თავი 16

457 50 24
                                    

***

სიბნელეა

დაუსრულებელ ლაბირინთში მივრბივარ,ირგვლივ ხეების და ნისლის მეტი არაფერია

მკრთალ გარდამავალ სილუეტს ვამჩნევ

-დ-დედა?,დედა შენხარ?პასუხი გამეცი დედა!-

სულ უფრო და უფრო მშორდება

მივზდევ,ბოლო ძალებით ვაშორებენ ფეხებს ერთმანეთს და ვცდილობ დავიჭირო მკრთალი მორბენალი სილუეტი დედაჩემის გარეგნობით

-დედა..

***

უსიამოვნო სიზმრის გამო ჯიმინს გამოეღვიძა,სველი იყო და გული აჩქარებოდა.

რაიყო ეს?დედა მოენატრა?

როცა გაიაზრა რომ ეს სიზმარი იყო დამშვიდდა და ოთახს თვალი მოავლო და მიხვდა რომ საერთო საცხოვრებელში არიყო

უცებ კარები გაიღო და ჯონი შემოვიდა

-გაიღვიძე?-

-რა,აქ რას ვაკეთებ?-თქვა და საბნის ქვეშ ჩაიხედა,არა ჯიმინ არავის არ გაუჟიმიხარ,მშვიდად.

უფროსი მიხვდა რასაც ამოწმებდა ჯიმინი და გვერდულად ჩაიცინა

-ადექი,მალე წვრთნა დაიწყება-ჯიმინს ხმა არ გაუცია,ნაწყენი იყო,პირველი იმიტომ რომ ფიბის წამოყვანის ნება არ მისცა და მეორე იმიტომ რომ საათ ნახევარი ცხენზე აყურყუტა!

-გესმის?ადექი მეთქი-

ჯიმინი უთქმელად წამოდგა,მხოლოდ გუშინდელი მაისური ეცვა,ქვედას ვერ პოულობდა

ამიტომ პირდაპირ მისი ოთახისკენ წავიდა

-რასაკეთებ?-იკითხა ჯონმა ისე თითქოს ჯიმინს ფუნის ჭამის დროს შეუსწრო.

-შენ რა მაიგნორებ?რას აკეთებ მეთქი-.

-რასუნდა ვაკეთებდე,ოთახში მივდივარ-ამოიბუტბუტა ჯიმინმა

-ასეთ ფორმაში?მხოლოდ მაისურით?-

-ხომარ დაგავიწყდა რომ საერთო ოთახია და ისედაც ყველა ერთად ვიცვლით?

another universeWhere stories live. Discover now