MATTHIJS- matthijs de ligt

epiloog deel twee

(Alles in cursief is een flashback)
20 jaar later

Als moeder van twee kinderen overkwam mij 6 jaar geleden het onwaarschijnlijke. Ik verloor de liefde van mijn leven.

Welkom allemaal bij deze prachtige wedstrijd tussen Ajax en Sporting! Wat een avond om deze champions leauge finale te spelen! We heten u daarom van harte welkom in de ArenA!

Ik herriner het me nog als de dag van gister.

De 78'ste minuut, goal voor Ajax! Het is 2-1! Wat een wedstrijd!

Wie had gedacht dat deze prachtavond zo'n wending kreeg. Een wending die heel de voetbalwereld op zijn kop zette. Maar mijn wereld, de wereld van mijn gezin. Die ging kapot.

De winnende goal lijkt gemaakt, maar wat gebeurt daar nou? Is dat Frenkie de Jong? De middenvelder zakt door zijn benen! Het ambulance personeel is onderweg het veld op, als dat maar goed gaat.

De stem van de commentator vloeit nog elke dag door mijn hersenpan. 6 jaar geleden stierf mijn alles, mijn rots in de branding. Mijn Frenk.

"Over drie minuten zijn we live" hoorde ik door mijn oortje. Ik knikte als reactie en ging aan tafel zitten bij de talkshow van Humberto Tan, ja, dat doet hij nogsteeds.

Ik slikte mijn emoties weg en hoorde hoe het intro deuntje de show inluidde. Van de verhalen van de andere aanwezigen kreeg ik niks mee. Ik speelde met de ring om mijn ringvinger.

"Frenkie de Jong, neem jij, Faye Martens, tot jouw wettige echtgenote?" Frenkie keek me aan, er rolde nog net geen traan over zijn wang. Hij reageerde, "Ja,". "Faye Martens, neem jij, Frenkie de Jong, tot jouw wettige echtgenoot?". Ik knikte, "Ja," . 

Een kleine glimlach sierde mijn lippen. Tot ik Humberto mijn naam hoorde zeggen, "Dan gaan we nu door naar mijn laatste gast, Faye de Jong- Martens!".  Er klonk geklap door de studio, ik glimlachte zacht en knikte even.

"Faye," "Humberto,". Humberto pauzeerde even, "Wat doet deze dag met je?" Vroeg hij. Ik slikte, "Veel, te veel. Deze dag representeert hoeveel ik mijn maatje mis maar ook hoeveel ik eigenlijk van hem geleerd heb, en wat hij mij geschonken heeft,".

De studio was stil. "Jij hebt volgens mij twee hele mooie geschenken van Frenkie gekregen," begon Humberto weer. Ik keek achter me, waar twee exacte copietjes van Frenkie zaten. Ik knikte trots en keek weer naar de host van het programma, "Jazeker, hij heeft me de twee mooiste kinderen op de wereld geschonken,".

Met trots nam ik ze beide op schoot, wat praktisch niet wou, omdat de jongens veel te groot waren voor mij. Vol gemis keek ik mijn zonen aan, "Matthijs en Carel,".

Humberto glimlachte naar de twee mannen naar wie we mijn zoons vernoemd hebben. Matthijs en Carel zaten samen in het publiek.

"Faye?" "Ja, Mat?" "Kunnen we alsjeblieft weer normaal tegen elkaar doen?"

"Weet je wat het is Humberto. Ik heb me nooit echt beseft hoe dankbaar ik ben voor deze mensen om me heen. Ik heb twee prachtige zoons, een fantastische vriendengroep om me heen, en de mooiste engel die elke dag over mij en mijn gezin waakt,". Humberto glimlachte, "Vandaag is het zes jaar geleden dat we abrupt afscheid hebben moeten nemen van jouw man, Frenkie. Hoe voelt dat nu?".

Ik slikte de pijn weg en de jongens gingen weer op hun eigen stoelen zitten, "Moeilijk, het is nog elke dag moeilijk," ik nam een slokje water en perste mijn ogen heel even dicht, "Maar ik weet dat hij zo zo trots op mij was geweest, op de jongens,". Er rolde een traan over mijn wang, "Ik mis hem ontzettend, hij was mijn alles. Hoe ik hem zag zakken op dat veld is nogsteeds een waas op mijn netvlies,".

"Wat gebeurt daar?" Vroeg Shay, die samen met Noah naast me zat. Doodsangst vulde mijn ogen.

Dit was niet goed.

"Zes jaar geleden stierf mijn man en de vader van mijn jongens in mijn armen. Voor miljoenen mensen. Het doet nog elke dag pijn, maar ik ben trots op hoe hij was, wie hij was. Ik denk nog elke dag aan Frenk als ik zijn ogen zie twinkelen in die van de jongens,"

Het interview was afgelopen. In bed dommelde ik weg naar mijn mooiste momenten in mijn leven.

"Kom op! Persen!" Ik schreeuwde alles bij elkaar, maar met mijn man en vader naast me moest alles goed komen. "Nog 1 keertje, Faye! Kom op!" Met alle kracht die ik nog in me had zette ik twee kersverse jongetjes op de wereld. Matthijs Niels de Jong en Carel Frenkie de Jong.

Frenkie heeft zijn zoons 10 zien worden, dertien jaar na ons huwelijk in Barcelona. Inmiddels zijn ze ze zestien, en zo volwassen.

Nog elke dag denk ik aan mijn Frenkie, die mijn leven redde na een gebroken hart. Die mijn relaties met Shay en Matthijs weer op de rit zette en die zoveel geduld had met mij.

Dankbaarheid,

Dankbaarheid is alles wat ik nog in me heb