De Ijskoningin

6; Tongzoenen en Bitchfights

p.o.v. Marith

Jules Bryans was zat. Het was twaalf uur 's nachts, en Marith wist  goed dat ze eigenlijk door moest. Het café zou sowieso over een halfuur sluiten. Maar nu Jules serieus veel alcohol in zijn lijf had, zag ze eindelijk haar kans. Wraak. Niet op Jules, die jongen had haar nooit iets misdaan, nee, op Tanita. Marith had die bitch el verleidelijk zien gluren naar Jules. En Marith kende Tanita goed genoeg om te weten dat als zij iemand in het hoofd had, ze zich enkel daarop fixeerde en niets anders wilde. Maar Tanita had dringend een lesje nodig; zelfs zij kon niet altijd alles krijgen wat ze wilde. Marith dronk haar laatste slokje kriek en stond op, haar ogen gefixeerd op haar doel. Voor Britt, zei ze in zichzelf. Heupwiegend wandelde ze op Jules af. Ze zag hem staren en ze glimlachte. Marith wist heel goed dat de jongens haar hot vonden. Dat was een voordeel dat ze goed kon gebruiken.

'Hey Jules,' fluisterde ze in zijn oor. 'Hey,' zei hij licht verbaasd. 'Zullen we naar buiten gaan?' stelde Marith voor. 'Het café sluit toch zo meteen.' Jules knikte. Marith zag hem naar haar kont  staren. Typisch.

'Gaan jullie al door?' Will, die met Noë zat te praten, trok een wenkbrauw op. 'Even een luchtje scheppen,' verzon Marith snel. Er klonk een heldere lach door de ruimte. 'Ja, dat heeft onze Jules hier duidelijk nodig.' Hij knipoogde naar Marith. Die glimlachte terug. Vanbinnen zuchtte ze; ze had altijd al een zwak gehad voor Will. Altijd vriendelijk, grappig, lief, knap, charmant en intelligent. En blauwe ogen om bij weg te dromen. Maar hij leek geen interesse te hebben in meisjes, of eerder, in een vriendin. Hij flirtte met iedereen die hij tegenkwam en af en toe zoende hij wel eens met iemand, maar daar bleef het bij. Nooit één vaste vriendin.

Jules daarentegen was blijkbaar al heel wat verder gegaan. Marith had heel wat roddels gehoord, en die ontstonden altijd uit een waarheid. Misschien wat aangedikt, maar iets ervan was altijd waar. Marith keek naar hem en huiverde. Zou ze dit wel doen? Maar toen zag ze in een ooghoek Tanita, die met Zoë aan de bar stond, ziedend van jaloezie naar hen kijken. Ze glimlachte. Het was het waard, voor haar beste vriendin deed ze alles. 'Tot zo!' Ze zwaaide naar Will, kin omhoog en wandelde elegant met een zatte Jules aan haar arm naar buiten.

*   *   *

Ze stonden voor het grote raam van het café, precies waar Marith in gedachten had, in Tanita's zicht. Ze flirtte duidelijk met Jules, en zorgde ervoor dat die bitch heel de show goed kon zien. Marith streek een pluk haar achter haar oor, en keek Jules recht in de ogen. 'Kus me,' fluisterde ze terwijl ze nog een stap dichter zette. Daar ging de zatte jongen gretig op in. Marith hoorde binnen iemand een stoel omgooien en stampvoetend naar hen komen. Ze glimlachte tegen Jules' lippen aan.

Eindelijk was Britt gewroken.

*   *   *

Zodra Tanita de deur open deed, liet Marith Jules los, draaide zich om en zwierde haar haar naar achter. 'Is er iets?' vroeg ze terwijl ze nonchalant haar zorgvuldig gelakte nagels bestudeerde. 'Ik kwam vragen of jullie naar binnen kwamen. Will vroeg naar je.' Vuile bitch, mimede ze er achter. Voor het geval met Britt waren Marith en Tanita goede vriendinnen, en Marith had haar ooit verteld dat ze Will leuk vond; iets wat ze beter niet had gedaan. 'Dus, eh,' zei Jules, die niet snapte wat er aan de hand was. Hij keek tussen de meisjes heen en weer en besloot dat het misschien beter was weer naar binnen te gaan.

'Slet,' siste Tanita zodra de deur dichtgevallen was. 'Het ziet er gewoon naar uit dat  ik in twee minuten iets kan krijgen wat jij in twee uur nog lang niet bereikt hebt,' antwoordde Marith - nog steeds haar nagels bestuderend. Ze wist hoe slecht Tanita tegen haar verlies kon. 'Ben je soms verliefd op hem, Tan? Wel, dan had je dat gewoon mogen zeggen, hoor. Maar hij gooide zich zowat op mij, weet je, net zoals Olivier bij jou deed, niet?

