__________________
"Belki çok hastalıklı ve iğrenç bir şey, insanın kendisinden sekiz yaş büyük bir akrabasına aşık olması... Ne aptalım ben. Değil mi Kacchan..? Sende benim kadar aptal olabilir misin?"
İzuku titreyen ellerini arkasında gizleyerek...
FİNAL - x CİGARETTE /------------------------ BAKU X DEKU TİME---------/
Yıllar alır başını gider, kalbi ise bir oğlana saplanır kalır idi birinin.
Hayat bir süpürge gibi her şeyi bir kaç çırpıda süpürüp köşeye bucaya iter ki çöpe gidene dek.
Her şeyin bir sonu vardı, aynı bu acının ve hasretin bitişi gibi.
İzuku bir kreş öğretmeniydi, yaşı yirmi ikiye basmış ve mesleğini eline aldığından beri bu köy okulunda çalışmaktan mutluluk duyuyordu. Tabi aynı zamanda bir yandan baktığı çocuklara yemek yapıyor ve eğitim de veriyordu. Gayet memnun edici bir hayat denebilirdi genç oğlan için.
Huzur, sevdiği iş ve elinde süpürgesiyle minik kreşin kapısını tıpkı hayat gibi süpürmesi lakin... İçinde yaşadığı büyük bir eksiklik...
Önlüğünü düzeltti nazikçe ve toz olan üstünü silkeleyerek süpürgeyi bahçe kapısının yanına doğru asmaya çalışıyordu.
O sırada habersizdi olanlardan, hemen ilerisinde kendisini elinde bavulu ile izleyen Katsuki... Dünyası durmuş, yaklaşık bir senedir göremediği aşkına sarılma hissi ile yanıp tutuşuyordu. Tıpkı ayrıldıkları gece gibi soğuktu hava lakin kar eksikti, Sarışının soğuktan nefesi kesildi.
Zaten hava alanından buraya gelene kadar kalpten gidecekti Sarışın, Aşk işte... Sabırsız yapardı insanı.
Yakına geldi, biraz daha ve biraz daha. Kreşe yaklaştığı zaman haykırdı aşkını o telaşlı, heyecanlı sesi ile.
"Deku! Deku geldim sevgilim!"
Aman dayanamazdı İzuku'nun kulakları bu sese... Kalbi birden hızlanmış, heyecandan nutku tutulmuş bir şekilde arkasını döndü oğlan. Karşısında habersiz gelen aşkını görünce, şok oldu.
"K-kacchan! Kacchan bu sensin!?"
"Evet!"
Uzaktan birbirlerine bakmaktansa ellerinde ki her şeyi bıraktılar birden. Katsuki yere attı bavulunu, İzuku fırlattı süpürgesini bahçenin bir köşesine doğru ve hızla koştular birbirlerine.
Sarışının elleri ileriye doğru gitti ve hızla çarpışan bedenleri sıkıca sarıldı birbirlerine, iyice kavradı sarışın kendisine göre küçük olan bedeni.
O hızla yere yapışmış, yerde sarılmaya devam ediyorlardı. Şapşallar.
İzuku gözyaşlarına hakim olamadı, günlerin ve ayların özlemi gözlerinden akıp gidiyorken, birlikte dolu dolu ağlamaya başladı ikili.
"Aptal! Aptal! Neden haber vermedin!? Böyle bir şeye nasıl dayanır kalbim..? H-hıck! Seni nasıl bekledim bilsen!"
"Bilmez olur muyum..? Bende bekledim seni... Sürpriz olsun istedim, gün sayma diye haber vermedim..."
"Aptal..."
"Ama bitti artık Deku, bitti. Artık burada kalacağım, sonsuza dek... seninle birlikte."
Yeşil gözleri ağlamaktan kızarmış bir şekilde mutluluk ve hüzünle baktı bir an Sarışına.
"Şükürler olsun..."
Ardından tekrar yüzünü Sarışının göğsüne gömdü aşık...
Kavuşmuşlardı nihayetinde, çevredeki insanlar onlara garipçe bakıyorken aldırmadılar.
Sarılmaya devam ettiler, Çünkü mutlu olacakları ömürlerinin başlangıcıydı bu sarılma kendileri için.
Sarışın güldü.
"Biliyor musun İzuku... Sigarayı bıraktım."
- End -
____________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
