Medyada bölüm isminin şarkısı var :)
Duman-Belki Alışman Lazım~İnsɑn sɑhip olduklɑrının toplɑmı değil, fɑkɑt henüz gerçekleştiremediklerinin toplɑmıdır.~
Hani herkesin bir amacı vardır ya hayatta. Kendilerine bir hedef belirler ve ömür denen o incecik çizginin sonuna kadar düşmeden yürümeleri gerekir o amaca ulaşmak için. İşte benim de amacım, bu iğrenç hayatta iyi bir yere ulaşmak. Çoğu kişinin ömür ipi ince ama sağlamdır. Önünde çok fazla engel yoktur. Benim ömür ipimse kopmak üzere, ve bunu bağlayacak kimsem yok, annem dışında.
Ben Yağmur Akyüz.
18 yaşındayım ama hayata o tipik ergen kızlarınki gibi aşkla tutunmaya çalışmıyorum. Ya da sevgilimden ayrılınca depresyona falan girmiyorum.Ben, babası olmayan, abisinden dayak yiyen ve bu iğrenç hayata annesi ve kız kardeşi Merve için katlanan biriydim. Fakirdik ve mutsuzduk. Küçük bir apartman dairesinde kapıcıydımve annem de zenginlerin evinde çalışan temizlikçiydi. Abim sinir hastasıydı ve üniversiteye gitmeden okulu bıraktı. Annemle beraber kardeşimin ve kendimin okul eşyalarının parasını çıkartmaya çalışıyorduk. Küçükken devlet okulundaydım ve bu küçük evin dönmesi için çok çalışmam gerektiğini biliyordum, ayrıca kardeşime de yardım etmeye çalışıyordum.
~~~~
"Anne ben sonuçları öğrenmek için Zeyneplere gidiyorum. Bugün belki onlarda kalırım. Sen bugün temizliğe gidecek misin?"
"Ayy kızım! Ay bugün üniversite sonuçları açıklanıyordu di mi? Ay kızım dur yanıma gel bi şans veriyim sana!"
Evet. Annem. Böyle şeyleri çok büyütürdü. Gereğinden fazla.
"Of anne! Tamam hadi geç kalacağım. Görüşürüz, kendine iyi bak." dedim ve yanağını öpüp kapıdan çıktım.
Bu sınav benim için çok önemliydi çünkü hayatımı resmen bu sınava adamıştım. Sonuçlar benim geleceğimi belirleyecekti. Eğer iyi bir üniversite kazanırsam iyi bir iş bulup daha sonra çok para kazanabilirdim, ve annemle kardeşimi abimden kurtarabilirdim.
Zeyneplerin kapısına geldiğimde heyecandan ölüyordum, kalbim deli gibi çarpıyordu. Kapıyı Zeynep'in annesi açtı. Gözlerinde ilk defa umut görüyordum. Çünkü özel derslere çok para vermişlerdi ve o da benim kadar bu sınavın sonucunu merak ediyor olmalıydı. Bana şans dileyerek beni içeri davet etti.
Zeynep'in odasına annesiyle girdiğimizde benim heyecanım daha da artıyordu. Başarmış mıydım? Bilmiyordum. Zeynep'le birbirimizi görünce derin bir nefes alarak sarıldık ve birbirimize şans diledik.
Bilgisayarı açtığımızda ilk benim puanıma bakacaktık. Hızla bilgisayara odaklandım ve bilgilerimi yazdım.
Olanaksızdı,imkansız! Kazanmıştım! Annemi ve kardeşimi kurtaracaktım. Çok yüksek bir puan almıştım ve zenginlerin okuduğu üniversiteyi kazanmıştım! Zenginlerin okulu, ha? Alışık olmasamda uyum sağlayabilirdim sanırım.
Zeynep hemen kollarıma atılınca düşüncelerimden kurtuldum ve içimi büyük bir mutluluk duygusu kapladı, sanki gökyüzündeyim, sanki bulutlardayım, sanki yıllarca karanlıkta yaşayan bir çocuğun güneşi gördüğü an kadar mutluydum. Ailemi kurtaracaktım!
Sıra Zeynep'in sonuçlarına geldiğinde hızla bilgilerini yazmıştı. Tuşa bastığı an Zeynep'in gözlerinde üzüntü görüdüm. O umut ışığı yerini gözyaşlarına bırakmıştı. Yeterli puanı alamamıştı. Ona sarıldım. Ağlıyordu.
"Bir daha ki sefere denersin, daha çok çalışırsın, ağlama lütfen" dedim.
"Ama çok çalışmıştım ben! Gerçekten çok.." dedi.
O sırada bizimle beraber sonuçları gören Zeynep'in annesinin gözleri ateş saçıyordu.
"Bu olamaz! Sana paralar ödedim, iyi bir gelecek için herşeyi yaptım! Ama ne... Özgür! Onun yüzünden hiç çalışmadın biliyorum. Hep dilkatini dağıttı değil mi o?! Şu kapıcı kızı kadar olamadın Yağmur, yeter!"Gözlerimin yaşlarla dolduğunu hissedince evden koşarak çıktım. Bu mutluluğumu şu iğrenç sözlerle berbat etmişti. Ağlıyordum hem de deli gibi ve sözleri kafamda yankılanıyordu;
Bir kapıcı kızı kadar olamadın!
Kapıcı kızı...
Kapıcı kızı...
Kapıcı kızı...
Ben neydim ki zaten?
Kapıcı kızı.
Hayır! Artık başarılı bir üniversite öğrencisi!
~~~~~
Kısa bir bölüm oldu ama çok iyi olacağını düşündüğümüz bir hikayeyle karşımızdayız! Lütfen görüşlerinizi bizimle paylaşın ve oylayın :) Şimdiden okuyan herkes için teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞADIM DİYEBİLMEK İÇİN
Teen FictionHayatı hissedeceksin yaşadım diyebilmek için. Hayal edeceksin, hayallerinde derin denizlere dalıp o içindeki öfkeli dalgayı hissedeceksin. Hayallerinde yaşayacaksın, gerçeği kalbinin en derinlerine kazıyıp yeri gelince keskin bir bıçakla kesip umut...