Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle merhabalar, önceki bölümü bu kadar sevmeniz beni çok ama çok mutlu etti. Bölümde sahneler arasında koyduğum müzikleri açtınız mı bunu çok merak etmekteyim. Eğer açmadıysanız lütfen bundan sonra açın çünkü gerçekten o sahne bambaşka bir havaya sahip oluyor. Gelelim ikinci konumuza, 27'de 6 tane paralellik vardı. İtalik yazılardan bunu anlayabilirsiniz. Bölümler genel olarak bu uzunlukta düşünüyorum. Kısa olunca normal yazılan bir bölüm gibi hissediyorum ancak uzun ve içerisinde birkaç olayla beraber bir gidişat yer aldığında, gerçekten diziyi izliyor gibi hissediyorum ki istediğim de bu. Umarım okurken sıkılmıyorsunuzdur. En büyük korkum şahsen bu ama şu ana kadar sıkıldığını söyleyen olmadı. O yüzden keyifli okumalar diliyorum.
Eğer okumak isterseniz Akgün ve Yağmur'u başka bir evrende, güzel bir şekilde ve yine son yaz tadında başka bir kitapla sizlerle buluşturmak istiyorum. Ne dersiniz? Var mısınız?
Eğer varım diyorsanız şuraya bi satır arası yorum alabilirsem çok sevinirim <3
Lafı yeterince uzattık o zaman geçelim mi 28. Bölüme?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28. BÖLÜM
♫ son yaz - sevdiğim (yavaş)
Adımları sessizleşen alanda ilerlerken titreyen çenesi, dolan gözleri ve sıkıca tutunduğu ceketi ile derin nefesler almaya çalışıyordu. Titriyordu, ne hissedeceğini kestiremiyordu. Bunu nasıl yapmıştı bilmiyordu. Ona Deniz'den, annesinin biriciğinden ve kaybettiği hayatından bahsetmişti. Ona kızmak isterken nasıl değişmişti duyguları anlayamıyordu. Umutsuzca başını salladı ve bakışlarını solunda kalan denize odakladı. Onun ne kadar korku içinde, üzüntü içinde olduğunu görmek kalbini daha da acıtıyordu. Onun için Akgün, hep yarım kalan bir insandı.
Büyümek zorunda kalan, anne sevgisini yaşayamayan, sonrasında da babasının da elinden alınışı ile tek kalan biri.
