My soulmate is a wolf

Κεφάλαιο 11

Τον βλέπω να κάθεται και να κοιτάει τον πίνακα. Πήγες να με κοροϊδέψεις όμως ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκυρη. Τα κατάλαβα όλα το βράδυ που έκανα μπάνιο,στην αριστερή πλευρά της κοιλιάς μου είχα μια ουλη και τώρα δεν υπάρχει εκεί κατάλαβα ότι δεν είμαι τρελή και ότι ούτε όνειρο ήτανε.

-Τι έγινε Κίλλιαν;

-Τίποτα απλά αναρωτιέμαι γιατί λύκο;

-Μα είναι απλό, ζωγράφισα κάτι που σε χαρακτηρίζει γλυκέ μου. Και δεν θέλω να με πληρώσεις τίποτα στο κάνω δώρο σαν συγνώμη για προηγούμενος παραφερθηκα μάλλον βλέπω πολλές σειρές χαχαχα. Ορίστε!

Το παίρνει στα χέρια του και με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας,αλλα αυτό με τρομάζει περισσότερο όμως άλλο φοβάμαι.. Να μην σε βρω ξανά μπροστά μου αλλιώς βλέπω το τέλος να είναι σαν εκείνη τη σαλάτα της εποχής που δεν την περνει κανένας στο ράφι του σούπερ μάρκετ και μετά την πετάνε στο χώμα! Και εμένα έτσι θα με πετάξουν στο χώμα σαν μαρουλακι να γίνω λίπασμα,και αυτό είναι το τελευταίο που θέλω στη ζωή μου. Φεύγει από το σπίτι και πηγαίνω στο παράθυρο τον βλέπω να μπαίνει στο σπιτι και μέσα σε δέκα λεπτά φεύγει από το γκαράζ με την μηχανή του.. Το ήξερα ότι θα φύγει από εδώ.. Να η ευκαιρία μου! Χτυπάει το κουδούνι και κατεβαίνω γρήγορα στη πόρτα, ανοίγω και βλέπω ότι ήρθαν οι ενισχύσεις, μέσα σε 2 ώρες τα μαζέψαμε όλα και η μεταφορική πήρε τα έπιπλα μου.. Λοιπόν τελικά φεύγω πιο γρήγορα από τι νόμιζα,δεν είναι κακό αντιθέτως χαίρομαι που φεύγω μακριά απ όλα και ειδικά από τον Κίλλιαν, δίνω τα κλειδιά μου στην Λους και πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο. Κρίμα που η ζωή βασικά ο Κίλλιαν δεν με άφησε να ζήσω και άλλες στιγμές εδώ, μου άρεσε αυτό το μέρος έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από εδώ και τώρα δεν θα κλάψω αντίθετα θα γίνω πιο χαρούμενη θα πάω και θα κάνω μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα, νέους έρωτες, φλερτ και ήρθε η ώρα να περάσω καλά! Περνάω τον έλεγχο και ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου, όμως δεν γύρισα και προχώρησα μπροστά μέσα σε λίγα λεπτά τρέχοντας στην κυριολεξία βρέθηκα στο αεροπλάνο και το μυαλό μου σχηματίζει την εικόνα αυτου του ανθρώπου να φωνάζει το όνομα μου, συγνώμη αλήθεια συγνώμη όμως δεν μπορώ να σε αποχαιρετήσω Κίλλιαν μακάρι να είσαι χαρούμενος, λοιπόν σκούπισε τα δάκρυα σου ήρθε ώρα, Λονδίνο σου έρχομαι!

                           ...................

