Black Arrow *PAUZE*

De wei

Noa

---------------------------------------------

De volgende dag kan ik me op school echt NIET concentreren. Ik kan alleen maar aan Arrow denken, aan Arrow denken en aan Arrow denken. Waar zou hij nu zijn? Is hij bij een aardig iemand terecht gekomen? Zou hij nog bereden worden? En zo ja, door wie? Een zou hij wedstrijden rijden? En natuurlijk komt dan dat moment dat de leraar je een vraag stelt en de hele klas je uitlacht. "Auw!" Zeg ik. Ik krijg een elleboog in mijn zij. "Kom op, zo'n makkelijke vraag kun jij echt wel binnen twee seconden beantwoorden Noa! hoe kan het dan dat ik nu al twee minuten zit te wachten en het enige wat jij zegt is: Echo..." De hele klas ligt nu in een deuk. Ik krijg nog een elleboog in mijn zij en Dana fluistert me toe:"De wortel van 6 is 36 oen!" Eindelijk vind ik mijn stem terug en ik zeg:"Het is Arrow! Niet Echo!" Dan storm ik de klas uit, ik ren naar de kluisjes, pak mijn jas en fiets naar de manege.

"Weet je Sisi, ik ben naar dat adres gegaan, en daar heeft ze me werk aangeboden. Ik heb het aangenomen, maar liever zou ik natuurlijk op deze manege werken. Maar daar hebben ze wel weer heel mooie paarden. Weet je, ik ga wel vragen of ik morgen op jou mag. Als we dan gaan springen, wil je dan lief zijn? Ik ben erg verdrietig, en het enige lichtpuntje is dat ik jou nog kan rijden, twee keer per week, en dat ik twee keer per week werk op een stal waarvan de naam niet eens weet. Maar goed, alles beter dan school. Ik vind het wel raar hoor, ik ben net gewoon de klas uitgestormd, en ben meteen hiernaartoe gefietst. Zonder dat ik het doorhad, ik fietste zonder te kijken hiernaartoe. Weet je wat? Ik ga nu naar die stal toe, en ik ga vragen of ik daar nog kan helpen. Oké, het is vandaag eigenlijk geen werkdag maar ze vindt het vast fijn als ik even kom meehelpen. En ik hoef er ook geen geld voor, ik ben al blij als ik met paarden kan werken. Hier hebben ze al meer dan genoeg stalhulpen en het enige wat ik kan doen is het gangpad vegen!" Dit alles zeg ik tegen Sisi, zij is zeg maar mijn tweede lievelingspony. Ik sta op en schud het stro van mij af. Ik geef Sisi een kus op haar neus en loop naar mijn fiets toe. Dan voel ik een hand op mijn schouder. "Aaaaaaaaah!" Ik draai me met een ruk om. Wauw, denk ik. "Gaat het wel?" Zegt Sandra tegen mij. "Sandra, ik schrok me echt rot! Ehm... Ja, het gaat wel." "Zeker weten?"

Mens, dit is mijn eigen leven? Denk je dan dat jij beter weet of het goed met mij gaat!?

Ik besluit dit niet te zeggen, maar om te antwoorden dat het echt goed gaat. "Het spijt me echt wat er is gebeurd, ik had gewoon geen andere keus, en-" "Sandra, ik weet dat je geen andere keus had en ik weet dat dit de enige mogelijkheid was. Ik ga nu naar huis, oké?" "Ehm... Ja, is goed. Ik moet nog wat paarden verzorgen, dus ik ga ook. Doei!"

Dan race ik weg, op naar mijn nieuwe werk!

Black Arrow

--------------------------------------------

Kggggggg... De deur gaat langzaam open. Er komt een persoon binnen, maar ik zie alleen zijn silhouet.Er komen nog twee silhouetten binnen, het enige wat ik nu hoor is het geklingel van halsters, en even later de dichtslaande deuren. Dan gaat het licht aan. Ik herken twee mensen: De vrouw die mij hiernaartoe heeft gebracht en het meisje dat mij en Zeppa uit de trailer heeft gehaald. De andere vrouw heeft bruin haar en een smal gezicht, dat er ondanks haar ietwat ingevallen wangen best aardig uitziet. De grootste en tevens oudst uitziende vrouw die mij hiernaartoe heeft gebracht zegt: "Marije, jij neemt Venus, Flash, Arizona en Velvet, Hannelore neemt Vaya Fortuna, Hero, Bolero en Whisper en ik neem 21 Roses, Flaebe, en die twee nieuwe genaamd Zeppa en Black Arrow." Als ze dat heeft gezegd lopen Marije en Hannelore naar de box naast mij en Marije fluistert tegen Hannelore: "Zal ik je even helpen met het halster omdoen? En ik wil ook best Vaya Fortuna en Hero meenemen hoor." "Ja, graag." Antwoordt Hannelore. "Maar ik wil best zelf lopen met Hero. Vaya Fortuna liever niet, daar heb ik slechte herinneringen aan. Dat weet Nanda toch ook best?" Voegt ze er op nog zachtere toon aan toe. "Ja, ik weet niet of ze het expres doet. Denk jij van wel dan?" "Ik weet het gewoon niet... Kom, laten we nou maar de halsters om gaan doen." Marije legt Hannelore uit hoe je een halster omdoet, maar Hannelore snapt het niet. Marije besluit om de halsters gewoon allemaal zelf om te doen. Dan draait Hannelore zich om en glimlacht ze naar mij. Dan krijg ik met een slim trucje opeens een halster om mijn hoofd. Ik schrik me wild! "Zo, dus jij wilt geen halster om hè?" Blijkbaar heeft ze terwijl ik de hele tijd naar Hannelore zat te staren geprobeerd het halster om mijn hoofd te krijgen. "Dat was de laatste, komen jullie?" Vraagt ze aan Hannelore en Marije. "Ja." Zeggen ze in koor. Dan gaan we lopen. Ik weet niet waar we naartoe gaan, want we gaan niet naar de deur waar ze altijd vandaan komen.We lopen langs alle boxen. Ik tel er 1, 2, 3, ... 20, 21. 21 stallen en we zijn met twaalf paarden. Dan gaat er een grote deur open. We gaan er met zijn allen doorheen en dan zie ik dat we achter de stallen zijn uitgekomen.

Voor ons ligt een immens weiland.