De Ijskoningin

4; Ze praat!

p.o.v. Jules
Ik keek hen verbouwereerd na. Achter me hoorde ik Noë grinniken. De sukkel.
Ergens snapte ik wel waarom hij lachte. Ik bedoel maar, ik was het niet echt gewend om zo hard op mijn plaats gezet te worden. Zeker door zo'n minimeisje, al deed ze zich nog zo stoer voor. Ergens wou ik niets liever dan achter hen aan lopen en die Pippa eens goed vertellen wat ik over haar dacht, en over haar bitchclaps.
'Hou je bek, Noë!' Hij stopte prompt met lachen. Goedzo.
'Woo, niet zo opvliegend gozer, je hebt net kennis gemaakt met Pippa, en mensen die zij niet mag, zal ze niet snel mogen. En ik waarschuw je alvast, Pippa is geen katje om zonder handschoenen aangepakt te worden, en je wilt haar echt niet tegen je hebben. Ze kent iedereen.'
Ik zond hem een kwaaie blik, en begonnen richting refter te wandelen. Ik at liever buiten, maar omdat het weer van dat typische België-weer was, leek me dat toch niet zo'n strak plan.
Ik hoorde de vertrouwde voetstappen van het groepje mensen waar ik nu bij hoorde.

***

Wanneer ik de refter binnenkwam, zag ik Pippa en Charlotte aan een tafel zitten. Pippa keek haar nog altijd bezorgd aan, terwijl Charlotte me dodelijke blikken zond, zo van rot op klootzak, ik heb een hekel aan je, laat me verdomme met rust, je kent me niet eens. Ergens wou ik wel naar hen toe gaan, maar dan zou ik mijn Charlotte-veroveringsplan vol-le-dig van de baan helpen, daar was ik wel zeker van.

Ik schrok op van twee stemmen die naar elkaar riepen. 'What the heck hebben jullie ineens allemaal met mij!? Kunnen jullie, stomme rotzakken, me niet even vijf minuutjes met rust laten? Net of dat alle jongens van de school het met me willen doen. Heb je het dan nog niet door? Ik heb een gróndige hekel aan mensen zoals jíj! Blijf godverdomme van mijn kont af!'
Ik had het niet gezien, maar ik vermoedde dat de jongen, die er nu nogal verschrikt uitzag, in Charlottes kont had geknepen. Na enkele seconden viel me op dat heel de refter stilgevallen was. Er was zelfs een persoon die net zijn broodje in zijn mond wou proppen en in het midden van zijn actie was stilgevallen en zich naar het bizarre tafereel had gedraaid.

'S-sorry. Ik ben al weg.' mompelde hij snel voordat hij de refter uit vluchtte. Charlotte leek eindelijk door te krijgen dat iedereen haar nog steeds aanstaarde. Haar ogen verraadde geen enkele emotie, en ze draaide zich om, zwierde haar haar over haar schouders en ging terug bij Pippa aan tafel zitten.
Langzaam kwamen de gesprekken weer op gang, maar iedereen leek hetzelfde te denken, op onze tafel na.

Ze praat weer!

***

'Vijf maanden.'
'Wat?'
'Ze heeft vijf maanden lang niets gezegd, tegen niemand.'
'Oh.'
'Ja. Marco.'
'Natuurlijk. Marco weer.'

Ik begon zo langzaam het gevoel te krijgen dat een meisje zoals Charlotte versieren niet echt met stomme badboy-tricks zou gaan.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Weer een hoofdstukje!

Ik weet het, niet bijster lang, maar ik vond dit wel een geschikte plaats om te stoppen ;)

Ik wou ook nog even zeggen dat ik eigenlijk twee verhalen heb bedacht voor dit verhaal, met de zelfde personages. Het ene is nogal fantasy en actie en romantiek door elkaar, het ander is zonder fantasy dingen. Wat hebben jullie liever? Mij maakt het eigenlijk allemaal niet uit.

Noë hierboven :)

Wat vonden jullie btw van dit hoofdstukje?

Vote?

Comment?

xxx Bo