GECESİZ KARANLIK

Bu sen misin??!!!

"Dön, git geriye bakma.
Sil aklındaki yalanlar
Hiç olmaz, deneme lafta.
Bana söz ver sonra kaçma.

Dertler sağ kanattan gelir,
Yaz çiz planla ve de sevgine çok zor inanmak.
Ömür toplamda bir dakka.."

Sabahın köründe çalan alarma sövmememin nedeni olan parçayı kapatıp, gözlerimi araladım. Henüz yeni uyudum sanıyordum ama yaklaşık 4 saat aralıksız uyumuşum. Gözlerim ağrıyordu ve kendimi dinlenmek için uyuduğum zamandan daha yorgun hissediyordum. Lavabodan çıktım ve hemen üzerimi giydim, Berke de zar zor kalkmış yatakta oturuyordu. Ona acele etmesini söyledikten sonra Emre'nin yanına gittim. Emre ise çoktan kalkmış ve üstünü giymiş, saçlarına şekil veriyordu demek istesem de maalesef ağzı açık bir şekilde horlayarak uyuyordu. Emre'nin üzerine atlamam dolayısıyla bana bayağı küfür ederek bağırdı.

"... Lan, ulan uyuyan adam böyle mi kaldırılır. Hepinizi tek tek..."

Emre'nin yanında uyumak her ne kadar cazip gelse de bu okula gitmemiz gerektiği gerçeğini değiştirmediği için onu aşağı ittirip odadan kaçtım. İnşallah peşimden gelmez diye düşünerek mutfağa gittim. Genelde kahvaltı hazırlamıyorduk, çünkü bunun için ne zamanımız vardı ne de isteğimiz.

Herkes hazır olana kadar bende birkaç lokma yiyip salona geldim, Berke ayakta uyuyordu, gerçekten.
Yanına gidip elimi sağa sola salladığımda tepki vermedi. Hayatımda gördüğüm en uykucu ikinci insan diye içimden geçirirken Emre tüm ihtişamıyla yanımıza geldi ve Berke'ye baktı. Sonra Emre bana dönerek o sinsi bakışlarından birini attı ve kolumu tuttu. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken yere çöktük ve Berke'yi ayaklarından yakaladık. Tam çekip düşüreceğimiz sırada bakışlarını bize çevirmeden konuştu,