Love = Pain

17 - Moving On Is Impossible

UPDAAAAAAAAAAATE! Alam kong nung mga unng parts e shots shots lang ang chapters ng Love = Pain. Pero ngayon mahaba na! I'll do my very best!!! Basahin nyo naman. :( Kung pwede ishare nyo sa mga friends nyo. :D Pretty pleeeeaaaase???! Anywayssss, here it goes...

_____________________________________________________________________________

CHAPTER 17

Umalis na kame. Kalog din pala si Frances. Talong talo na talaga ako sa heart ni Chase neto... Hanggang sa makarating na kame sa bahay namin..

"Ahmm. Thanks Frances ha. :) Thanks Chase. :)"

"No prob. Anytime.." Maka-anytime ka dyan Chase ha. Sige nga! Ihatid mo nga ako sa school bukas! Charrr ulit!

"Bye! Sana next time we'll spend time together. I really want us to be friends. :)"

"We'll surely be Frances. :)"

Kakapasok ko pa lang sa bahay pero amoy na amoy ko na ang niluluto ni mama. Paella. Oh my. Hanggang dito sa bahay isinasaksak parin sakin ng tadhana si Chase. Naaalala ko kase na mommy nya ang nagturo kay mama na magluto ng paella. Nakakamiss lang pumunta dun.

...

...

...

Naging ok naman ang dinner. Hindi na namin hinintay si papa sa kumaen ng hapunan dahil nga malelate daw sya ng dating. Nagtungo na ako sa kwarto ko at humiga. Dumapa. Tumagilid. Umupo. Lahat na ginawa ko. Pero hindi ako makatulog. Tumayo ako at pumunta sa terrace ng kwarto ko. Ang ganda ng langit. For sure, mainit na naman bukas ng bongga. Ang daming stars.. Ayun! Ang favorite star ko. Yung ganito ang hitsura..

*

     *

          *

Grabe.... Ang ganda nya. Nung una kong pinakita yan kay Chase, nagandahan din sya at sinabng yun na dn daw ang favorite stars nya! Hahayyy! Tinitingnan pa rin kaya nya yan? If so, naaalala kaya nya ako? I cupped my face at nagbuntong hininga..

"Kung mahal mo sya.. Ay pipilitin kong di mo makita na di ko kaya. Kung mahal mo sya di mo maririnig sa akin ang mga hikbi dahil mahal kita.." (Y.Y)

Paksyet! Bakit ba hanggang ngayon mahal na mahal pa rin kita Chase!? Nakakainis na eh! Araw araw akong pumapasok sa school na parang ok. I have been forcing a smile on my face for a month, para lang di mo makita kung gano kahirap para sa akin ang lahat. Ang sakit pa dahil kung gaano kabilis ang pag-iwan sa akin ay ganun ka din kabilis nagkaron ng bago. Yun ang BOOM! Ang takit! Ang takit takit! Tapos kahit saan tingnan, talo ako kay Frances. Maganda sya, maputi, mabaet, kalog, di maarte at mahal mo. :,)

Pinunasan ko ang aking mga luha na di ko namalayan na pumatak mula sa aking mga mata..

"Smile ka lang Cali. :') Smile ka lang. At matulog ka na. Kase lalo ka papangit, lalong wala kang panalo kay Frances! Wheeeew! Promise! Kakayanin ko lahat.."

...

...

...

Kinabukasan, ok naman ang buong maghapon ko. Katulad ng napagkasunduan, pumunta kame kina Frances para gawin ang aming report sa Social Studies. Ang baet ng mama nya. At maganda. No wonder maganda din si Frances, may pinagmanahan. Wala ang papa nya kase nasa America. Sa march pa daw ang dating para sa graduation nya. Nalaman ko din na only daughter pala sya. Kaya sunod lahat ng gusto. Hindi naman mahigpt ang magulang nya which is very unusual. Kasi di ba pag solong anak na babae usually pinaghihigpitan kahit sunod ang layaw? Si Frances hindi.

So.. Ayun. Natapos na ang pagssummary namin at pagsusulat sa manila paper at cartolina. Pinagusapan na din namin kung anong irereport ng bawat isa sa amin. Dun na din kame nagdinner kina Frances, kase nag-offer ang mama nya. Hindi na kame nakatanggi, nakakahiya naman kase.