Ölümün pençesinde....

LANET

Babamin isiyle alakadar Statfordda yeni eve tasiniyorduk.Bu arada ben Eymi 17 yasindayim.Sadece size o evden bahs etmek stiyorum.Geçen yaz ailemle tasindigimiz evde bi takim paranormal şeyler yaşandi.Tabi şimdi yalnizim ailem o evde öldürüldü.Kim tarafindan sormayin bile,hikayeni okuyunca anlayicaksinizşson kez daha eski evime,odama son bi kez bakip arabaya oturdum. gerizekai abim Zak poposuyla bütün arka koltuga yayilmsdi.Geri zekali amip nolucak.ama şimdi hayatta olmasini isterdim.neyse bir de ablam Emily ve o evden sadece ablam ve ben sağ çıktık.Evet evet agliyorum.hikayeyi yazmakta güçleniyorum bile.Onlari kaybetmek beni yikti ama sadece bunlarin bi hikaye olmadigini anlamanizi istiyorum.Evet lanet olasi eve varmistik.Cok korkunc gorunmuyordu ama o gune kadar....o lanet olasi gune kadar.Siktiyimin evi.Çantami alip arabadan kolileri taşimaya basladik babam elimdeki koliyi alip kafamdan öpdu.Ah bitanecik babam beni cok seviyordu kiyamazdi.Eve girdik toz icindeydi çantamı yere atip annemle mutfaga geçdik biraz göz gezdirdikten sonra anneme döndüm

-Allahaskina bu lanet olasi evi nerden buldunuz?

annem bana siritarak baktiktandaha sonra kolileri bosaltmami soyledi.kolilerin bi kacinin agzini açtim ve o anda telefonum çaldi.Arayan eski mahalleden çocukluk arkadasim Davisdi ve bu arada çocukluk askimdi.Telefonu açtim.

-alo

+merhaba Eymi gittinizmi?

-evet

+nasil,guzelmi....beni biraktigina deydimi?

-yapma be....bi bok yer bile değilmis,hem ben seni birakmadim bile ailem zorlamasaydi gelmezdim biliyorsun.Arkadasiz

Davis "evet arkadasiz"deyip telefonu yüzüme kapatti.Ne oldugunu anlamamistim.Telefonu çantamin üzerine atip anneme evin ikinci katina cikacagimi soyledim.Yalniz kalmaya ihtiyacim vardi.