"ဟိုဆော့နဲ့ဂျောင်ကုထိုင်နော်...ငါအ၀တ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်...ကလေးလေးကိုကို့ကိုအဝတ်အစားလေးထုတ်ပေးဦး..."
"အာ...ဟုတ်!"
အရင်တုန်းကပြန်လာရင်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲတတ်တဲ့ကိုကိုကဘာလို့အခုမှ...
ကင်ထယ်ယောင်း!ကင်ထယ်ယောင်း!ငါ့သီးခံနိုင်စွမ်းတွေကိုလာလာပြီးစမ်းသပ်နေတာပဲ...
စိတ်ထိန်းဂျွန်ဂျောင်ကု!စိတ်ထိန်း!
အော်...လက်စသတ်တော့..မင်းကဒီလိုကိုး!!
အဟက်! ကလေးဆန်လွန်းတယ်...
။။။
"ဆောရီးနော်..ငါတို့နဲနဲကြာသွားတယ်..."
"ရပါတယ်ကင်ထယ်ယောင်းရှီ..."
"ရပါတယ်ထယ်ယောင်း..."
"ဒါနဲ့ ဂျောင်ကု...ငါကမင်းအကိုနဲ့ရွယ်တူလေကွာ..အဲ့တော့ငါ့ကိုထယ်ယောင်းဟရောင်းလို့လဲခေါ်လို့ရတယ်နော်..."
WTF!!!သူ့ကိုငါကဟရောင်းလို့ခေါ်ရမယ်ပေါ့?ဒါတော့များသွားပြီ!!!
"ကျွန်တော်ကကျွန်တော်နဲ့ရင်းနှီးတဲ့သူကိုမှဟရောင်းလို့ခေါ်တာ...."
"အော်...ဒါဆိုကိုကိုနဲ့ဂျောင်ကုကသိပ်မရင်းနှီးဘူးလား?"
လာပြန်ပြီကိုကို။ဂျီမင်းရှီနော်...စိတ်ကိုမနဲချုပ်ထိန်းထားရတာ။စိတ်တိုလာရင်ကိုကိုဆိုတဲ့လူကိုဆွဲထိုးပြီးခင်ဗျားလေးကိုခိုးပြေးလိုက်မှာ.
"ကိုကို့ဘက်ကတော့ရင်းနှီးပါတယ်..."
"အော်...ဂျောင်ကုကကိုကိုနဲ့မရင်းနှီးချင်ဘူးလား?ကိုကိုကသဘောဒီလောက်ကောင်းတာ.."
"ဒါပေါ့...သူများအပိုင်ကိုကိုယ့်အပိုင်လုပ်လိုက်တဲ့အထိကိုသဘောတွေစွတ်ရမ်းကောင်းခဲ့တာ"
ခပ်ထေ့ထေ့နဲ့ဂျောင်ဟိုဆော့မှ၀င်ပြောလိုက်ရင်....
"အမ်?"
"အော်..ဒါနဲ့မင်းတို့ကိုငါတစ်ခါထဲပြောရဦးမယ်.."
ထယ်ယောင်းမှစကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်လျှင်...
"ပြောကြည့်..."
"ကလေးနဲ့ငါနဲ့စေ့စပ်ပွဲကိုလာခဲ့ကြဦးနော်.."