Περνώ τον πίνακα και φεύγω στο σπίτι μου, μπαίνω μέσα και τον ακουμπάω στον καναπέ, παρατηρώ κάτι γράμματα από πίσω και τον γυρνάω.. 'Υστερόγραφο : Εάν θυμηθείς που είναι αυτό το μέρος πήγαινε για μένα σε παρακαλω και βγάλε μου μια φωτογραφία  να σε έχω!
Ξέρει ότι φεύγω, πως το έμαθε; Περνώ τα κλειδιά μου και ανεβαίνω στην μηχανή μου, και τον ουρανό με τα άστρα να μου ζητήσεις εγώ θα στα δώσω όλα ακόμα και την ψυχή μου αρκεί να είσαι καλά. Βάζω μπρος και φεύγω για να φτάσω εκεί... Μετά από λίγη ώρα έφτασα στο σημείο αυτό και ανέβηκα με τα πόδια, δεν μεταμορφωθεικα, έπρεπε να έχω και το κινητό μαζί μου. Φτάνω στο σημείο που την πρώτο είδα και έφτασα την ώρα που πέφτει ο ήλιος, την καλύτερη στιγμή της ημέρας που όλα τα θερμά χρώματα αγκαλιάζουν τα ψυχρά τόσο αρμονικά, κάθομαι στο βράχο και βγάζω μια σελφι με τον εαυτό μου και το ηλιοβασίλεμα και μετά το τοπίο, μπαίνω στο μεσιτζερ και της στέλνω τις φοτογραφιες, βλέπω ότι έχει να μπει 3 ώρες μέσα, λογικά ζωγραφίζει στο ατέλιε της ακούγοντας μουσική. Θα μου λείψει αυτό, θα μου λείψει αυτή η μυρωδιά της αλλά αυτό είναι το καλό και για τους δύο μας ειδικά για το δικό της καλό, δεν θα αντέξω στην ιδέα ότι κάποιος θα την πειράξει επειδή εγώ είμαι ένα τέρας. Δυστυχώς αυτή η ιστορία δεν θα γίνει σαν της πενταμορφης και το τέρας αλλά μια απλή ιστορία ενός αποχαιρετισμού.. Κάθομαι και σκέφτομαι στο βράχο τι μπορώ να κάνω για να την έχω πάντα στο μυαλό μου σαν μια όμορφη ανάμνηση και μια ιδέα ήρθε στο μυαλό μου. Σηκώθηκα και κατέβηκα το γκρεμό και ανέβηκα στη μηχανή γρήγορα, μετά από λίγη ώρα έφτασα στο σπίτι της και κατέβηκα από την μηχανή και πήγα να χτυπήσω τη πόρτα της. Παρατηρώ ότι όλα τα παντζούρια είναι κλειστά και δεν υπάρχει ούτε ένα λουλούδι στα μπαλκόνια, βασικά δεν υπάρχει τίποτα! Πηδαω στο μπαλκόνι και σηκώνω το παντζούρι σιγά σιγά να μην με δουν οι γείτονες, μπαίνω μέσα και βλέπω ότι δεν υπάρχει τίποτα, όλα.... Λοιπόυν.. Δεν μπορεί να έφυγε. Γιαυτό μου την ζήτησε την φωτογραφία και εγώ ο άχρηστος πίστεψα ότι κατάλαβε ότι εγώ θα φύγω αλλά αυτή φεύγει. Χρησιμοποιώ την έκτη μου αίσθηση για να την βρω, προσπαθώ να συγκεντρώθω στην μυρωδιά της και την βρήκα! Είναι στο αεροδρόμιο. Γαμωτο δεν θα προλάβω με την μηχανή, θα μεταμορφωθω.. Μεταμορφωθηκα και χρησιμοποίησα τις σκιές για να μην με δει κανένας τους, έφτασα στο αεροδρόμιο και μεταμορφώνομαι, βάζω τα ρούχα μου και τρέχω στην υποδοχή ακολουθοντας την μυρωδιά της. Την βρήκα! Φωνάζω το όνομα της αλλά δεν γυρνάει. Γαμωτο φοράει ακουστικά τι σκατα κάνει; Προχωράω και με σταματάει η σεκιουριτι, γαμωτο, γαμωτο όχι, όχι, όχι έτσι! Ξανά φωναζω το όνομα της αλλά τιποτα, βλέπω να περνάει την υποδοχή και να μπαίνει μέσα. Κολλάω στο τζάμι και την βλέπω να πηγαίνει με το λεωφορείακι στο αεροπλάνο, την βλέπω να κατεβαίνει και να ανεβαίνει τις σκάλες, μπήκε.... Δεν μπόρεσα να την χαιρετήσω! Γυρνάω και ρωτάω μια αεροσυνοδό..

-Συγνώμη αυτό το αεροπλάνο που πήγαινε ξέρετε;

-Ταϊλάνδη νομίζω κύριε! Δεν είμαι σίγουρη για πιο μου δείχνετε;

-Αυτό που απογειώνεται!

-Ποιο από τα τρία;

-Δεν ξέρω απλά πείτε μου!

-Ταϊλάνδη, Αγγλία και Μόναχο!

-Ευχαριστώ

Τι κάνω; Και να μάθω που είναι τι θα μπορώ να κάνω τελικά; Τίποτα πήρα μια απόφαση και δεν θα αλλάξω γνώμη ελπίζω να είσαι χαρούμενη εκεί που θα είσαι! Πήρα τηλέφωνο τον Ματ να έρθει να με πάρει, δεν εχω καθόλου όρεξη να κάνω το οτιδήποτε αυτή την στιγμή το μόνο που θέλω είναι να ξαπλώσω και να κοιμηθώ η να μην κάνω τίποτα απολύτως απλά να μείνω μόνος μου.. Βλέπω το αυτοκίνητο του Ματ και κάθομαι μέσα κατευθείαν.. Λοιπόν ήρθε η ώρα για μία νέα αγέλη φίλε μου, είσαι προετοιμασμενος Φέλιξ;

-Ναι άρχοντα μου ξέρετε ότι πνεύμα μου θα είναι πάντα οδηγός και προστάτης σας.

-Φέλιξ θέλω μια χάρη!

-Ότι επιθυμείτε άρχοντα της πανσέληνου!

-Θέλω ένα προστάτη για την Άρια!

-Άρχοντα μου δεν ξέρω εάν η ψυχή της θα αντέξει το βάρος ενός φύλακα. Όμως μπορώ να δώσω ένα κομμάτι μου να την προστατέψει από κάθε κίνδυνο αρχοντα μου. Τι λέτε;

-Μπορείς να το κάνεις;

-Ορκίζομαι στην λευκή νύχτα της στέψης σας ότι θα την προστάτευσω με κάθε κόστος.. Όμως θα είμαι λίγο λιγότερο δυνατός, Και θέλω να είμαι άξιος προστάτης σας!

-ΕΊΣΑΙ ΦΈΛΙΞ.. ΔΕΝ ΤΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ.  ΤΕΛΟΣ..

-Όπως επιθυμείτε...

Κοιτάω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και όλα φαίνονται τόσο μουντά και ψυχρά χωρίς αυτήν.. Τουλάχιστον θα είναι ασφαλής!