Defter | BajixChifuyu

Kabul Ettirmek

Salona doğru giderken Takemichi'yle birbirimize baktık. Kızmamıştı, bağırmamış ya da söylenmemişti ve bu cidden ürkütücüydü.

Salona geldiğimizde bir kız vardı. Saçları pembe, gözleri kahverengi bir kızdı. Takemichi'ye baktığım zaman öncekinden daha gergin bir hal almıştı. Karşımızda duran kız ise kaşlarını çatmış ona bakıyordu. Chifuyu da yanımızdan geçip sessizce koltuğa oturdu. Ben ise gerginlikle olayları anlamaya çalışıyordum.

En son sessizliği bozan Takemichi oldu. "Hina buraya gelmen ne güzel. Bir sorun yok değil mi ?" bunu söylerken sesi gergin çıkmıştı ve gerçekten kötü bir yalancıydı. "Takemichi! Daha ne kadar kavga etmeyi planlıyorsun?" diye bağırdı kız. "Sürekli yaralı bir şekilde geri geliyorsun, sürekli kendine zarar veriyorsun." diye devam etti kızmaya. Takemichi ise "Özür dilerim ama sana bunu başka bir yerde açıklasam olur mu?" dedi ve kız da olumlu anlamında kafasını salladı, beraber bahçeye çıktılar.

Chifuyu onlar çıktıktan sonra bana döndü "Ne oldu, neden kavga ettiniz ?" diye sordu. Çok sakin görünüyordu. "Bilmiyorum." diye cevap verdim. Gerçekten de bilmiyordum. "Emin misin?" diye sordu. Sakin bir tonda soruyordu ama bu bile benim gerilmeme engel olamıyordu. "Eminim. Yürüyüş yaparken şans eseri oradaydım. Onu bu halde görünce ben de dayanamadım çünkü biraz daha dövselerdi muhtemelen ölecekti. Dönerken de bir şey söylemedi." bana inanmış gibi görünüyordu. "Tamam." dedi. Sadece tamam... İnanmış gibi görünüyordu ama sadece tamam demesi inanmadığını da gösteriyor olabilirdi.

Takemichi ve yanındaki kız içeri geri geldi. Bu sırada Chifuyu bize gidip üstümüzü değiştirmemizi söyledi. Onu dinledik ve odalara gidip üstümüzü değiştirmeye başladık. İçeriden sesler geliyordu. Demek Takemichi anlatmıştı ona her şeyi.

Üstümü değiştirmiş ve salona gelmiştim. Ben salona gelince Takemichi'nin yanındaki kız bana teşekkür etmeye başlamıştı. Şaşkınlıkla ona bakıyordum. "Teşekkür ederim. Sen eğer orada olmasaymışsın Takemichi cidden daha kötü bir halde olabilirmiş. Tekrar teşekkürler." bu açıklamayı yapınca anladım. "Rica ederim ama onu öyle bırakamazdım." diyerek karşılık verdim. Bu sırada yanımıza Takemichi geldi. "Tekrardan saol. Nasıl karşılık vereceğiz hiç bilmiyorum." dedi ve aklıma bu sırada bir türlü kabul ettirmediğim fikir geldi. "Aslında bir şey var." dedim bir yandan Chifuyu'nun tepkilerine bakarken. "Nedir ?" diye sordu Takemichi. "Bir türlü kabul etmediğiniz gemi teklifini kabul etmek." dedim. Chifuyu "Sana borcumuzu ödeyelim derken tekrar mı borçlu kalalım!" diye çıkıştı. "Sakin ol! Bunu yaparsanız bana borcunuz kalmaz. Tek istediğim beni evine alan insanlara yardım etmek, fazlası değil." dedim. Chifuyu ise "Zaten yardım ediyorsun yeterince." diye karşılık verdi. Cevap vermek üzereyken Takemichi araya girdi. "Biraz sakinleştikten sonra bu konuyu tartışırsınız." diyerek hepimizi susturmuştu.

Herkes bir süre suskun kaldı. "Tamam, kabul ediyoruz." diyerek sessizliği bozan Takemichi oldu. Chifuyu bunu duyunca itiraza geçecekti fakat Takemichi ona dinlemesini söyledi ve devam etti "Kabul ediyoruz çünkü Chifuyu'nun da buna ihtiyacı var. İstemese bile var. O kadar yıl uğraştıktan sonra gemi yok diye vazgeçemezsin, bu senin hayalindi ve ben de o kadar uğraşının boşa gitmesini istemiyorum." diyerek tamamladı cümlelerini. Chifuyu ilk başta bir şey demedi sonra ayağa kalktı ve arkadaşına sarıldı. "Teşekkür ederim!" dedi mutlulukla. "Ama sen de geleceksin değil mi ? Senin yardımın olmasa olmazdı." diye devam etti. Nasıl bu kadar çabuk kabullenmişti anlamamıştım çünkü itiraz etmeye hazırlanıyordu fakat son anda fikrini değiştirip sarılmıştı. "Gelirim herhalde." diye karşılık vermişti Takemichi. O sırada yanındaki kız "Hayır, gidemezsin!" dedi. Herkes ona dönmüş bakıyordu. "Neden?" diye sordum hafif kızgınlıkla. "Çünkü Take ile anlaştık. O günler de evleneceğiz." dedi. İçimden "Demek o kız Takemichi'nin sevgilisiydi." diye geçirdim. Takemichi'nin aklına daha yeni gelmiş gibiydi. "Doğru! Ben onu unutyordum bir an." dedi

Chifuyu ilk defa öğreniyormuş gibi şaşkındı. Takemichi "Sana söyleyecektim fakat bir türlü zaman olmadı." dedi Chifuyu'a. Chifuyu önce bekledi sonra gururlu bir şekilde arkadaşına sarıldı ve ikisini tebrik etti. Ben şu an dışardan izliyordum. Hepsi çok mutlu görünüyordu. Takemichi bana bakınca ben de gidip sarıldım ve ikisini tebrik ettim. "O zaman düğünden sonra açılalım." dedi Chifuyu. Takemichi başını sağa sola salladı "Siz açılın ve orayı bulup geri gelin. Böyle benim de isteğim gerçekleşmiş olur." dedi. Chifuyu bunu kabul etmiyordu çünkü en yakın arkadaşının düğününü görmek istiyordu. Takemichi en sonunda "Bu benim düğün hediyem olacak bu yüzden git ve gel." dedi kesin bir ifadeyle. Chifuyu ise üstlemedi ve arkdaşının istediğini kabul etti. "Yarın sabah çıkıyoruz o zaman." dedi bana dönüp, ben de kafamı olumlu anlamda salladım. Sanırım her şey tatlıya bağlanmıştı ama hala nasıl olduğu hakkında fikrim yok.

𓆉︎𓆉︎𓆉︎