Black Arrow *PAUZE*

Dit kan ik niet gebruiken...

Noa
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

''Piep, piep, piep, piep, piep, piep.' 'Beuhhh... Ik haat wekkers...' (Piep, piep, piep) Kreun ik. (Piep, piep, piep, piep) Ik haal mijn arm onder de deken vandaan (Piep, piep, piep, piep, piep) en sla er lukraak mee in het rond. 'Piep, piep, piep, piep, piep, pie-.' Ik ontspan mijn arm. 'Gewonnen...' Zeg ik halfslapend tegen mijn wekker. 'In het middenoosten is het www.FarygoForYou.com gelukt om Farygo's te verkopen.' Ratelt mijn radio. ''Ik had het nooit verwacht, nu maar hopen dat Farygo's ook snel in andere landen populair worden.'' Aldus de manager van Farygo. En wat gaat u doen tegen de internationale markt van andere tandenborstels, die natuurlijk ook een percentage willen, en tegen de benzoylperoxideteethbrushers van de concurrenten?' Vraagt de nieuwslezer geëinteresseerd. 'Ik zeg.. Ehm...' Aarzelt de manager geschrokken. 'En met dit wijze besluit gaan wij-'

''Kgggk.'' Ik heb mijn arm nogmaals door de lucht gezwaaid en het was in een keer raak. ''Ditmaal heb ik echt gewonnen... En wat kunnen mij die Farygo's nou schelen...''

"... dus als je de imperfectum gebruikt krijg je? Ja, Dana?" Mijn vriendin antwoord op de vraag van meneer Trekpaard, die ons Latijn geeft. "Dan krijg je ik liep. En bij de perfectum is het ik liep, of ik heb gelopen." Dana kijkt me aan. "Begrijp je het wel?" Ik kijk op. "Nee. Moet dat dan?" Dana negeert mijn antwoord. "Mooi. Ik wist niet dat jij zo goed kon tekenen?" Ik kijk haar aan met een blik van: Waar heb je het in hemelsnaam over? Dan volg ik haar blik en zie dat ik een paard in mijn schrift heb staan. Het is zwart. Het is Arrow. Ik bekijk hem nog eens goed. Hij is inderdaad best wel mooi. Net een echte Arrow... Ik sluit mijn ogen. "Hallo jongelui!" Hoor ik. Ik schrik op uit mijn overpeinzingen en kijk naar de richting waar het geluid vandaan komt. Het is de directrice. "Ik wil jullie even informeren over de open dag." Dat was niet zo slim van haar, ze had gewoon in een keer door moeten praten. Er klinkt nu allemaal geroezemoes. "Eh, jongelui? Mag ik even?" Gek genoeg werkt het. Ze praat verder. "De open dag dus. Ik ga de rollen verdelen. Wie wil er bij het groepje tips? Dan ga je tips geven enzo, het is wel grappig." Het is wel grappig. Dat hoort een directrice van minstens 40 gewoon niet te zeggen oké. "Niemand?" Hoor ik haar zeggen. Ze gaat verder: "Nou ja, dan ga ik door naar het volgende groepje. De garderobe dan? Ook héél erg leuk, je moet dan jassen ophangen bij het goede nummertje enzo." Dana fluistert mij toe: "Doet me te veel aan wiskunde denken: héél erg leuk! NIET." Ik luister niet echt naar wat ze zegt, hoewel ik doe alsof. Maar helaas, ik ben nooit zo goed geweest in naar twee mensen tegelijk luisteren. "Vind je? Ik zou het graag een keer willen proberen!" Zeg ik, terwijl ik geen idee heb waar ik op reageer. "Waarom luister je niet?" Ze kijkt me hoopvol aan, alsof ik nu mijn hart bij haar zou gaan luchten en dat alles dan weer helemaal goed zou zijn. Ik kijk haar verveeld aan. Dan kijk ik weg en richt mijn aandacht weer op de directrice. "Iemand een act doen ofzo? Niemand? Nou ja, dan maak ik zelf wel indelingen. Daaahaaaag!" Ze verlaat het klaslokaal. Ik kijk op de klok. Het is bijna tijd. Nog twee minuten en dan gaat de bel. Ik doe mijn etui dicht, wat lastig gaat doordat op de gebruiksaanwijzing stond (Ja mensen, mijn etui had een gebruiksaanwijzing!) dat er maximaal 30 pennen in konden, en ik nu toch dichtbij de vijftig zit. Dan pak ik mijn boeken Latijn en mijn schrift en prop ze in mijn tas. Als laatste doe ik er mijn overvolle etui nog bij wat ook erg lastig gaat, doordat op de gebruiksaanwijzing (Ja mensen, mijn tas had een... Nou ja, je snapt het wel.

Later die dag komt de directrice weer binnen, maar dit keer bij wiskunde. "Ik heb de indeling gemaakt..." Het klinkt alsof ze er enorm op heeft lopen zwoegen. "Oké..." Ze begint met het oplezen van de namen. "...En bij de acts zitten Emma, Lisa, Noa, Dana, Tanre en Martijn." Shit. Ik steek mijn hand op en vraag: "Wat moet je dan precies doen?" Ze antwoordt: "Je moet een soort voorstelling maken met verschillende onderdelen die ca. 10 minuten duurt. Daarin kunnen dingen als dans, circus, toneel, muziek..." Ik luister al niet meer. Dan stel ik nog een vraag. "Kan ik misschien ergens anders bij? De garderobe ofzo..." Ze kijkt me beledigd aan. Ik kijk arrogant terug. "Nee, ik heb hier veel moeite voor lopen doen, en trouwens, ik weet dat jij erg goed kunt zingen." Mijn mond valt open van verbazing. Ze lult dit allemaal maar een beetje bij elkaar. Ik kan helemaal niet zingen, laat staan voor publiek! "Als het dan toch moet lees ik liever een zelfgeschreven verhaal voor." Zeg ik. "Dat is ook goed, maar dan moet het minstens één A4-tje groot zijn. In lettertype twaalf." Zegt de directrice. "Nog een ding, de open dag is over anderhalve week." Voegt ze er nog aan toe. Dan loopt ze zonder iets te zeggen de klas uit. De rest van de klas grijpt dit moment aan om te kletsen maar ik blijf stil en denk na. Dit kan ik nu echt niet gebruiken, ik moet Black Arrow opsporen, geen onzinverhaaltjes schrijven! Ik besluit om dit even opzij te leggen en me hier later druk om te maken. Ik heb nog anderhalve week. Dat lijkt me meer dan genoeg voor een verhaaltje van één a4-tje.
En nogmaal denk ik: Dit kan ik niet gebruiken...