Tanita keek haar spottend aan. 'Dus, je doet dit voor je lieve vriendin Britt, hè? Ik waarschuw je alvast, de onschuldigste nerds zijn vaak de ergste bitches, Mar.' Marith keek haar argwanend aan. 'Lieve schat, heeft ons Brittje dan nooit verteld dat ze heeft gekust met Will?' 'Jawel,' zei Marith, 'maar dat is al meer dan twee jaar geleden, lieve schat,  dat heb ik haar al lang vergeven. Dat was zelfs voor ze samen was met Olivier.' Nu was het Tanita's beurt om nonchalant haar nagels te bestuderen. 'Twee jaar? Bedoel je niet twee weken?'

Marith trok een zorgvuldig geëpileerde wenkbrauw op. 'Hoe bedoel je, twee weken, Tanita?' Haar hersens draaiden op volle toeren. Twee weken geleden, dat was in de herfstvakantie. Kon het zijn dat er dan iets gebeurd was? Tanita gaf antwoord op de vragen die in Marith's hoofd rondtolden. 'Die filmavond, bij Flor. Jij kon niet komen, enkel Will, Britt, Liese, Benjamin en natuurlijk Flor waren er.'

Nu wist Marith het weer. Zij moest babysitten die avond. Britt had nog gezegd dat ze het jammer vond dat Marith er niet bij was geweest. Marith keek op. 'Hoe weet je dan zo zeker dat er iets is gebeurd als je er zelf niet bij was? Voor zover ik weet kan zelfs jij nog geen gedachten lezen, Tan.' 'Oh,' zei Tanita, 'maar ik weet wel hoe ik info uit jongens krijg, Mar, ik krijg altijd alles wat ik wil.' Ze rolde met haar ogen. Duh. 'Op Jules Bryans na dan,' antwoordde Marith met een zelfvoldane glimlach. 'Die geeft nog meer aandacht aan iemand als Charlotte Vriends dan aan jou.' Tanita wierp haar een woeste blik toe voor ze verder ging. 'Ik kreeg Flor zover het hele verhaal te doen.' Marith trok haar wenkbrauwen op toen Tanita niet meteen verder ging. 'Ze waren dus waarheid, durven of doen aan het spelen. Britt moest Will kussen, wat ze natuurlijk snel deed.' Marith trok een grimas. Domme Britt. 'Maar later, na het spel en een fles blauwe wodka die een paar keer was rondgegaan, werden die twee steeds closer, tot ze blijkbaar bijna op elkaar lagen, zoals Flor het zei, het was niet bepaald aangenaam om op te blijven kijken, dus hebben ze hen uit elkaar gehaald. Maar ik ben nog niet klaar.'

Een klein glimlachje speelde rond haar rood gestifte lippen. 'Toen Will doorging om één uur, ging ons Brittje mee. Hij woont toch in dezelfde straat als Flor? Die stond dus toevallig bij het raam, en hij zag hoe Britt mee naar binnen ging bij Will.' Nee, dacht Marith. 'Flor en de rest gingen naar buiten, voor Wills deur staan. En de geluiden die ze hoorden... ,' Tanita lief een meisjesachtig gegiechel horen. 'Ik wil niet weten wat daarbinnen gebeurd is.' Weer die giechel.

'D-dat kan niet.' Marith's stem klonk gebroken. 'Toch wel, sweetheart. Ik dacht dat het beter was als je het wist. Je beste vriendin en de jongen die je al eeuwen leuk vindt. Dat doet pijn, niet?' Een traan rolde over Marith's wang. 'Nee,' fluisterde ze bijna onhoorbaar voor ze zich omdraaide en wegrende. Gelukkig woonde ze dichtbij; zodra ze thuis was, lief ze zich op haar bed vallen. Ze huilde tranen met tuiten en besloot zich ziek te melden morgen. Nu had ze echt geen nood aan school, ze had geen idee wat ze tegen Britt, laat staan Will, moest zeggen.

En die arme Olivier...

***

Heeeey lieve trouwe lezers!

Nogmaals sorry dat het weer zolang duurde. Maar dit is wel een superlang hoofdstuk hé?

Als iemand iets niet snapt, gewoon vragen. Er zitten hier een hele hoop nieuwe personages in die allemaal enorm belangrijk zijn, dus deze background-informatie was echt nodig. Wat vinden jullie van Marith? En van Will? Tanita?

Het meisje hierboven is Marith.

Vote?

Comment?

xxx Bo