinig niya ang tanong ko pero binalewala ko lang ito dahil sanay na ako na palagi siyang ngumingisi sa tuwing nagkaka-usap kami na tanging kaming dalawa lang.
"Oh? Diba sayo nakatira? Bakit sa iba mo hinahanap?," sunod-sunod na tanong niya sa akin habang nakangise pero parang may tumusok sa lalamunan ko nang dahil sa idinagdag niya "Nagsawa na ba sayo kaya ka iniwan?,"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na suntokin siya because the next thing I knew, we're both throwing punches to each other.
Natigil lang kami sa pagsusuntokan nung may biglang bumusina ng malakas at nakuha kaagad nito ang atensyon namin at nung binalingan namin ito ng tingin ay nakita ko ang babaeng mahigit isang buwan ko nang hinahanap.
Bumaba siya sa motor na kasulukuyan niyang sinasakyan—na siguradong pagmamay-ari niya—bago siya lumapit sa amin, bitbit ang kanyang helmet.
"Wht are you fighting?," nakataas-kilay na tanong niya sa amin nung tuluyan na siyang nakalapit sa amin ni Ian.
Palipat-lipat pa ang tingin niya sa amin at maya-maya pa ay sinamaan niya kami ng tingin.
"Kung mag-a—," hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil pinutol ko ito.
"Where did you go?," tanong ko sa kanya bago siya sinamaan ng tingin pero wala lang ito sa kanya, hindi gaya dati dahil ngayon ay nakakaya na niya akong samaan pabalik.
"Pake mo ba?," pabalang na tanong niya sa akin dahilan para mas lalo ko siyang samaan ng tingin.
"Bumalik ka na sa bahay," utos ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin.
Bumaling siya kay Ian bago ito tinignan ng seryoso.
"Bakit kayo nagsu-suntukan?," tanong niya dito.
Umiwas ng tingin si Ian at tumingin sa iba't-ibang direksyon, pwera kay Gette, tsk bakla.
Bahagya akong natawa dahil sa na-isip ko at mukhang napalakas yata ang pagtawa ko dahil pareho silang naptingin sa akin na may seryosong mukha.
"Tawa-tawa mo jan?," mataray na tanong niya sa akin kaya naman, bahagya akong napa-iling.
"Umalis ka na dito at pag-alis ko dito, wag mo na akong hanapin pa dahil ito na ang huli nating pagkikita," seryosong sambit niya sa akin kaya naman sumeryoso na din ako at nakita ko sa peripheral vision ko na ganoon din si Ian.
"Anon—," hindi ko na natapos ang akma kong itatanong dahil pinutol niya kaagad ako.
"Wag ka nang magtanong pa at umalis ka na," pagtataboy niya sa akin at wala na akong nagawa kung hindi ang sundin ang utos niya.
*****
Nandito na ako ngayon sa kwarto ko at pilit na pinapatulog ang sarili ko pero hindi talaga ako maatulog nang dahil sa sinabi ni Gette kanina na paulit-ulit na nag-e-echo sa utak ko.
'wag mo akong hanapin pa dahil ito na ang huli nating pagkikita,'
'wag mo akong hanapin pa dahil ito na ang huli nating pagkikita,'
'wag mo akong hanapin pa dahil ito na ang huli nating pagkikita,'
'wag mo akong hanapin pa dahil ito na ang huli nating pagkikita,'
Hindi ko alam kung bakit pero kinabahan ako nang dahil sa sinabi niya.
Para siya nagpapaalam na, at hinding-hindi na babalik pero ang mas ikinataka ko ay kung bakit ako kinakabahan sa mga nangyari nitong mga nagdaang-buwan pero alam ko sa sarili ko na wala lang siya sa akin.
'O wala nga ba?,' tanong ko sa isip ko.
Ahh, hindi ko na alam kung ano ba talaga itong nararamdaman ko lalo na mula nung umalis si Gette dito.
Kinabahan ako nung umalis siya. Natatakot ako para sa kalagayan niya. Natatakot ako sa katotohanang umalis siya ng hindi man lang nagpaalam sa akin. Pero mukhang tinamaan na ata ako. . .Mukhang gusto ko na ata siya. . .O baka. . .Mahal na ata?
Pero kapag nagpatuloy itong nararamdaman ko, siguradong doon ko lang malalaman ang katotohanan tungkol sa nararamdaman ko para sa kanya.
SAFYREE
YOU ARE READING
Ship or Shit? (Broken Series #1)
Short Story"I am your wife but you treat me like your maid,"-Bridgette ___________________________ "Ako yung kasama mo pero hanggang ngayon, siya pa rin ang iniisip mo,"-Bridgette ___________________________ "Wag mong hayaan na sumuko na siya sayo dahil sa ora...
