De Ijskoningin

1; Ik sla dé badboy van de school knock-out

‘En? Klaar voor de wedstrijd?’ Mijn trainer keek me vragend aan. Ik knikte. Ik was op zijn zachtst gezegd zenuwachtig, wat wil je ook, dit was mijn eerste vechtwedstrijd waarbij, hou je vast, iedereen tegen iedereen mag. Dus wie weet, misschien stond ik daar straks wel tegen één of andere dikke veertiger met zwarte band.  Maar ik was er klaar voor. Ik had mijn karatepak al aangedaan, en ik had een flesje water mee. In stilte overliep ik nog eens alle technieken die ik zou kunnen gebruiken in het gevecht. Misschien wel een Shuto Mawashi Uke ofzo, ja dat zou wel kunnen. Of anders misschien wel... ‘Hé! Miss dromertje, we zijn er hoor!’ Mijn trainer trok me zowat uit de auto, en ik sleurde mijn tas met me mee. ‘Kom, dan gaan we naar binnen.’ Ik knikte. Aangezien ik als enige van de club meedeed, wilde hij heel erg graag dat ik won. Hij had misschien nog niet door dat ik zowel met mijn ocharme zestienjarige leeftijd, bruine band, veel te lage gewicht en veel te kleine grootte dik in het nadeel zat. Ach ja, ik zou in elk geval al proberen hem niet teleur te stellen.

‘Oké meid,’ de trainer legde zijn handen op mijn schouders. Ik slikte, die toon klonk veel te serieus. ‘je moet tegen een zekere Jules Bryans, een of andere arrogante zak. Hij vindt zichzelf heel wat, maar hij is meer met zichzelf bezig dan met anderen, en zijn verdediging stelt ook niet veel voor. Dus het komt allemaal goed, sla die gast desnoods knock-out als het moet, maar win gewoon. Oké?’ ik grinnikte en knikte. Ik was er klaar voor.

We stonden tegenover elkaar. Jules Bryans en ik. Ik had al wel eens van hem gehoord, het scheen zo’n type te zijn die elk meisje in zijn bed krijgt. En ik moest toegeven, hij mocht er inderdaad best wel wezen. Hij had bruin haar en blauwe ogen, waarin je leek te verdrinken als je er naar keek. Hij keek me arrogant aan, alsof hij nu al gewonnen had. ‘Hatsjime!’ riep de scheidsrechter, en het begon.

Ik stootte in het begin vooral wat tegen zijn buik, maar door die enorm strakke buikspieren deed ik mezelf volgens mij meer zeer dan ik hem, hoe hard ik ook stootte. Hij viel niet eens aan. Nee. Het enige wat hij deed was naar me kijken, met een sexy, zwoele blik. Oh, kappen meid. Niet sexy. Gewoon verder vechten.

Na een minuut of twee, dus twee derde van het gevecht was gedaan, was er nog steeds niet echt iets gebeurd. Maar toen kreeg ik mijn gouden kans. Hij liet zijn linkerarm zakken, zodat de linkerkant van zijn hoofd nu onbedekt was. Ik twijfelde geen seconde, en trapte zo hard ik kon tegen zijn slaap. Het was raak. Ik had gedacht dat hij zijn arm weer omhoog zou doen of weet ik veel, maar dat deed hij niet. Het was raak. En Jules Bryans, dè badboy, lag bewusteloos op de grond. Shitzooi.

***

Toen ik thuiskwam, rende ik meteen naar boven. Ik was niet zo het type dat naar haar ouders toerende, met die beker uitgestoken en zo’n blik van wees-trots-want-ik-heb-gewonnen-dus-nu-tien-euro-meer-zakgeld. Nee. Zeker niet met mijn ouders. Die waren nogal… speciaal. Mijn vader was opper-zakenman van de buurt en stinkend rijk. Hij had een voorliefde voor zonnebrillen, witte kleren en dure auto’s. Hij had, evenals ik, blond haar, met verschillende kleuren blond er in, maar voornamelijk licht, maar hij deed massa’s gel aan, zodat het altijd vettig leek, en kamde het dan strak naar achter. Ieuw. Mijn moeder hield van weinig-bedekkende kleren. Ze was al tig keer vreemd gegaan, maar vreemd genoeg viel het mijn vader nooit op, hoewel er zelfs ooit eens een schoen op hun slaapkamer had gestaan en de dekens van het bed compleet overhoop lagen, terwijl mijn vader de bedden ’s morgens altijd netjes opdekt.

‘Wisten jullie dat Jules naar onze school komt?’ stond er in de groep van mijn klas, 4A. Jules. Oh nee. Laat het alsjeblieft niet die Jules zijn. De naam Jules stond in het blauw, als teken van deze persoon hier zit op facebook hoor! Ik haalde diep adem, vingers gekruist en klikte op de link. Er verscheen een pagina, van een jongen. Als eerste keek ik naar de profielfoto. Ik klikte er op, en het was diezelfde, knappe, arrogante jongen van daarnet. Achthonderd likes. Achthonderd likes op een godverdomse profielfoto. Omdat ik toch nog net iets zekerder wou zijn, sloot ik het profielfoto scherm weer af en kwam inderdaad op de pagina van Jules Bryans.

Ik had dus zonet dé badboy van onze school knock-out geslagen. En waarschijnlijk ook de toekomstig populairste. En de meest begeerde.

Oeps.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

Eerste hoofdstukje!

En? Wat vonden jullie er van??

Ik heb nagekeken op spellingsfouten, maar als je iets ziet gewoon commenten hoor ;)

Het meisje hierboven is Charlotte ^^

Vote?

Comment?

xxx Bo