මම කෙලින්ම ආවේ ගෙදර.. මගේඔලුව හොදටම රිදෙනවා.. මගේ වටේ හැමදේම කැරකෙනවා වගේ... මම ගෙදර ආවේ ටැක්සි එකක.. මට් කෙලින් ඉන්නවත් පන නෑ.. චිමි.. මගේ චිමී.. එයා කරදරේක.... මට තේරෙන්නෙ එච්චරයි.. ගේ ගාවින් ටැක්සිය නවත්තපු ගමන් මම දොරත් ඇරන් ගේ ඇතුලට ගියේ මගේ මුලු ඇගම දාඩියෙන් වෙලා තෙත් වෙලා තියෙද්දී.. ඔව්.. ඒ තරමටම බය කියන හැගීමෙන් මන් වෙලිලා හිටියේ... මගේ හදවතට දැනුනු එක්ම දේ මම නොදන්න ලොකූ දෙයක් වෙලා තියෙනවා කියන එක... මම ගේ ඇතුලට එද්දිම ඔම්මා දුවන් ආවේ නැනිත් එක්ක...
සේහි : කුකී.. පුතේ ඇයි මේ... මොකක් හරි කරදරයක් වුනාද... ජංකුක්...
ඔම්මා මගේ මූන දෙපැත්තෙන් අල්ලන් ඇහුවෙ කලබලෙන්.. ඔයාලා මොනාද මට හංගන්නේ ඔම්මා...
ජංකුක් : ඔම්මා... ඔයා මට පොරොන්දු වුනා මතකද මට මගේ චිමීව කොහොම හරි හොයල ගෙනත් දෙනව කියලා.. ඔයගෙදරින් ගියේ චිමීව හොයන්න කියල නේද කිව්වේ... ආහ්.. මට කියන්න.. ඔයා ගෙදරින් ගියේ ඒකටද....
මම දන්නෙ නෑ මන් මොනා කියෝනවද කියලා.. මට පිස්සු වගේ.. ම්ම ඔහේ කියවන් ගියා....
සේහි : ජංකුක් පුතේ...
ඔම්මා මට හරි උත්තරයක් දෙන්නෙ නෑ.. ඔම්මා කදුලු පිරුනු ඇස් වලින් බිම බලා ගත්තා.. ඒ කියන්නේ.. මොකක්ම හරි දෙයක් තියෙනවා... ඔම්මා ගෙදරින් ගිහින් තියෙන්නෙ මෝචිව හොයන්න නෙමෙයි.. අනික.. එහෙම ගියානම්... මෝචි මගේ ගාවටාඅවට පස්සෙ ඔම්ම එන්න ඕනනෙ.. ඒත්.. ඒත් ඔම්ම ආවේ නෑ... මොකක්ද මන් නොදන්න රහස.. මේ පවුල ඇතුලෙ තියෙන... මගේ මෝචිත් සම්බන්ද වුනු... මොනාම හරි දෙයක් තියෙනවා....
ජංකුක් : ඔම්මා... ඒ... ඒ කියන්නේ.. ඔයා ගියේ... ඒ නිසා නෙමෙයි.. ඇයි... ඇයි එහෙනම් ගියේ.. මගේ මෝචිත් නැති අතරේ ඇයි මාව තනි කරේ ඔම්මා.. මං පිස්සෙක් වුනු එක විතරයි... ඔයා මාව දාලා ගිය එකට මම මගේ ලගට ඇවිත් හිටපු මගේ මෝචිටත් වද දීලා... ඇයි එහෙම කලේ...
මම ඇඩුවා... කෑ ගගහා ඇඩුවා... මගේ මෝචි කෝ... එයාගෙ ඩයරිය එතනින් එහා ලියවිලා නෑ.. කවුද ඒක මගේ ලොකර් එක උඩින් තිබ්බේ... මගේ ඔලුව යකාගෙ කම්මලක් වගේ.. ඇයි ඔම්මත් මට එහෙම කලේ...
ČTEŠ
🚫🔞 I'm sorry don't leave me 🔞🚫 🔞COMPLETED🔞
Fanfikce🔰The only thing that does not change is change... 🔰Everything has changed... 🔰but change is never changed... 🔰 i am same like the change.... 🔰 no... it not i mean... 🔰 it's actually.... 🔰 i will never changed like the change... 🔰 my heart...
