Κεφάλαιο 6

257 18 2
                                    

-Αρχηγέ κάποιος μας παρακολουθεί.

- Κλείστε όλα τα παράθυρα και τα φώτα και ανεβείτε στο δωμάτιο.

Κλείσαμε τα παράθυρα και ανέβηκα στο δωμάτιο έβγαλα ένα επιτραπέζιο για να αποσπάσουμε την προσοχή και καθίσαμε στο πάτωμα.

-Τελικά Κίλλιαν δεν μας είπες τι σχέση έχεις με την κοπέλα απέναντι;

-Τίποτα απολύτως απλώς συναντήθηκα μαζί της μερικές φορές τυχαία. Μου είναι παντελώς αδιάφορη.

-Έχει όμως μια πολύ ωραία μυρωδιά νομίζω την μυρίζω ακόμα.

Αποκλείεται νόμιζα ότι μόνο εγώ μπορώ να μυρίσω την μυρωδιά της. Το πιο ενοχλητικό είναι ότι έχει δίκιο εδώ και ώρα την μυρίζω και εάν δεν με γελα το ένστικτο μου είναι κάπου εδώ κοντά.. Γυρνάω διακριτικά το κεφάλι μου και την βλέπω να κάθεται στο δέντρο και να γελάει. Για μια στιγμή πάγωσα στο χαμόγελο της και επανήλθα στην πραγματικότητα από την άγριοφωνάρα του διπλανού μου. Την είδα να κατεβαίνει από το δέντρο και έκλεισα τα μάτια μου, την βλέπω να τρέχει στο σπίτι της και να διαλέγει κάτι πράγματα τελειώνει γρήγορα και έρχεται ακριβώς μπροστά από την πόρτα μου, ακούω τους ήχους της ταινίας και από κάτι να ανοιγοκλεινει γρήγορα, ένα κούρδισμα ακούγετε και ακούω τα κλαδιά να τρίζουν ελαφρώς καθώς τα πάτα για να ανέβει.. Μα τι έκανε μόλις τώρα; Το κουδούνι χτυπάει και πετάγονται όλοι τους το ίδιο και εγώ μάλλον θέλει να μου κάνει πλάκα η γλυκούλα, πετάχτηκα και εγώ για να μην καρφωθουμε και κατεβήκαμε κάτω.. Βγαίνω στη πόρτα βλέπω δεν είναι κανένας, ακουμπάω το χέρι μου στη χαζή αλλά χαριτωμένη εφεύρεση της και νιώθω το ρεύμα να διαπερνά το χέρι μου. Όχι όχι δεν ειναι καλό, νευριαζω τόσο πολύ που αρχίζω και χάνω τον έλεγχο, γαμωτο όχι τώρα πρέπει να ελέγξω το ένστικτο μου, δεν πρέπει να με δει να μεταμορφώνομαι αλλιώς θα την χάσω, έρχονται τα παιδιά και προσπαθούν να με ηρεμήσουν, ακούω τα βήματα της και την πόρτα της κλείνει κατεβαίνω γρήγορα κάτω στο υπόγειο και ξεκίνησα να χτυπάω με μανία τον σάκο μέχρι να μπορέσω να ηρεμήσω..
Μέτα από πολύ προσπάθεια κατάφερα να ηρεμήσω και βγήκα στο μπαλκόνι.. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει η μοίρα και σε βάζει συνέχεια μπροστά στο δρόμο μου, λες και σε ρίχνουν στο στόμα του λύκου το σύμπαν και η μοίρα.. Χάχαχα τι ειρωνεία στο στόμα του λύκου. Το φως στο δωμάτιο της είναι κλειστό. Βγαίνω από το σπίτι και πηγαίνω στο δικό της, σκαρφαλωνω στο παράθυρο της και σιγά σιγά το ανοίγω και μπαίνω μέσα. Πλησιάζω το κρεβάτι και την βλέπω να κοιμάται αγκαλιά με ένα μεγάλο αρκουδάκι panda. Την σκεπάζω με την κουβέρτα και βλέπω ότι και οι πιτζάμες της είναι και αυτές panda μα καλά τόσο πολύ της αρέσει; Παρατηρώ τα πράγματα γύρω μου και τα πιο πολλά είναι κάτι Κινέζοι που μοιάζουν με γκόμενες BTS (πως τους φώναζαν στην αρχή όταν πρωτοβγηκαν το 2013😂😂) και διάφορα κόμικς και βιβλία, πολλά βιβλία.. Με λίγα λόγια της αρέσουν οι Κινέζοι, τα αρκουδάκια και τα βιβλία,καλα πάμε σαν πρώτη