Seoul , South Korea
Gangnam Gu .အိမ်ပြန်ရောက်တော့ဒယ်ဒီရှိနေပါသည် ။ အလုပ်ခန်းထဲတွင်ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်များနေပြန်သည် ။
တံခါးကိုအသာခေါက်တော့
"ဝင်ခဲ့!"
သူခရီးသွားမှန်းတောင်ဒယ်ဒီသိရဲ့လားလေ ။
"ဒီနေ့အတန်းမရှိဘူးလား ဂျဲနို"
"ပိတ်ရက်လေ ဒယ်ဒီ"
Keyboard တွင်ပြေးလွှားနေတဲ့ဒယ်ဒီ့လက်များခဏရပ်သွားပြီး လက်တွင်ပတ်ထားသောနာရီအားဒယ်ဒီကြည့်လိုက်သည် ။
"ဟုတ်သားပဲ"
"ဒယ်ဒီအချိန်ရလား?"
"အင်း.. လုပ်စရာတွေတော့ကျန်သေးတယ် ဘာလို့လဲ ဂျဲနို?"
"ကျွန်တော်ဒယ်ဒီနဲ့စကားပြောချင်လို့ ဒယ်ဒီအားမှပါ"
အထူးတစ်လည်သူနဲ့စကားပြောချင်နေသော ဂျဲနိုအားကြည့်လိုက်ရင်း ပီတိဖြစ်မိသည် ။
သူနဲ့အချိန်မပေးဖြစ်တာ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိနေပြီလဲ သားအဖနှစ်ယောက်အတူသွားအတူစားချင်သော်လည်း လူကြီးလေးဂျဲနိုကလမ်းမဖွင့်သောကြောင့် အဖေဖြစ်သူကတောင်းဆိုတာတောင် မအားဘူးပြောကာငြင်းလေ့ရှိသည် ။
"၅ မိနစ်ပဲစောင့် ဒယ်ဒီလာခဲ့မယ်"
ခေါင်းငြိမ့်ရင်း အလုပ်ခန်းထဲမှ သူထွက်ခဲ့သည် ။
Kitchen ထဲကိုဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝိုင်ခွက်နှစ်ခွက်ထုတ်ကာ ဒယ်ဒီကြိုက်တက်သော Screaming Eagle တစ်ပုလင်းအားဆွဲယူကာဖောက်လိုက်သည် ။၅ မိနစ်ကြာမှာတော့ ဒယ်ဒီက Kitchen ထဲရောက်လို့လာပြီဖြစ်တယ် ။
အင်္ကျီလက်ကိုခေါက်တင်လိုက်တဲ့ဒယ်ဒီဟာ သားတစ်ယောက်ရှိသောအဖေဆိုတာယုံချင်စရာတော့မရှိ ။အရပ်ရှည်ရှည်ဒေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ချောမောသောရုပ်ရည်တို့ဟာ တခါတလေ သားအဖနှစ်ယောက်ရှိနေလျှင် မသိသူများဟာ ညီအစ်ကိုလို့ထင်တက်ကြသည် ။
အသားဖြူဖြူတို့ဟာလဲဒယ်ဒီ့ဆီကအမွေရထားတာဖြစ်ပေမည် ။ သို့ပင်မယ့်သူ့မှာဒယ်ဒီ့လိုပါးချိုင့်တော့မရှိ ။
YOU ARE READING
One Of Us! [NoRen]
FanfictionNoRen fanfic Burmese language Both Unicode & Zawgyi cover by @pintie