puşt

iki

I said young people fall in love
With the wrong people sometimes
Some mistakes get made
That's alright, that's okay
•••
1 ay sonra

Ağlamamı durduramaz hale geldiğimde bir kez daha farkettim kurtulamayacağımı. Onu sevmekten asla kurtulamacaktım.

İkisini el ele gördüğümde önce kalbim ağrımaya başladı. Daha sonra gözlerim dolarak kalp ağrıma eşlik etmeye başladı.

Neden yapmıştı bana bunu? İstediği sevgiyi verememiş miydim? Hayır, vermiştim, verdiğimi düşünüyordum. Canımı verecek kadar çok sevmiştim.

Dikkat çekmeyecek kadar hızlı yürüyerek kimsenin görmeyeceği, ağlamamı duyamayacağı bir yere gittim.

Yere oturdum ve sırtımı duvara yaslayıp ağlamaya başladım.

Şimdi ise ağlamamı durduramaz hâle gelmiştim. Ne yapmıştı bana? Nasıl bu kadar bağlanabilmiştim ona? Hissettiklerim öncesinde hoşlantı daha sonra aşka dönüşmüştü. Şimdi ise aşktan da beter olmuştu hislerim.

Genç yaşımda en yanlış insana aşık olmuştum. Acı çekiyordum, günden güne ölüyordum.

Mesajı gördüğümde kendime gelmem baya sürmüştü. Peki ya onları el ele gördükten sonra kendime gelmem ne kadar sürecekti?

Bir ay, iki ay veya iki yıl?

Hayatımda geçirdiğim en güzel zamanlar onunla geçirdiğim zamanlardı, şüphesiz. Sevildiğimi hissetmiştim, değer gördüğümü hissetmiştim.

Ya şuan?

Nasıl hissediyordum kendimi?

Kalbi parçalanmış, kandırılmış ve daha tarif edemediğim birsürü his...

Paramparça olmuştum.

Biraz daha sakinleştiğimde koridorda adım sesleri duydum, birkaç dakikanın ardından kapı açıldı.

O gelmişti.

Yaptıklarından sonra gelebilecek yüzü nasıl bulduğu ayrı bir merak konusuydu ama şuan bunu düşünebilecek durumda değildim.

"Neden geldin?" Dedim gözlerine dik dik bakarak. Yanıma oturdu ve benim gibi duvara yaslandı.

"Sen neden geldin?" Gözlerindeki duyguyu kestirememiştim. Dışardan biri bakınca aşk gibi yorumlayabilirdi ama yaşananlardan sonra bana aşık olması komik olmaz mıydı?

"Yalnız kalmak istedim."

Gözlerime baktı uzunca, sanki bir daha hiç göremeyecekmiş gibi. Kalbimdeki sızı hâlâ geçmemişti.

"Gider misin?" Yoksa iki saniye sonra ağlamama kaldığım yerden devam edeceğim.

"Gitmek istemiyorum. Seninle kalmak istiyorum." Bende bana bunları yapmamamış olmanı isterdim Atlas Buzcu.

Bir şey demedim. O gelmeden önce yaptığım gibi dizlerimi kendime çekip başımı dizlerime yasladım ve gözlerimi kapadım.

"Köpek gibi pişmanım Yosun Arca."

Sessizliğimi sürdürmeye devam ettim ve başımı ona doğru çevirdim. kahve gözlerim onun ela gözleriyle buluştuğunda kalbimdeki sızının azaldığını hissettim.

"Yapmamalıydım bunu, yemin ederim deli gibi pişmanım." Gülümsedim ufaktan.

"Bunu her şey bitmeden önce anlaman gerekirdi."

Beni kendine çekip sarıldı sımsıkı. "Kendimden nefret ediyorum." Sesi titriyordu.

Birkaç dakika öyle kaldık. O bana sarıldı ve ağladı, bende boşluğa bakıp düşüncelerimi dinledim.

"Özür dilerim yemin ederim yaptığım hatanın büyüklüğünün farkında değildim Yosun'um. Sözlerim yaptıklarımı geri almaz biliyorum ama çok özledim yosun. Geri dönmeyecek eski günlerimizi özledim. Hiçbir şey, hiçbir insan senin verdiğin sevginin yerini tutamıyor yosun."

Ağlayarak söyledikleri beni o kadar kötü yapmıştı ki... Biraz bekledi ve konuştu yine.

"Ben sevgisiz büyüdüm. Sevgiyi ilk sende gördüm yosun. Ne yapacağımı şaşırdım sevgi görünce. Özür dilerim bir sike yaramayacak ama özür dilerim. Yediğim bokları temizlemeyecek ama özür dilerim."

Kendimi ayrılmak için geri çektiğimde daha sıkı sarıldı. "Gitme nolur yalvarırım." Dedi ağlayarak.

Yine sustuk ikimiz de. Ortamdaki tek ses onun ağlama sesleriydi o kadar. Atlasın yaşantısını az çok biliyordum, dediği gibi sevgisiz büyümüştü. Ailesinin hep sonuncu önceliğiydi anlattığı kadarıyla. Kollarımı yavaşça ona sardım. Amacım umut vermek değildi.

"Bundan sonra eskisi gibi olmamız mümkün değil Atlas. Yaptığın affedilir bir şey değildi. Ayrıca şuan bir ilişkin var, burda böyle olmamız doğru bir şey değil. Bırakır mısın beni? Gideceğim."

••
Dedim ki 'bazen genç insanlar yanlış kişilere aşık olabilir.'

Bazı hatalar yapıldı,
Sorun değil, önemli değil.