Rastlantı

0.01

Büyük bir gürültü ile içeriye giren kız kardeşinin çıkardığı seslere açtı gözünü. Yine mutsuz başladı güne. Sabahları hiç sevmezdi, geceler onun için daha özeldi.
Kız kardeşinin yatağa zıplamasıyla tamamen uyanan genç kız, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kız kardeşinin her zaman yaptığı bir şey değildi.

-Bugün bayram abla, yeni elbisemi giyeceğim yaşasın. Hadi uyan annemler kahvaltıya bekliyor.

Küçük kız, ablasının yanağına bir buse kondurarak sevinçli bir şekilde odadan çıktı. Genç kız, ailesini daha fazla bekletmemek için işini hızlı hareketlerle halledip kahvaltı masasına oturmuştu.

-Günaydın, sevgili aile bireylerim.

-Günaydın Saye'm.

-Günaydın kızım, bayramın ilk günü bugün heyecanlı mısın?

-Olmam mı gerekiyor anneciğim? Bilirsin bayramları sevmem.

-Bilmez olur muyuz kızım ama babanla birlikte sana bir elbise aldık. Bugün onu giymeni istiyoruz.

Dedi, annesi heyecanlı bir şekilde. Hayatı boyunca bir kez bile elbise giymemişti. Nasıl olacağını bilmiyordu. Bakışlarını ailesine yönelttiğinde ise iki gülen yüz ile karşılaştı. İçinden 'onları kıramam ki' diye düşündü. Başka seçeneği yoktu. Bir günlüğüne idare edebilirdi. Sahte gülümsemesini takınıp kahvaltısını tamamladı. Elbise paketini alıp izin isteyerek odasına çekildi genç kız. Bir yandan meraklanıyordu. Paketi açtı ve elbiseyi çıkardı. Diz kapağı uzunluğunda, beyaz ve önünde kahverengi düğme detaylı bir elbiseyle karşılaştı. İçten içe beğendi, genç kız. Elbise güzeldi fakat tek düşündüğü rahatsız hissedecek olmasıydı.

Küçük kardeşi ile birlikte dişlerini fırçaladı. Küçük kız annesinin yanına giderken, genç kız da odasına girdi. Üzerini değiştirdikten sonra görünüşünü merak etti. Kendi aynası kırık olduğu için yatak odasındaki aynadan yararlandı. Aynadaki görüntüsüne baktığında gözlerine inanamadı. Elbisenin içerisinde hoş görünüyordu. Yüzündeki gülümseme büyüdü genç kızın. Kapıdan onu izleyen annesi ile buluştu gözleri.

-Çok güzel olmuşsun Saye'm. Keşke seni hep böyle görsem.

Genç kız aynadaki görüntüsünden bir süre daha alamadı gözlerini. Bir elbise bu kadar mı değiştirirdi insanı?

Üzerini değiştirip annesine ev işlerinde yardım etti. Yeni elbisesini temiz giymeliydi. Yoksa beyaz elbise tozlanabilirdi. Tüm işleri hallettikten sonra ailesi ile bayramlaşmak için tekrar hazırlandı. Sarı saçlarını geceden ördüğü için dalgalı görünüyordu. Saçları ve hafif makyajı ile hazırdı. El öpme faslından sonra birbirlerine sıkıca sarıldılar. Hiç bırakmak istemezcesine. Küçük kız kardeşi, ablasının elini öpüp bayramını kutlayınca hep birlikte gülmeye başladılar.

Bayramda akrabaları es geçmek olmazdı. En sıkıcı kısımlardan biriydi. Annesi dışında herkes hazırdı. Genç kız evdekilere seslenip markete uğrayacağını belirtti. Ayağına sandaletini giyip marketin yolunu tuttu. Her zamanki gibi marketin kedisi başkasının kucağında yatıyordu. Marketten alacağını alıp parasını ödedi. Kapıdan çıkarken çikolata tezgahının önünde, kucağındaki kediyi seven bir adam vardı. İkilemde kaldı genç kız. Ailesi henüz aşağıya inmediği için bekleyebilirdi. Birkaç dakika sonra adam kediyi yere bıraktığında hemen kedinin yanına gitti. Adam da aceleci davranan kızı izlemeye başladı. Kaşlarını kaldırdı, karşısındaki kız çok hoş görünüyordu. Beyaz elbise ile peri gibiydi. Kız, güzelliği ile adamı büyülemiş duruyordu. Genç adam, gözlerini bu güzelliğin üzerinden çekemiyordu.

Genç kız, kediden güç bela ayrılarak ona seslenen ailesinin yanına ilerledi. Sohbet başlatmak için en iyi çikolatayı arayan genç adamdan habersizdi. Adam, sonunda bulduğu çikolata ile zafer gülüşünü sergilerken, arkasını döndüğünde arabaya binen genç kızı gördü. Elindeki çikolata kutusu ve bacağına sırnaşan kedi ile olduğu yerde kalakaldı..