سهون در حالی که به چشم های کای نگاه میکرد کارتش رو توی جیب کت کای گذاشت و سرشو جلو تر برد و نفس داغ اش روی گردن کای رها کرد و زمزمه کرد : + هر وقت تصمیم گرفتی باهام مذاکره کنی بهم خبر بده... فقط لطفا زیاد دیر نکن چون ممکنه حوصله ام سر بره و به همون پول کم راضی بشم ...! سهون با آرامش کمی از کای فاصله گرفت و در حالی که با چشم های خمارش بهش خیره شده بود یقه لباس کای رو مرتب کرد . بعد هم با نیشخند پیروزمندانه ای از کای دور شد و سوار موتور مشکی رنگش شد و به سمت خونه اش حرکت کرد .
کای با اخم پر رنگی به دور شدن پسرک گستاخ نگاه کرد ، با کلافگی دستی توی موهای قهوه ای رنگش کشید و سوار ماشین شد .
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
گوشی شو از جیب کتش بیرون کشید و بدون معطلی به لوکاس زنگ زد . - الو ؟ + کجایی ؟ - سلام ، شرکتم ... چطور ؟ + کارت تموم شد برو عمارت دوربین های مدار بسته ی جلو عمارت رو چک کن ... چند دقیقه پیش اونجا داشتم با یه مرد حرف می زدم ، اطلاعاتشو میخوام هر چیز کوچیک و بزرگی که بهش مربوط میشه رو برام بیار . - چیزی شده ؟ + بعدا راجبش حرف میزنیم ! *******
نیمه شب بود ، هوا به طرز بی رحمانه ای سرد بود ، سرمایی که حس تنهایی و ترس رو در وجود بکهیون تشدید میکرد. بکهیونی که در گوشه این اتاق تاریک و مرطوب با لباس های نازک روی زمین سرد زانو هاشو بغل کرده بود و آهسته گریه میکرد . تقریبا همه خوابیده بودند ، اما مگه بکهیون میتونست بخوابه ؟
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
به خاطر رطوبت اتاق ریه های مریضش به شدت درد میکرد و تنفس براش سخت شده بود. معده اش از شدت گرسنگی به طرز دیوانه کننده ای میسوخت . بکهیون اشک میریخت و فکر میکرد ... به خانواده اش ، به آینده اش ، به فردا ، به رویاهاش ، به سرنوشتت ... فکر میکرد و دلخراش تر از قبل هق هق میکرد. بی خبر از سرنوشتی که قراره در آینده تلخ تر از الان قلب کوچیکش رو به بازی بگیره ! ***** مرد جرعه ای از قهوه اش نوشید و دستی به چونه اش کشید و پرسید : - پارک رو زیر نظر گرفتی ؟ + بله قربان ! به نظر میرسه داره میزان تولیدش رو افزایش میده . مرد پوزخندی زد و از جاش بلند شد و به سمت کمد لباس هاش رفت . - آماده شو میخوام برم برده ها رو ببینم . پیشکار با تعجب به اربابش نگاه کرد و گفت : + چیزی شده قربان ؟ مرد ماسکی رو از کمد قهوه ای رنگش بیرون کشید و روی صورتش قرار داد . ماسک مشکی رنگی که طرح اژدهای ظریفی روی قسمت چپش خودنمایی میکرد ، کاملا صورت ارباب رو پوشوند . ارباب سمت پیشکار چرخید و جواب داد : - هدیه ای که قراره واسه پارک بفرستم باید خیلی خاص باشه...میخوام خودم انتخابش کنم ! برو آماده شو . پیشکار تعظیم کوتاهی کرد و از اتاق خارج شد . به خوبی میتونست حس کنه نقشه جدید اربابش بوی خون میده ! عمارت ارباب از سه بخش تشکیل شده بود ، اولین بخش زیر زمین بود که ورود بهش در پشت عمارت و از یک در مخفی امکان پذیر بود . زیر زمین علاوه بر وجود محافظ ها با دوربین های مداربسته به شدت کنترل میشد برای همین ورود و خروج بهش بدون اجازه تقریبا غیر ممکن بود . در اصلی با قفل هوشمندی باز و بسته میشد و فقط عده خاصی از رمز قفل با خبر بودند ! زیر زمین از چندین اتاق کوچک و یه سالن بزرگ تشکیل شده بود و محل اقامت و آموزش برده ها بود . بخش دوم سالن پذیرایی طبقه اول بود که تنها محافظ ها و خدمتکاران داخلش رفت و آمد داشتند و در موارد محدود بعضی از ملاقات ها اونجا شکل میگرفت . بخش سوم طبقه دوم عمارت بود که از چندین اتاق تشکیل شده بود . اتاق اول کتاب خانه ، اتاق دوم اتاق کار ارباب ، اتاق سوم برای پیشکار بود و اتاق چهارم به محبوب فریبنده و گریز پای ارباب اختصاص پیدا کرده بود محبوبی که خیلی وقت بود کسی توی عمارت ندیده بودش ! همچنین دو اتاق دیگه هم توی اون طبقه وجود داشت که بلا استفاده مونده بود . طبقه دوم تنها برای ارباب و پیشکارش بود و هیچ کس اجازه ورود به اون طبقه رو نداشت ! غذا ها و لوازم ارباب همگی از طریق پیشکار به اون طبقه منتقل میشد و فقط هفته ای یک بار خدمتکار ها زمانی که ارباب داخل عمارت نبود برای تمیز کاری به اتاق میرفتند ! ارباب در قرار های ملاقاتش همیشه با ماسک ظاهر میشد حتی موقع ورود و خروجش از عمارت هم ماسک بر صورت میزد و هویتش به صورت مخفیانه حفظ میشد ! تنها عده محدودی بودند که چهره ارباب رو دیده بودند ، ارباب فقط ساعات خاصی رو در این عمارت میگذروند و باقی روز ها رو در خونه ای دیگه که هیچ کس به جز پیشکار راجبش نمیدونست ، سپری میکرد . این چیز ها نه تنها باعث میشد امنیت ارباب به خوبی حفظ بشه ، بلکه به علت مرموز و کار بلد بودنش مافیا های زیادی علاقه داشتند با ارباب همکاری کنند ! اربابی که همه به اسم " اژدهای سیاه " میشناختنش ! پیشکار به اتاق خودش رفت و ماسک سفید رنگ ساده ای روی صورتش گذاشت ... از اونجایی که برده قرار بود به عمارت پارک فرستاده بشه و مطمئنا پارک چانیول سعی میکرد از این برده بیچاره اطلاعات بگیره باید هویت خودش رو مخفی میکرد تا همه چیز طبق نقشه های اربابش پیش بره . کاغذ های مربوط به اطلاعات برده ها رو از کشو میزش بیرون کشید و از اتاق خارج شد و به همراه اربابش به سمت زیر زمین حرکت کرد . ارباب با قدم های آهسته از پله ها پایین اومد و از عمارت بیرون اومد و درست وسط حیات ایستاد و به آسمون خیره شد و با لحن آرومی زمزمه کرد :
