Bir Film Gibi

Bölüm 2

Mert bu tatil boyunca durmadan yazdı ve tatil bitti.Tekrar eskisi gibi arkadaşı Arif ile beraber okula gidip gelmeye başladılar.Zaman dur durak bilmeden geçmiş ve artık 2. dönemin ilk sınavlarının zamanı gelmişti.Mert derslerden biraz uzaklaşmış,onu düşünüyor ve yaşadığı duyguları kağıda döküyordu.Kafası onunla dolu,başka bir şey düşünemiyordu.Sınavlara 2 hafta kala artık tutuşmuştu.Bir yerden başlayıp çalışması gerekiyordu.Şans da bu ya.Tam çalışacakken ne olduğu bilinmeyen bir virüs ortaya çıkmış ve okullar kapatılmıştı.2 hafta sonrada açılacak denilmiş ve Mert hiç çalışmayıp iyice salmıştı,kendini tamamen şiire adamıştı.Virüs giderek büyüyünce okullar 2 sene boyunca açılmadı,sınavlar da haliyle olmadı.Mert'in şansı bu sefer tutmuştu.Bu 2 sene boyunca bir çok şiir yazmıştı.Bu sürede aynı mahallede olduğu Arif ile yakınlaşmış ve çok samimi olmuşlardı.Ama kayıp zannettiği bir şey vardı.O da kardeşim dediği Berk'ti.

Berk artık eskisi kadar yakın değil,hatta resmen tamamen uzaklaşmıştı.Başka arkadaşlarıyla gezinir,eğlenir,güler sonra da işi düştüğü zaman Mert'İn yanına gelip onunla dolaşırdı.Bir zaman sonra Mert bunun farkına varınca o da uzaklaşmaya başladı.Arkadaşı Berk için de üzülüyordu bir yandan.Kardeşim dediği,canını verebilecek kadar çok sevdiği insan onu artık kullanmaya başlamıştı.Mert,bu 2 sene içinde şiirlerini arkadaşlarıyla paylaşmış ve onlardan da olumlu yanıtlar almıştı.Artık alışkanlık halin e getirmiş ve yazdıkça mutlu oluyordu.Yazdıkları ağlıyordu ama o yazılara döküyor,yazdıkça mutlu oluyordu.Kendini bir hayli geliştirmiş ama bir türlü utangaçlığı yüzünden hocasına şiir yazdığını söyleyememişti.Sıradan şiirler yazmadığının farkındaydı artık.

2 seneyi bomboş geçirmişti Mert.Canlı derslere çoğunlukla girse de yüz yüze gibi olmadığından neredeyse hiçbir şey anlamamıştı.Arada bir tek 10. sınıfın sınavlarına girmiş ve onlardan da orta derece notlar alıp teşekkür belgesi aldı.Bu sefer Berk teşekkür almış,Arif ise çok az bir puanla yine kaçırmıştı.Bu bomboş geçen zaman Mert için bir hayli özeldi.Artık farklı bir hayali ve farklı bir hedefi vardı.Şair olmak ve şiir kitabı çıkarmak.Bunu duyan bazı kişiler Mert ile dalga geçmiş,"peh,sen mi şiir yazacaksın" gibi aşağılayıcı tavırlarla ona inanmamışlardı.Bu düşünceler arasında kalan Mert bir yandan şiire küsmeyi bile aklından geçirmişti.Ama kimi kişiler de çok güzel şiirler yazdığını söyleyip Mert'i umutlandırıyorlardı.Bu yüzden ve artık hayali olduğundan sonuna kadar devam etmeye niyetliydi.İki kelimeyi bir araya getiremeyen biriydi Mert.Onun yazmadığını düşünenler haksız da sayılmazdı.Mert bile kendinden böyle şeyler yazacağını beklemiyordu.Onu kendi kafası değil,yaşadığı aşkın izleri konuşturuydordu.Bu yüzden eskiden olmasa bile artık şair ruhluydu.

Okullar virüsten sonra tekrar açıldı ve Mert eskisi gibi arkadaşı Arif ile birlikte okula gitmek için buluşup yola çıktılar.Artık çok samimiydiler.Okula gidene kadar olan zaman gırgır ve şamatalarına yetmiyordu.Okula gittiğinde ilk düşündüğü şey Berk'ti.Acaba ona nasıl davranacaktı? Mert bir süre durumu izledi ve değişmediğini görünce öğle tenefüsünde onu sınıftan çıktığı gibi yakaladı.Kolunda tuttu ve bir köşeye çekti.Sonrasında ise dilinden şu cümleler döküdü.

-Sen artık eski sen değilsin Berk.Bana herkesten farklı davranıyorsun.

-Ne alakası var? Boş boş düşünceler kurma aklında! Şimdi işim var,seninle uğraşamam.

-Tamam Berk.Ben anladım seni.Dur bir dakika.Sadece dinle beni birkaç saniye.Sen şimdi kazandığını sanarsın ama benim gözümde hayatında en değerli 2 şeyi kaybettin.Birincisi sana bir daha bu kadar değer vermeyecek olan kardeşindi,diğeri de benim var sandığım karakterindi.

Bu cümleleri söyledikten sonra oradan hızla ayrılmış ve 12. sınıfa kadar bir daha hiç konuşmamıştı.Kendine yeni arkadaşlar edinen Mert onlarla geçiriyordu gününü.Bir yandan da aynı mahallede oturduğu Arif onun için artık kardeşi gibi olmuştu.Her şeylerini paylaşıyorlardı.Kısacası Mert'in hayatında sadece bir yara olarak kaldı Berk.Ama kapanmayacak bir yara.