ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

35 6 21
                                    


Η Ανθή δεν μπορούσε να το πιστέψει. Είχαν χάσει. Όντως είχαν παραδοθεί στους απαγωγείς της τελικά, ενώ όμως στην αρχή εκείνη πίστευε πως ετοίμαζαν κάποια μυστική αντεπίθεση, γιατί τους ήξερε καλά τους αδελφούς της, δεν θα παραδίνονταν τόσο εύκολα, τελικά έκανε λάθος. Ποιο ήταν το μέλλον της τώρα, το μέλλον της πατρίδας της και το μέλλον της με τον Σίμο; Εκείνος της είχε πει ότι ο πατέρας του θα αποφάσιζε για όλα αυτά και έδειχνε πραγματικά να έχει την ίδια στενοχώρια με εκείνη.

Η αγάπη τους ήταν η μόνη παρηγοριά που είχαν. Μια μέρα, έκαναν βόλτα κατά μήκος των ανατολικών τειχών, που ήταν το αγαπημένο τους σημείο, γιατί ο Ανατολικός Ωκεανός τους έδινε μία αίσθηση του απείρου, του ατέλειωτου, όσο ατέλειωτη ήταν και η αγάπη τους. Περπατούσαν αμίλητοι, ώσπου είπε ο Σίμος:

«Τελείωσαν όλα, Ανθή.» Εκείνη σταμάτησε να περπατάει και τον κοίταξε στα μάτια.

«Τι εννοείς;»

«Ο πατέρας μου φεύγει για τη Χώρα των Πέντε Βασιλείων. Θα κατακτήσει όλα τα βασίλεια και κάποια στιγμή, θα επιστρέψει για να αποφασίσει τι θα κάνει με εμάς τους δύο.»

«Τι θες να πεις; Δεν τον έπεισες ακόμα πως είμαστε μαζί;»

«Τον έπεισα, όμως... με θεωρεί προδότη και σκοπεύει να με εξορίσει. Όσο για σένα, θα σε κρατήσει αιχμάλωτη του, μαζί με τους άλλους συγγενείς σου.»

Η Ανθή κοιτάζοντας το κενό είπε:

«Όχι, δεν μπορεί... Οι συγγενείς μου θα υπερασπιστούν τη χώρα, είμαι σίγουρη. Δεν πρόκειται να τον αφήσουν να περάσει.»

«Μακάρι να έχεις δίκιο.» της είπε ο Σίμος και την αγκάλιασε. «Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να γίνει κάτι τέτοιο... και ας θεωρούμαι προδότης του βασιλείου μου.»

*****************************************************************************

Βορράς

Ένας μήνας πέρασε πολύ αργά. Ο Περικλής ήταν πολύ αυστηρός με όλους, φώναζε συνέχεια όταν γίνονταν λάθη και κυρίως, δεν καθόταν ποτέ σε ησυχία. Ήθελε πάντα να ασχολείται με κάτι. Είχε γίνει ένας σκληρός σαν βράχος βασιλιάς, σαν να μην είχε αισθήματα. Μόνο η Άννα το παρατηρούσε αυτό. Όλοι οι άλλοι ήταν απασχολημένοι με τις προπονήσεις και τις ετοιμασίες. Η Κάτια φαινόταν σαν να ζούσε σ' ένα δικό της κόσμο.

Η απώλεια της Ανθής κόντευε να την τρελάνει. Δεν μιλούσε πολύ, έτρωγε ελάχιστα και δεν έβγαινε έξω.

Τα Πέντε Βασίλεια στο Νησί των Πειρατών (Βιβλίο 2)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum