In Love Again

Chapter 2. Assistente in Toverdranken.

Ik was me in mijn 'domein' aan het omkleden. Ik had een eigen kleine woonkamer met een tweezits bank en een boekenkast waar al mijn favoriete boeken in zaten die ik door de jaren heen had gespaard. Er zaten twee deuren in mijn woonkamer. Eentje kwam uit op mijn slaapkamer en de ander op mijn badkamer.
Er waren twee dagen verstreken en ik had kennis gemaakt met de leraren en ondertussen al een beetje de namen geoefend van de leerlingen. In Zweinstein ken ik ook al enigzins de weg, ook al was het net een dolhof waar je in liep.
Ik probeerde ook gister professor Sneep te vinden. Omdat ik zijn assistente word wilde ik wel met hem een goede, zakelijke klik krijgen. Maar ik had een idee dat hij er geen behoeftd in had.

...................
Flashback:

Ik klopte aan op zijn deur dat zijn 'kamer' bleek te zijn. Hij had verder geen contact meer met mij gemaakt, wat mij irriteerde. Wat onprofessioneel.
Ik klopte nogmaals aan en nog geen gehoor. Ik schraapte mijn keel.
'Professor Sneep?' Riep ik. Ik hoorde wat gerommel vanuit zijn kamer komen en na tien seconden ging de deur open.
'Kan ik u ergens mee helpen, mevrouw Gray?' Vroeg hij langzaam en na mijn mening geïrriteerd.
Ik rechtte mijn rug en sprak duidelijk.
'Ik wilde even weten professor... of u misschien het lesplan voor morgen even wilde doornemen? Ik had wel wat ideeën...-'
'U ideeën doen er nu niet toe. U hoeft zich alleen maar te houden aan mijn lesplan en om de leerlingen te assisteren.' Onderbrak hij me.
Ik keek hem aan en ik had de neiging om mijn handen in mijn zij te leggen en te vragen wat deze man bezielde.
'Verder nog vragen, mevrouw Gray? ' vroeg hij droog.
'Nee. Dat was het wel.' Zei ik kortaf.
'Oke. Dan nog een fijne avond.' En met dat maakte hij de deur voor mijn neus dicht.

.................

Ik schudde mijn hoofd als ik eraan terug dacht. Rare man.
Ik keek nog even snel in de spiegel. Ik trok mijn pak recht. Mijn haar had ik in een strakke staart. Ik had ook wat mascara en eyeliner opgedaan. Dit moest goed zijn. Ik zuchte diep uit en liep toen de deur uit. De nieuwe eerstejaars zouden vandaag komen en ze werden ingedeeld door de sorteerhoed bij hun afdeling.
Vroeger... en dan heb ik het over 189 jaar geleden, werd ik door de sorteerhoed ingedeeld bij Zwadderich.
Ik liep de grote hal door opweg naar de grote zaal waar al alle leerlingen zaten van het tweede tot het zevende leerjaar. Er waren wat zitplaatsen vrij bij iedere tafel dat voor de nieuwe leerlingen waren.
Ik liep langs alle collega's en Albus die naar me glimlachte. Ik glimlachte terug en wenste dat ik langs hem kon zitten in plaats van professor Sneep. Toch ging ik langzaam naast hem zitten. Aan de andere kant van me zat Aurora Sinistra. Een lerares die les gaf in Astronomie.
'En al zenuwachtig om professor Sneep te assisteren?' Fluisterde Aurora.
'Een beetje... is hij altijd al zo intimiderend geweest?' Vroeg ik haar fluisterend terug.
Ze moest lachen en keek me weer aan.
'Intimiderend? Je moet hem maar eens zien als hij les geeft. Misschien kan jij hem dan zo nu en dan temmen.' Ze giegelde en keek naar professor Perkamentus die nu opstond.
Ook zag ik de eerstejaars binnen komen wandelen. Ze keken met grote ogen rond om wat ze allemaal zagen. Minerva Anderling liep voorop om de leerlingen naar de sorteerhoed te begeleiden.
Iedere leerling werd op alfabetische volgorde opgenoemd. Ik zag dat sommige vrij zenuwachtig waren waar ze ingedeeld werden.

Nadat alle leerlingen in hun juiste afdeling waren geplaats stond professor Perkamentus op totdat iedereen stil was.

'Het nieuwe schooljaar is weer begonnen en ik wil alle eerstejaars leerlingen van harte welkomen. Ook alle andere leerlingen weer van harte welkom.
Zoals jullie misschien al gezien hebben, hebben we aan onze staftafel een nieuw docent zitten.
Ik wil jullie voorstellen aan professor Gray, nieuwe assistente van professor Sneep.'
Iedereen klapte en ik stond even snel op. Toen ik weer ging zitten keek ik snel naar Sneep die me ook even aankeek. Ik glimlachte en richtte mijn blik weer van hem weg.

Na de speech van Perkamentus werden alle leerlingen naar hun afdeling gebracht. Iedereen had nog een vrije dag en vanaf morgen begonnen de lessen weer. Toen eenmaal iedereen de zaal uitliep, schoof ik mijn stoel naar achter om weg te gaan. Ik draaide me om totdat iemand zachtjes mijn schouder aanraakte.
'Mevrouw Gray?' Ik herkende de stem meteen en draaide me langzaam om, verrast dat hij me aansprak.
'Professor Sneep?' Vroeg ik zacht. Ik kon me wel voor de kop slaan. Ik klonk als een idioot. 'Ik wilde even... mijn excuces aanbieden van gisteravond. Ik was niet erg beleefd.' Hij keek me even kort aan toen op het moment dat professor Perkamentus langs liep en een paar klopjes gaf op de schouder van Sneep. Ik kneep mijn ogen tot speetjes.
'En dat zegt u alleen omdat het móét?' Ik legde mijn handen in mijn zij. Hij keek mij met toegeknepen ogen aan. 'Maakt dat u iets uit?' Vroeg hij sarcastisch terug. Ik knipperde mijn ogen vlug van ongeloof. Bij hem voelde ik me net een schoolkind. 

'Als het van u zelf kwam in plaats van professor Perkamentus, had ik het misschien aanvaard. Ik zie u morgen professor Sneep.' Ik maakte een boog om hem heen en liep de zaal uit om richting mijn kamer te gaan.

Ik kwam professor Perkamentus tegen in de gang. 'Albus? Heeft u even?' Hij draaide zich glimlachend om. 

'Natuurlijk. Voor u heb ik altijd tijd.' Zijn kleine, blauwe twinkelende oogjes keken me aan.

'Heeft u professor Sneep gevraagd om zijn excuces aan te bieden aan... mij?' Vroeg ik. 
'Ik had toevallig jullie gesprek gevolg omdat ik Severus moest spreken, sorry daarvoor. Maar professor Sneep komt vaak bod en kort uit de hoek. Het is een ingewikkelde man. Maar geef hem hier niet de schuld over, hij weet af en toe niet hoe hij met zoiets moet omgaan.' Hij zette zijn bril recht en glimlachte snel.

Ik knikte. Ik was hier pas twee dagen en zag al gelijk dat die man ingewikkeld was. Ik zuchte en rechte mijn rug. 'Bedankt professor Perkamentus.' Ik glimlachte en we zeiden elkaar gedag.

Ik liep door de hallen en had een idee. Ik transporteerde mij naar Diagon Alley. Ik stond pal stil voor een pub genaamd: De Lekke Ketel.

Het was tijd voor een  heerlijk, glas sterke drank.

Bedankt voor het lezen van Chapter 2!

Beetje een lam einde... haha , Maar next chapter wordt beter, en die daarna beter en beter....

In iedergeval Als je het een goed hoofdstuk vond klik dan graag op de Vote Or Comment knop :D

xxx