Black Arrow *PAUZE*

Werk

Noa
---------------------------------------

Ik loop achter de vrouw aan die Black Arrow in haar bezit heeft. "Ik heb slecht nieuws en ik heb goed nieuws." Zegt ze. Wauw. Dat zeggen ze in films ook altijd. En daar komt het vrijwel altijd goed...

"Het slechte nieuws is... dat Black Arrow niet meer in mijn bezit is." "Wat! Maar dat kan niet! Ik mocht elke dag langskomen van u! Waarom heeft u hem verkocht?" Zoals ik eerder al zei, ik ben een enorme flapuit. Alles wat ik denk vertel ik zo, hup, in een keer een weer een "geheim" uit de wereld. Oké, nou zijn het niet altijd geheimen, ook wel eens dingen die de meeste mensen echt niks interesseren. "Rustig meisje. Ik weet dat het heel erg voor je is, maar ik zat in geldnood en kon echt niks anders dan hem verkopen." Hoor ik ergens hier ver vandaan. Blijkbaar ben terwijl ik aan het denken was dat ik toch zo'n enorme flapuit ben, op een strobaal gaan zitten, en uiteindelijk gaan liggen. "Ik voel me niet zo lekker." Zeg ik. " Ik ga maar weer eens naar huis.." "Nee, nee, wacht. Ik heb nog het goede nieuws voor je." Oh ja. Even vergeten. "Nou, kom maar op." Zeg ik. Weer zo'n stomme actie, waar zijn m'n manieren gebleven. Ik ken die vrouw helemaal niet, en dan zeg ik "nou, kom maar op.". Klinkt een beetje als iemand die stoer PROBEERT te doen, maar die alleen maar wordt aangekeken zo van: "Je doet echt heel erg RAAR weet je dat?"

"Het goede nieuws is, dat je bij mij zou kunnen komen werken." BAM. Die kwam hard aan. In een klap ben ik weer een en al oor. "Bij u? Met al die mooie en dure paarden? Vertrouwt u mij dat wel toe? Ben ik alleen? Of zijn er nog meer stalhulpen? En wat moet ik dan precies doen?" "Ho, rustig aan. Ja, bij mij, bij wie anders? En ja, met al die dure en mooie paarden. En, voor de derde keer ja, dat vertrouw ik je toe. Volgens mij kun jij best goed met paarden omgaan... Je bent niet alleen, er zijn nog twee mensen, ze heten Hannelore en Marije. Jullie zijn dus met z'n drieen, en ik help ook nog een handje, vooral in het trainen van de paarden. Jij moet de paarden verzorgen, en waarschijnlijk mag je ze later ook wel rijden. Voorlopig zijn ik en Marije de enigen die de paarden rijden, Hannelore durft niet, dus als ik er nog meer paarden bij krijg moet jij bijspringen. Zo genoeg informatie?"
"Ja, ik denk het wel." Ik voel me als in shock. Ik heb in, ik denk een kwartier, gehoord dat ik mijn lievelingspaard kwijt ben, en dat ik ergens mag komen werken. Maar, ik wil hier wel erg graag werken. "Ik wil hier erg graag werken, maar ik weet niet of het van mijn ouders wel mag."
"Ik heb je ouders al gebeld, en ze vinden het helemaal prima. Ze vinden het erg goed als je een bijbaantje hebt. Nu moet je alleen nog maar zeggen of je het echt wil."
Oké. Is dit iets om over na te denken? Ik bedoel, de meeste mensen zouden eerst alle voors en tegens tegen elkaar gaan afwegen, maar ik wil dit zo enorm graag!
"Ik doe het." Zeg ik. "Ja? Echt? Dat zou geweldig zijn!" Zegt Nanda, en ze loopt weg.
Oké. Apart. Ik zeg dat ik het doe en ze loopt weg. Nou ja, ik weet zelf wel waar ik mijn fiets heb neergezet, dus ik loop naar mijn fiets toe en fiets weg. Het blijft apart. Heel apart.