အသံကြားလို့ကြည့်မိတော့ စိုက်ကြည့်နေတာကနေအကြည့်မလွှဲသွားသေး
..ဒီအသံက နင်တော့မဟုတ်လောက်ဘူးမလား...
..မဟုတ်လောက်ပါဘူး ခွေးတစ်ကောင်က ဘယ်လိုစကားပြောတတ်မှာလဲ ငါလည်းကြောင်တောင်တောင်နဲ့ လျှောက်တွေးမိနေပြန်ပြီ...
ကိုယ့်ဟာကိုယ်စိတ်ပြေအောင်တွေးရင်း
ထမင်းကြော်ကိုပဲ ဗိုက်ဆာဆာနဲ့ စားမိတော့တယ်။
"အော် ငယ်လာလေ ဒီမှာလာထိုင် လာ"
ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ ကျောလယ်လောက်ထိဆံပင်ရှည်တွေကိုချထားပြီး အသားဖြူဖြူ ရှေ့ဆံမြိတ်လေး အတိချထားတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို မြတ်ကောင်းက လှမ်းခေါ်တယ် သူ့ကောင်မလေးထင်ပါရဲ့ ။
"ဟဲ့ ခုနက တကောင်း ထဲကောင်းနေတဲ့ဟာတွေက ခုကျအသံတောင်မထွက်ပါလား "
မြတ်ဘုန်းနားကပ်ပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောတော့
"အေးလေ ခုကျမခေါ်တော့တာကောင်မလေးသနားပါတယ်တွေ့ချင်တယ်ပြောတာ သူတို့မဟုတ်တဲ့အတိုင်းချေမိုးနေတာပဲ"
မြတ်ဘုန်းကကိုယ့်လေသံကိုလိုက်ရင်းအသံတိုးတိုးနဲ့ပြန်ပြောရှာတယ်
"ယောက်ချိုဆိုတာမျိုးတွေလေ"
"ဘာလဲဟဲ့ ယောက်ချို ဆိုတာ"
"ယောက်ျားတွေကိုပဲ ကွက်ပြီးချိုသာတာကိုပြောတာလေဟာ "
"နင်တို့ နှစ်ယောက် အတင်းတုပ်လို့ပြီးအုံးမှာလား စားစရာရှိတာမစားပဲ "
"သော်က ကလည်းကွာ အတင်းမဟုတ်ပါဘူးဆို ငါတို့က မြင်တာကို မြင်တဲ့အတိုင်းပြောနေကြတာ နော် မြတ်ဘုန်း"
"အေးလေ"
"ဘာကို အေးလေတုံး ထိန်းမယ်မရှိဘူး အကုန်လိုက်မြှောက်ပေးနေလိုက် မင်းလည်း "
"ဟိုလေ အမမြတ်ဖူးငုံ"
သော်ကတစ်ယောက် ဆူနေရင်းကြားထဲကထွက်လာတဲ့ချစ်စရာအသံသေးသေးလေး
