MATTHIJS- matthijs de ligt

9

Faye werd haar kamer in gerold, en vervolgens op bed gelegd. Ze kreeg zuurstof buisjes in haar neus, en de Sonde in haar buik werd ook weer bevestigd. Een van de dokters kwam Matthijs zijn kant op en schudde zijn hand, "Dokter Eriksen, ben jij haar vriendje?" Matthijs schudde terug, "Matthijs de Ligt, nee nee gewoon vrienden," zei hij. Faye zal toch niet blij worden van hem als vriendje.

Dokter Eriksen bekeek Faye eens goed en deed wat testjes, "Je bent mager geworden meid, wel eten he," zei hij, Faye knikte ongeinteresseerd. Matthijs luisterde vol aandacht naar alles wat de dokters te zeggen hadden, en volgde elk stapje van de doktershandelingen. Er werd nog een infuus aangesloten en de dokters en Niels waren verdwenen, er moest toch iemand bij Pip blijven.

Shay ging na een uurtje ook weg, "Ik kom morgen na de wedstrijd wel even Faye, rustig aan," ze gaf haar vriendin een knuffel en verliet de kamer. Faye staarde uit het raam, "Waren we weer," zei ze schor. Er rolde een traan over haar wang, ze veegde hem ruw weg. Het deed Matthijs pijn om Faye zo te zien, "Kom eens hier," zei hij en hij hing achter haar liggen.

Alsof ze breekbaar was lag Faye tegen Matthijs aan. Ze was moe, haar geest was moe, haar lichaam was moe. Ze sloot haar ogen, "Sorry dat ik gister avond heb verpest," zei ze zachtjes. Faye had meteen spijt van het praten en greep naar haar keel, ze hoestte en stokte naar adem. Matthijs aaide over haar hoofd, "Is niet erg, ik hoop gewoon dat er niks aan de hand is nu," Faye knikte en pakte haar telefoon en airpods, ze haalde de draadloze oordopjes uit het doosje en deed er een in haar oor, de andere gaf ze aan Matthijs.

Met een rustig muziekje vielen de twee in slaap, Matthijs had wel wat slaap nodig. Na de hele nacht te hebben gewaakt over Faye, kon hij eindelijk slapen. Na een uurtje of twee werd Matthijs wakker, Faye was allang wakker. Haar infuus werd bijgevuld en er werd bloed geprikt, "Op goede hoop Faye, cruciaal buisje," zei een zuster die Faye een knuffel gaf en met het buisje bloed de kamer verliet.

Matthijs ging rechtop zitten en keek eens goed de kamer rond, je kon duidelijk zien dat Shay hier vaak kwam. Er hingen allemaal foto's aan het prikbord, en er stond hier ook een paspop. Het was netjes opgeruimd. Voor de rest was de deur volgeplakt met posters van Arctic Monkeys, AC/DC, All time Low en Fall out Boy. Het is een rocker dus.

Faye stond op uit bed en deed het raam op een kier, ze pakte haar schetsboek en etui uit haar rugtas en ging aan het tafeltje zitten. De kamer was groot, maar wel knus. Matthijs ging achter haar staan en legde zijn handen op haar shouders, "Doet het geen pijn, al die slangetjes?" vroeg hij. Faye hield haar schouders op, "Soms, die sonde doet in het begin wel pijn, maar die in mijn neus en het infuus niet meer," zei ze zacht, ze klonk al iets meer als normaal.

Een uur later was Matthijs vertrokken om te trainen, Faye bleef alleen achter. Dat deed haar het meest pijn, alleen achter blijven. Haar podlood gleed over het papier en zo zat ze al snel twee uur te schetsen. Het was een mooi ontwerp geworden, Faye liep met haar paal weer terug naar het bed en ging zitten. Ze deed haar airpods weer in, en met do I wanna know? Van de Arctic Monkeys in haar oren staarde ze weer naar buiten.

Ze was zenuwachtig voor de uitslag, er kwam een facetime call van Shay binnen, "Hey girl," zei ze en nam op. Shay zwaaide, "Hey meid, hoe voel je je?" Faye dacht eens goed na hoe ze dat ging zeggen, "Alleen, Matthijs is net een uurtje of twee weg. Feline heeft bloed afgenomen, dus binnen nu en een uurtje ofzo krijg ik mn uitslagen," zei ze. Shay keek een beetje nerveus, "Spannend, fingers crossed! Naja ik ga naar de training van de jongens, ik facetime je daar wel even ja!" Riep Shay en stopte de facetime.

Faye was ongelovelijk bang voor de uitslag, zal het terug zijn? Ze dacht terug aan de tijden dat haar lange haar afheschoren was, dat ze geisoleerd lag, chemoterapie, Faye kreeg er de kriebels van. Het was tegen één uur en Faye gooide wat medicijnen achterover, daarna werd er geklopt op de deur. Faye deed haar Airpods uit en Feline kwam de kamer binnen, "Goed nieuws lieverd, je kanker is niet terug," Faye haalde opgelucht adem, "Wat is er dan?" Ze werd aardig nieuwsgierig nu.

Feline liet een infuuszak zien, "Ontstekingsremmers," zeiden ze tegelijk, "Keelontsteking dus," zei Faye, Feline knikte, "Helemaal niks aan de hand, overmorgen mag je gewoon naar huis," zei ze en bevestigde de zak aan Faye haar infuus. Faye liet zich tevreden op haar bed vallen en gaf Feline een High Five, "Dus we gaan je snel weer missen," zei ze, "Nou ik jullie niet hoor Feline," grapte Faye, ze lachten erom en Feline verliet de kamer.

Het leven in het ziekenhuis vond Faye maar saai, geen school, geen feestjes en concerten. Ze was nu twee jaar schoon van de kanker, en alles ging al zoveel beter. Maar Faye was voorbereid op alle tegenslagen, alle mensen waren er op voorbereid dat ze zich bij haar moeder zou voegen.

Faye pakte haar telefoon en scrollde wat door haar foto's, ze had Shay en Matthijs gevraagd om foto's te maken. Ook kwamen de foto's van Matthijs en Frenkie tevoorschijn, "Idioten," zei Faye en lachte wat tranen weg, ze voelde zich wat in de steek gelaten. Maar dat is gezond. Iedereen was lol aan het maken bij de Toekomst, en zij lag in bed. Het maakte haar boos en verdrietig. Faye smeet haar telefoon op het kastje naast het bed en drukte haar gezicht in een kussen, ze begon te huilen wat een hoop gehoest opleverde, "Verdomme," vloekte Faye toen ze weer op adem was.

Aaah bijna 300 reads en zoveel lieve reacties, LOVE U ALL

xoxooxoxoox