another universe

თავი 22

ჯონი საკნის მიმართულებით,სწრაფად მიაბიჯებდა და აწკმუტუნებულ ჯიმინს ყურს არ უგდებდა

-ხმა ჩაიგდე თუ არგინდა მეთვითონ დაგისრულო სიცოცხლე-კბილებში გამოსცრა გაღიზიანებულმა ალფამ და ხელი ფეხებზე მაგრად მოუჭირა

ისინი 113 საკანში არიან გამწესებულნი,ჯონს კი ამდენად დეტალურად არ უსწავლია ციხის რუქა,მხოლოდ მალული გასასვლელები დაიმახსოვრა,ახლა კი უწევს ნახევრად გულწასული ომეგით ხელში მთელი ციხე შემოირბინოს,თან ისე რომ ჯიმინი ასეთ მდგომარეობაში ვერავინ დაინახოს

და აი ისიც,113 საკანი რომლის გისოსებიც რათქმაუნდა ღიაა,ჯერ საკნების ჩარაზვის დრო არმოსულა.

ფერწასული არსება სწრაფად და მალულად შეჰყავს შიგნით და ჭრიალა გასაშლელ ლოგინზე ფრთხილად აწვენს

-არმინდა სიკვდილი-სახე დამანჭულმა,ამოიტირა ომეგამ და თვალიდან ცრემლის გორგალი ჩამოუსრიალდა.

-ჩშშშ,ნუტირი,ჩემი ნებართვის გარეშე სიკვდილიც ვერ წაგიყვანს.-ჯონმა არიცის ომეგას რა მოუვიდა თუმცა შეკითხვების დასმის დრო არიყო ამიტომ ინსტიქტებს მიენდო და აქმდე მოვიდა

-პირი გამიღე-ჩუმად უთხრა ალფამ და მის წინ ჩაიმუხლა

ომეგამ პირი ნაზად გააღო და თვალები დახუჭა.ალფამ ორი თითი მოიმარჯვა და ყელში ღრმად ჩაუყო მანამ გააჩერა შიგ თითები სანამ უმცროსის რეფლექსები არ ამოქმედდა,გულის რევის შეგრძნება არ დაეუფლა და კუჭში არსებული სითხე უკან არ ამოაბრუნა.

სითხე მოშავო მონაცრისფრო ფერის იყო.ამის დანახვაზე ჯონს სახე შესამჩნებლად შეეცვალა გაღიზიანებულიდან_ გაბრაზებულისკენ და კისერზე ძარღვები დაეჭიმა.

-ეს რაარის-ეკითხება დაპანიკებული ომეგა და აკანკალებული ხელი კიდევ უფრო უკანკალდება

-შენი დედაც-მხოლოდ ამას ამბობს ჯონი და თითებს ისევ ხორხში ჩრის