bilinmeyene doğru

#3

BAŞLARA BAKIP YARGILAMAYIN

ÇOK GÜZEL Bİ HİKAYESİ VAR

KENDİNİZİ KAPTIRICAKSINIZ 🥰

İYİ OKUMALAR❤❤

Gözlerimi açtığımda etraf bulanıktı heryeri bulanık görüyodum ne olmuştu bana. Hiç bişey hatırlamıyodum. En son elim kanıyodu peki boynumdaki doğum lekem niye sızlıyodu ne olmuştu bana neden gözlerim bulanık görüyodu yanımdan bi ses "yağmur" bu ses. Bu ses çok tanıdık geliyodu bu.bulutun sesiydi. Gözlerimi ellerimle ovalayıp tekrar açtım karşımdaki görüntü yavaş yavaş netleşiyodu.

Gözlerimi açtığımda hiç beklemediğim bi görüntüyle karşılaştım.

Bulut benim odamdaydı!

Benim yatağımın üzerindeydik!

Ve en tuhafı ağlamış olmasıydı hala ıslak kipriklerinin arasından kızarmış gözleri görünüyodu. Mavi gözleri dahada belirgin hale gelmişti. Korku ve endişeyle bana bakıyodu.

Canımın acıdığını belli etmemeye çalışarak doğruldum ve sırtımı arkamdaki yastıklara yaslayarak ayaklarımıda uzattım. Kendimi ölüm döşşeğindeki bi hasta kadar aciz hissediyordum. Sanırım daha fazla sormadan duramıycaktım.
"Buraya nasıl geldim? "

işte sormuştum şimdi cevap vermesi gerekiyodu. "Yorgunsundur hadi biraz daha uyu sonra sana herşeyi anlatıcam" hep boyle yapıyodu. Yine kaçıyodu sorularımdan. Kalkarken kolundan tuttum ve tekrar yatağa oturnasını sağladım. "Lütfen...bilmek istiyırum. " önce o mavi gözlerini kapattı sonrada derin bir nefes alıp verdi. Bir şeyler soylerken çok fazla düşünüp oyle konuşan bi insandı ama boyle uzun düşünmesi beni şüphelendirmişti. "Okulda elin kanıyodu. " dedi ve duraksadı ne olmuştu sonra elimin kanadığını hatırlıyodum sadece.

Buraya nasıl geldiğimi bilmek istiyodum. "Elinden akan kanı görünce bayıldın bende seni buraya getirdim" evimi nerden biliyodu ve okuldan nası çıkmıştı annem nerdeydi eve pek arkadaş getirmeme izin vermezdi ne oluyodu burda en beceremediği şey yalan söylemek olsa gerek.

Hiç becerememişti yalan söylemeyi. Ama vücudum o kadar yorgunduki sorgulayamıycak kadar uykum vardı. Boynumdaki izin sızlamasıyla elimi boynuma götürdüm neler oluyodu boyle kaşlarımı çattım ve acının biraz daha çoğalmasıyla titrek bir şekilde nefesimi verdim buluta baktığımda boynunu tutuyodu o neden boynunu tutuyodu aceba bişeymi saklıyodu.

Benim acı çektiğimi anlamış olucakki diyer elinide benim doğum lekemin üzerine koydu ikimizinde boynundan ufak cılız bi ışık çıktı doğum lekemin acısının geçmesiyle bunun nasıl olduğunu merak etmeye başladım neydi şimdi bu.

Buluta soran gözlerle bakıyodum gülümsedi ve kalkıp odamdan çıktı bişeyler sakladığına emindim ama şu an vücudum bana ihanet ediyodu ben ne kadar kalkıp bulutu soru yağmuruna tutmayı istesemde vücudum sadece uyumak istiyodu. Daha fazla engel olmayarak kendimi uykuya teslim ettim.

Bulut anlatıyo.

İki saat önce

Ona sarıldıktan sonra çok fazla düşünce vardı aklımda . "Neden seni sevmiyolarki sen onlara hiçbişey yapmadın Sadece saçma bi lanet nefret ediyorum bu sahte hayattan"

beynim ona herşeyi anlatmamı söylüyodu ama bunlar onun iyiliği içindi. Eğer öğrenirse korkup hata yapabilirdi.
Tehlikeye girebirdi benim görevim onu tehlikeden uzak tutmak tehlikeye sürüklemek deyil.

Eğer onun başına bi iş gelirse onu koruyamayabilirdim henüz hiçbi gücünü kullanamıyodu bana korkuyla ve soran gözlerle bakıyodu şimdi neden böyle bakıyoduki "ne laneti neyi anlatamıyosun benden ne saklıyosun. Endişeyle geriye bi adım attım. O benim zihnimi okumuştu. "Sen... Az önce zihnimi" gerçektende zihnimi okumuştu dıştan söylemediğime emindim. "Evet ben onları sesli söylemedim sen benim benim zihnimi okudun"