γνωριμία. Κάθομαι στην πολυθρόνα και την παρατηρώ πόσο όμορφη και ήρεμη είναι η έκφραση του προσώπου της κάθε φορά που με βλέπει ενώνει τα φρύδια της και μισόκλίνει τα μάτια της άγρια και μετά τα γουρλωνει και κοκκινίζει σαν ντομάτα. Η σκέψη αυτή με έκανε να γελάσω. Σηκώθηκα και άρχισα να περιφερομαι μέσα στο σπίτι της,όμορφο διακοσμημένο απλά χρώματα, ήρεμα και γεμάτο πίνακες.. Στο διάδρομο βλέπω έναν πολύ μεγάλο πίνακα και μάλλον είναι η οικογένεια της. Ο πατέρας της ψηλός γεροδεμένος με ήρεμο βλέμμα σαν έναν Έλληνα της αρχαιότητας η μητέρα της ωραία γυναίκα, κοκκινομάλλα με πράσινα μάτια σαν είναι από άλλη φυλή, η Άρια και έχει άλλες δύο μικρές δεσποινίδες η μία δίπλα της, την έχει αγκαλιά και η πιο μικρή είναι στην αγκαλιά τη Αριας. Όμορφη οικογένεια, ακουμπάω τα αρχικά του πίνακα και ξαφνικά αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου, γέλια σε μια γλώσσα που πρώτη φορά ακούω. Ανγκελινα, Σονια την ακούω να φωνάζει και έρχονται τρέχοντας τα δύο κοριτσάκια του πίνακα προς το μέρος της.. Τραβάω το χέρι μου και η ανάμνηση έσβησε σαν να ήταν ένα όραμα.. Γιατί μπορώ να δω τις αναμνήσεις της; Αυτό γίνεται μόνο όταν ένας λύκος βρίσκει έναν απόγονο ενός Θεού. Δεν μπορεί όχι θα είναι μια σύμπτωση.  Οι θεοί εχουν εξαφανιστεί και ο τελευταίος απογόνως ήταν ένα αγόρι που πέθανε στο πόλεμο εκατοντάδες χρόνια πριν ... Προχωράω στο διάδρομο και βλέπω μια κλειδωμένη πόρτα, κρίμα που δεν μπορώ να την σπάσω για να δω τι έχει. Όμως δεν πρέπει να την ξυπνήσω, ανεβαίνω ξανά στο δωμάτιο της και κάθομαι συλλογίζοντας την κατάσταση εκτός το ότι υπάρχει η πιθανότητα να είναι απογόνως κάποιου Θεού, υπάρχει η πιθανότητα να είναι και το ταίρι μου... Τα ζευγάρια των λύκων μοιράζονται τα συναισθήματα, τις αναμνήσεις τους  και εποικινωνουν με τηλεπάθεια εφόσον το αρσενικό έχει βρει το ταίρι του και το έχει μαρκάρει. Άρα υπάρχει η δυνανοτητα και να είσαι το άλλο μου μισό.. Αυτή η σκέψη από την μία με έκανε χαρούμενο για κάποιο λόγο αλλά από την άλλη αυτό θα σημαίνει ότι εάν δεν γίνει το ταίρι μου θα υποφέρω μια ζωή και θα τις καταστρέψω την ζωή εάν η ίδια δεν θελήσει να με ακολουθήσει θα βρεθεί σε κίνδυνο.. Αααααααα γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο περίπλοκα τα πράγματα όταν αφορούν εσένα. Γυρνάει πλευρό και το χέρι της ακουμπάει το δικό μου, το πιάνει και το τραβάει δίπλα της,να τέτοια μου κάνεις και πως να σε ξεχάσω εγώ μετά ε; Μπαίνω κάτω από το πάπλωμα και την περνώ αγκαλιά, τυλίγει το χέρι της στη μέση μου και βάζει το πρόσωπο της στο στήθος μου και ξανά κοιμάται γαλήνια. Την σφίγγω προσεκτικά στην αγκαλιά μου και μπορώ να πω ότι μετά από τόσα χρόνια ξαγρυπνες νύχτες και εφιάλτες κοιμήθηκα τόσο γαλήνια χωρίς δισταγμους και ανησυχίες με αυτό το υπέροχο πλάσμα στην αγκαλιά μου. Μπορεί να είχα τον πιο υπέροχο ύπνο αλλά το πρωινό ξύπνημα ήταν ένας εφιάλτης!

My soulmate is a wolfDonde viven las historias. Descúbrelo ahora