Because //{Completed}

07

{Current time}

သူညနေကအရမ်းပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ရှောင်းကျန့်က အရမ်းဆိုးပါတယ်။
သူ လက်မခံတဲ့ကြားထဲက အတင်းကြီး。。。

အိပ်ယာထဲမှာလူးလိမ့်လို့ပြန်စဉ်းစားမိတော့ အထိအတွေ့တွေကိုပြန်တမ်းတမိလာရော။
ရှောင်းကျန့်က တကယ်ကြီး သူ့ရဲ့ရွှေဂျိုးဖြူလေးကို အာခံတွင်းထဲ ထည့်ပြီး တစ်ကြိမ်ပြီးအောင်လုပ်သွားတယ်။
အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလို့ မျက်နှာကျက်ကိုစိုက်ကြည့်မိတော့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ မျက်နှာကိုပြန်မြင်လာပြန်တယ်။

လွမ်းလိုက်တာ ချီးထုပ်။

ရှောင်းကျန့်ရဲ့ စတွေ့ထဲကနေခုထိ ချည်းကပ်ပုံတွေကို ပြောပြနေတော့ နားထောင်ရင်း သူ့မှာ တိမ်တွေကြားထဲပြေးလွှားနေရပါသလို။
ရင်တစ်ခုလုံးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်။
အဲ့နောက်တော့ ရှောင်းကျန့်ဆီကအတင်းအကြပ်ကြီးပေးတဲ့ သာယာမှုကို လက်ခံလိုက်ရတာပဲ။

ခုတော့ ညီလေးကိုထိမိတိုင်း ရှောင်းကျန့်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကိုလွမ်းနေရပြီ။
ရိပေါ်ကိုဒီလိုဖြစ်အောင်ဖန်တီးထားတဲ့ရှောင်းကျန့်က လူဆိုးကောင်။

သူ့ဘော်ဒါနှစ်ယောက်တံခါးလာဖွင့်ပေးတော့ ရိပေါ်မှာရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာမဖော်ရဲဘူး။ရှောင်းကျန့်က အခန်းရှေ့ထိပြန်လိုက်ပို့ပေးတော့ အကုန်လုံးက ရိပေါ်ကိုဝိုင်းစူးစမ်းကြရော။

ကံကောင်းလို့ နောက်ဆရာမ၀င်လာလို့ ပိုင်ယီကသူ့ကိုမစပ်စုအားပေမယ့်

“ စတိုခန်းကို အတွဲတွေအတွက် သီးသန့်ထားပေးရင်ကောင်းမလား‌ရိပေါ် ”

“ဗျာ ！”

ပြန်ထွက်ခါနီး ဆရာမက သူ့ကိုကြည့်လို့စနောက်သွားတော့ တစ်ခန်းလုံးကဝိုင်းရယ်ကြပါရော။
အယ်。。。 ဘယ်လိုဖြစ်လို့ သူတို့ကိစ္စက ဆရာမတွေအထိပါသိသွားရတာလည်း？မဟုတ်ရင်တောင် စတိုခန်းကိုပစ္စည်းသွားရှာတာလောက်ပဲ သိသင့်တာမဟုတ်လား။

“ ဒီမှာကြည့်！”

ပိုင်ယီကသူ့ကိုမကျေမနပ်မျက်နှာပေးနဲ့ ပြလာတယ်။
ဘယ်အချိန်ထဲကရိုက်ထားမှန်းမသိတဲ့သူ့ရဲ့ပုံကိုရှောင်းကျန့်က weiboမှာ တင်ထားတာ။
ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီးကို အဲ့လိုကြီးထိပါလုပ်လိုက်တယ်ပေါ့။
ဒါသူ့ရဲ့အားလုံးသိအောင်ကြေညာနည်းလား။