Neden hızlı atıyordu ki kalbim? Sakinleşmek için derin derin nefes alırken ona doğru döndüm. Karşımdaydı. Orada, elimi uzatsam tutabilecek kadar yakınımda. Bu kadar kolay mıydı bana gelebilmesi? Eğer kolaysa neden şimdiye kadar çıkmamıştı karşıma? Ne diyecektim ki, neden geldin mi? Yoksa Şimdiye kadar niye gelmedin mi? Sustum, sadece ona baktım. O da sustu. Bir adım atmadım. O zaten hiç adım atmamıştı bana. Birden fazla duygu gelip geçiyordu içimden. Ama hiç birini tarif edemiyorum. Ağlayacak gibiydim.
"Gidelim mi?" bunu soran Emrah'tı. Başımı salladım. Beraber kafeye girdik. O, orada kaldı. 'Neden önemsiyorsun o senin hiç bir şeyin değil!' iç sesim haklıydı. Gidip Sevda'nın olduğu masaya oturdum. Emrah sahneye çıkıp su içti. Boğazını temizleyip konuştu: "Bu şarkı adını bilmediğim yeni kıza gelsin." dedi. Ve şarkıya başladı. Normalde olsa sevinçten uçardım. Kimse bana şarkı ithaf etmemişti.
"Ne oldu sana?" diye sordu Sevda ses etmedim. Sadece şarkıyı dinlemek, şarkıyı hissetmek istiyordum.
"Senin evin, göğsümün kafesi."
Şarkı bitince mikrofonu başka birisine verip sağ tarafımızda kalan koridora girdi. Onun inmesiyle bizde kalkmıştık. Kendimi iyi hissetmediğimi söylemiştim o da ses etmemişti. Yurda hızlı adımlarla ilerliyordum onu görmemek için. Ama bir yanımda keşke karşıma çıksa diyordu. Duygularım ve mantığım savaşıyordu içimde. Beklentiye girmemem gerektiğini biliyordum da elimde değildi.
Yurda girdiğimizde Sevda Aycan'ı aramıştı. Çardaktayım buraya gelin demişti. Kamelyalara doğru ilerlerken Sevda yüzüme bakıyordu. Yaşadığım bu Karmaşayı birilerine anlatmak istiyordum ama iki gündür tanıdığım birine ne kadar güvenebilirim ki? Zekiye'ye de anlatamazdım. Yanımda olsaydı belki anlatırdım ama beni düşünüp daha da üzülmesini istemiyordum. Beyza zaten yeni hayatına benden önce başlamıştı. Derin nefes alıp Aycan'ın yanına oturdum. Çardak bugün çok kalabalıktı. O akşam orada yeni birileriyle tanışmıştım. Herkes numaralarını birbirlerine vermişti. Hatta 'Çardak Bekçileri' diye bir grup açılmıştı. Muyluydum. Güneşin doğmasına az kala odalara dağılmıştık. Odaya girer girmez üzerimi değiştirip uyudum.
****
Sabah odanın içindeki tıkırtılarla uyandım. Gözlerimi açamıyordum ama tek kaldığım odada ses olmasından korkmuştum. Gözlerimi ovarak doğruldum. Uzun saçlı ben boylarında kız, büyük boy bavulunu çekiştiriyordum. Benim uyandığımı görünce çekingen bir sesle "Günaydın. Çıkardığım ses için özür dilerim. " dedi. Uyku akan sesimle "Günaydın." dedim. Yataktan kalkıp terliklerimi giydim. Yüzümü yıkayıp odaya geçtim. "Yardım edebileceğim bir şey var mı?" diye sordum. Kız bana baktı. Ne düşündüğünü bilemiyordum. Yardım isteyecek de isteyemiyormuş gibiydi. "Nevresimleri nereden alacağımızı söyleyebilirsin. Bana aşağıda söylemediler de." dedi. "Tabi eşyalarını bırak beraber inelim." dedim. Odadan beraber çıktık. "Bu arada adım Sema." dedi. "Bende Elisa." dedim. Tebessüm etti beraber aşağıya indik ona odalarını gösterip bahçeye indim. Sigara içip odaya çıktım. Evet ben bi bağımlıyım.
Kupamı alıp odadan çıkacakken "Kahvaltıya gelecek misin?" dedim. Nereden geldiğini bilmiyorum sonuçta belki acıkmıştır. "Teşekkür ederim. Buraya gelmeden önce otogarda yemiştim sana afiyet olsun." dedi. Dışarıdan sıcakkanlı birine benziyordu ama konuşmayı çok sevmiyordu anlaşılan. "Peki." dedim ve odadan çıktım. Kahvaltı yapıp bahçeye indim. 'Çardak' grubuna mesaj attım.
