Ölümün pençesinde....

Ben atık Özgürüm

Aklımdaki sorularla yalniz kalmişken bi anda telefonum çaldi.arayan Gerzekalı abimdi.Telefonu açib nevar?.Dediyimde,elinde baltalı bi adamin kapiyi çaldigini söyledi.Telaşlanip sakın açmayin çalip- çalip gider dedim ama 2 saadir çaldigini ve birturlu gitmediyini söyleyince kutuyu da yanima alip okuldan koşarak çiktim zamanim yoktu ve ayleme birsey ola bilirdi.Arabayi calistirdim ve tam qaz surmeye basladim.Cok korkuyordum ve sanki kalbim duruackti.Telefonumu alip hemen kasaba polisini aramaya karar verdim.

+alo,bay Smit,evimizde katil var 3 yil once kucuk kiz Ennie Whatsonu olduren katil.Hemen kasaba çikisindaki eve gelin lütfen çabuk olun aileme birşey yapa bilir.

polis hemen geliceyini söyleyip telefonu kapatti eve varmak üzereydim,Arabaysa yavaşlamaya başladi.Kahr etsin benzin bitmişdi.Arabayi durdurup koşarak gitmeye başladim.Evimizdin önünde,polisler ve bir sürü mahalleli evimizin önünde toplanmişti.Ve birde acil yardim arabasi gelmisti.A hayir olamazzzz....diyerek bağırmaya başladim ve kalabaliga daldim eve girmeliydim ama polisler izin vermiyordu.Evden çikarilan yüzü dagitilmis ve kimlikleri belirsin 3 kişi çikarildi.Bu anda dizlerim beni taşiyamadi ve yere yığılıp kaldim.Ağlıyordum ve bunlardan birinin annem olduğunu penbe bluzundan anlamistim ve öbürleride abimle babamdi.Deli gibi çiğlik atiyordum ve mahalleli beni sakinleştirmeye çalisiyordu.Cesetlerin içinde kücük ablam Eymi yoktu ve onu almak icin o lanet olasi eve girmek sorundaydim.Birakin beni diyerek kalabaliktakilari itip polislerden ablami sordum ama cesetlerden basqa içerde birinin olmadiğini ve suclunuda bulamadiklarini söylediler.Olamaz sanki başimda bi agri vardi sanki biri ciğlik atiyormuç gibi hiss etdim.Ağlamaya başladim  ve hic beklenmedik bi anda kendimi eve attim.Katil kendi kizinin cesedini bodruma atmisdi belki ablamida....hayir deyip bodruma koşmaya başladim.Kendimde deyildim sanki aglmaktan boğuluyordum ve bodrumun isiğıni açınca o kizin ruhu onumde dikildi.çiğlik atmiyordum ve ondan korkmayarak.Lanet olasi ablama ne yaptin?.Diye bağirirken ablam kizin arkasinda saklanmis bana bakiyordu.Ve kizin ruhu ablamin önunde bi anda kayp oldu ablami kucaklayip aglamaya başlayinca aglama,dedi.İnanamiyordum o konuşmustu yillardir konuşmayan ablam dil açmişti ve bana gülümseyip beni o kurtardi dedi.Etrafa bakip Enninin hayaletini aramaya başladim ama karanlıktan elinde balta bize dogru gelen o katili görünce ablami itip kendimi öne attim gelme hayir git burdan,deyince Enninin hayaleti babasinin yani katilinin arkasindan çikip onu ayağından bodrumda olusan çukura çekmeye başladi.Evet Enni bize yardim etti ve ablami o katilin elinden kurtardi.Katili çukura çektikden sonra yine elini duvara taraf gösterip kayb oldu.Duvarda şöyle yaziyordu."BEN ARTIK ÖZGÜRÜM".Ablami alip o lanet olasi evden çiktik.Bu hikayenin uzerinden tam 7 yil keçiyor ve artik unutmaya çalisiyorum.Evliyim ve ablamda bizimle yaşiyor.Evet Enni sadece bizi o evden gitmemiz icin korkutuyordu,bizi kurtarmak için.Korumak için ve ablamı kurtarmıştı.Sanırım şimdi özgürdü ve mezarinda rahatti.Şimdi her yil ablamida alıp ailemin mezarina gidiyoruz..Enninin resimleri olan kutuyuysa aylemle gittiyim bi dağ tatilinde uçurumdan mavi sulara attım ve o an üzerimden bi yük kalkmış gibi oldum.Mutluydum ama içimde bi yerlerde hala ailemin özlemi vardi.....