You still owe me awish
..........................................
UNICODE
ဖြစ်နိုင်ပါက Oikawa နာကျင်ခြင်းကို ခံစားနေရသည့် နေ့ရက်များအား အဝေးသို့ ယူဆောင် သွားချင်မိသည်။
မို့တက် မြင့်လာသည့် ရင်ဘတ်နှင့်အတူ ခက်ခက်ခဲခဲ လေကို ရှုရှိုက်နေရစဥ် ခပ်ဖွဖွသာ ခုန်လှုပ် နေတော့သည့် နှလုံးခုန်သံများ ရပ်တန့် သွားတော့မည်ဟု ထင်ရလိုက်ချိန်တိုင်း ဤနေ့ရက်များအား အမြန် ကုန်ဆုံး သွားချင်မိသည်။
ခန္ဓာ တစ်ခုလုံး ဖြူဖျော့နေသည်အထိ ခံစားနေရ သော်လည်း သူမေးလိုက်ပါက Oikawa ပြန်ဆဖြလာမည့် အဖြေသည် နာကျင်မှု နှုန်း10တွင် 5လောက်တောင် မရှိဟု ဆိုပေမည်။ သို့သော် ဖြူဖျော့နေသည့် လက်ချောင်းများနှင့် အပြင်းအထန် ရုန်းကန်နေရသည့် အဆုတ်များက လိမ်လည်၍ မရသော သက်သေများပင်။
ဤနေ့ရက်များတွင် iwaizumi ဆေးရုံခန်းထဲမှ အိမ်သို့ လေးလံသည့် ခြေလှမ်းများဖြင့် ပြန်လာပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်တွင် စောင်များဖြင့် လုံးထွေးရင်း ဖြူဖျော့နေသည့် oikawa၏ မျက်နှာကို အတွေးထဲမှ ဖျောက်ရန် နေ့စဥ် ကြိုးစားနေခဲ့ရသည်။
သို့သော် နောက်တစ်ရက် ရောက်ပါက မိုက်မဲစွာပင် Oikawa၏ အနားသို့ သူရောက်ရှိ သွားပေလိမ့် အုံးမည်။
ခုတင်ဘေးတွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ရပ်ရင်း...
ဖြူဖျော့နေသည့် လက်ချောင်းများကို ဆုပ်ကိုင် ထားလိုစိတ်များအား လျော့ချရင်း...
မနက်ဖြန်များတွင် မြင်ရန် မသေချာတော့သည့် မျက်ဝန်းညိုများကို ငေးကြည့်ရင်း...
"ငါမင်းကို ခေါ်သွားမယ်!"
သူ oikawa၏ မေးခွန်းများ ပြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းညိုများကို ကြည့်ရင်း ထပ်ဖြေလိုက်သည်။
"မင်း ဆေးရုံကနေ ခဏဆင်းဖို့ အခွင့်သာတဲ့ နေ့ကျရင် ငါမင်းကို ခေါ်သွားမယ်။ Mattsun နဲ့ Makiကို ဖုန်းဆက်ခေါ်မယ်။ ပြီးတော့ ဂျူနီယာလေးတွေကိုရော။ ငါတို့ရဲ့ ပြန်လည် တွေ့ဆုံပွဲကို ကစားကွင်းမှာ လုပ်ကြမယ်။"
YOU ARE READING
Oikawa's last wish (mm translation)
FanfictionThis story isn't belong to me, it's just translation. This is one of the famous fanfiction among the haikyuu ships. After reading this, i decided to keep my own way~ So...peace✌️
