ve sonunda gelmisti.
yaz tatili.
kabus dolu gunler sona ermisti artik, her gun gitmek zorunda oldugum yere artik gitmeyecektim. her gun gormekten nefret ettigim insanlari gormeyecektim.
ve en onemlisi de Atlasi gormeyecek olmamdi. onu hala seviyordum, evet ama gormek istemiyordum. gercekteki atlas degil anilarimdaki atlas benim icin ozel olandi.
ama gelse ozur dilesw bu sefer geri cevirmeyecek kadar cok ozlemistim onu. onu sevmekten bir turlu kurtulamiyordum, bu hem canimi yakiyor hem de bana can veriyordu.
ona simsiki sarilmaya ihtiyacim vardi, kokusuna ihtiyacim vardi.
onunla gecirdigim guzel anilari hicbir seye degismezdim, onunlayken hic hissetmedigim hisleri tatmistim.
onu cok ozlemistim yaptigi her ne kadar affedilecek bir sey olmasa da. ama onu hic dinlememistim, belki suclu olan taraf o degildi, aylarca aci cekmeme belki de kendim sebep olmustum...
keske dinleseydim, diye gecirdim icimden, su an her sey farkli olabilirdi. "yosun'um," diye bir ses duydum birden, ses cok yakindan ama cok uzaktan geliyordu. "guzeller guzeli bebegim," yine cok yakindan ama cok uzaktan geliyordu ses.
birden aglamaya basladim. atlasin sesini duymustum sanki, o kadar ozlemistim ki...
bir sure sonra,kendimi daha iyi hissetmeye basladigimda, zihnimdeki dusunceleri uzaklastirmak icin yuruyuse cikmaya karar verdim.
ustumu degistirdikten sonra babama mesaj attim ve evden ciktim. sahilde yurumek istiyordum, uzun zamandir gitmemistim. kirk dakika kadar yurudum sahile, daha sonra bir saat kadar sahilde vakit gecirdim.
kahveciden kahve alip eve gitmeyi planliyordum, kahvemi aldiktan sonra hava birden karardi ve yagmur yagmaya basladi.
yagmuru oldum olasi sevmezdim, kucuklugumden beri korkardim, kiyameti andirirdi bana. gok gurultusunden cok korkardim.
hizli bir sekilde yurumeye basladim. daha da islanmadan eve gitmem gerekiyordu. kahretsin ki yakinlarda otobus ya da taksi duragi yoktu o yuzden yuruyerek gitmem gerekiyordu.
eve varir varmaz kosarak dusa girdim, ustumu giyip saclarimi kuruttuktan sonra kendime kahve hazirladim. usudugumu hissettigimde zar zor bi hirka bulup giydim, haziran ayindaydik ama hava feci sogumustu yagmur yagdigi icin.
kahvemi salona gotururken aniden gok gurledi ve korkuyla kahveyi ustume doktum, sicakligi hissedip daha da korktum ve kupayi yere dusurdum, kirildi.
tam kupanin kirilan parcalarini toplamak icin egilmistim ki kapi caldi. yavas adimlarla kapiya ilerledim ve kapiyi actigimda onu gordum.
"gok gurultusunu duydugunda sarilman icin geldim, gelebilir miyim?"
aaaahhhhhhhh arcaaaammmm bahtsiz yavrum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
puşt
Teen Fiction"ben gözlerine bakmaya kıyamayacak kadar çok aşıkken, sen bana bunu nasıl yaptın sevgilim?" Yosun yeşili gözlerim gördüklerim karşısında şaşkınlıkla açıldı. gördüklerim gerçek miydi, yoksa bir tür şaka mıydı?
