Zawgyi
အိမ္ေတာ္ႀကီး၏ ေျမေအာက္ခန္းတြင္...
ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢
ထယ္ေယာင္း...လက္ထဲက ပစ္စတိုေသနတ္နဲ႕ ကိုက္၂၀အကြာက ပစ္မွတ္ဆီ ခ်ိန္တည္ကာ ဆက္တိုက္ပစ္ေနမိသည္။
စကၠန႔္မျခား ပစ္ခတ္မႈက ေျပာင္းဝက အေငြ႕တလူလူ ထြက္သည့္အထိ။
"သခင္ႀကီး"
ဦးၫႊတ္ အရိုအေသေပးကာ ေရာက္လာသည့္ ဂ်ီဟြန္းႏွင့္အတူ ပစ္လက္စကို ခဏရပ္လိုက္သည္။
"အေပၚက အေျခေန"
အေမးမွာ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္သြားသည့္ဂ်ီဟြန္းဟာ ေခါင္းငုံ႕လ်က္ ဆို၏။
"အခုထိ အခန္းထဲက ထြက္မလာေသးပါဘူး သခင္ႀကီး... ၿပီး.ၿပီးေတာ့..."
"ဆက္ေျပာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ႀကီး... ၿပီးေတာ့ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕ အသံကိုမၾကားရတာ နာရီဝက္နီးပါး ရွိေနပါၿပီ... ဒါေပမဲ့ ကင္ဒုံဟြန္းကေတာ့ မ.မရပ္..."
ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢 ဒိုင္း💢
ခ်ေလာက္! ခ်ေလာက္! ခ်ေလာက္!
"အားးး ကဲကြာ! "
ဂ်ီဟြန္းဆီက အေျဖစကားမွာ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္မိလ်က္ ေရွ႕ကပစ္မွတ္ဆီ ဆက္တိုက္သာပစ္ေနရင္း က်ည္ကုန္သြားသည့္ ေသနတ္ကို အားမရနိုင္စြာ ကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္သည္။
ေျဖာင္း💢
အေနာက္ပါးမွာ ရပ္ေနသည့္ ဂ်ီဟြန္းရဲ႕ ပါးစပ္ကို လက္ျပန္ျဖတ္ရိုက္လိုက္ေတာ့ လဲက်မသြားေပမဲ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ယိုင္ႏွဲ႕သြား၏။
ေခါင္းျပန္လွည့္လာသည့္ ဂ်ီဟြန္း၊ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ ေသြးတို႔ စီးက်လာေပမဲ့ သူမသုတ္ရဲ။
မေျပနိုင္သည့္ ေဒါသေတြေၾကာင့္ အသက္ရႉသံေတြဟာ ျပင္းေနၿပီး လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြားဖြား။
"ကင္ဒုံဟြန္း ၿခံထဲက ေျခတစ္လွမ္းထြက္တာနဲ႕ အသက္ရႉေနတာ မျမင္ခ်င္ဘူး... သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္စစီ ျဖစ္သြားတာကို လိုခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ႀကီး"
ဂ်ီဟြန္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ အနီးအနားမွာ ရွိေနသည့္ ပစြည္းေတြအကုန္ ရိုက္ခြဲပစ္ကာ မေျပနိုင္ေသးသည့္ ေဒါေတြကို ပုံခ်ေနမိသည္။
YOU ARE READING
တန္ျပန္ / တန်ပြန်
Fanfiction'ေပ'ျဖစ္တုန္း ခံခဲ့ရသမ်ွ 'တူ'ျဖစ္တဲ့တစ္ေန႔ ငါျပန္ႏံွသမ်ွ မင္းျပန္ခံစားေစရမယ္ Kim Taehyung ❣ Jeon Jungkook 'ပေ'ဖြစ်တုန်း ခံခဲ့ရသမျှ 'တူ'ဖြစ်တဲ့တစ်နေ့ ငါပြန်နှံသမျှ မင်းပြန်ခံစားစေရမယ်
