අපි දෙන්නා මූණට මූණ බලාගෙන හිටියා. එයා ටිකක් අමුතුවට මගේ අතේ තිබුනු kettle එක දිහා බැලුවේ... බැරි වෙලාවත් හරි රෑට ඒකෙන් කන්න වෙයි කියලා වෙන්නැති...
" පෝඩ්ඩක් ඉන්න....පොඩ්ඩක් ඉන්න..."
මම දැනටමත් ඔන් කරලා තිබුනු ලිප උඩින් kettle එක තියලා.. සෝෆා එකට ඉස්සරහින් ගිහින් හිටගත්තා.
යුන්ගි එක අතක් සෝෆා එකෙන් දාගෙන පොඩ්ඩක් ඇලවෙලා හරිම සුවපහසුවෙන් මගේ සෝෆා එකෙ දිගැඳිලා හිටියා. අර සාමාන්‍යයෙන් ගෙදරකට ආවම කියනවා වගේ ' ඔයාගෙම ගෙදර කියලා හිතාගන්න.. ' කියල මං කිව්වෙත් නෑ, මේ මනුස්සයා බලන්නකෝ.. තව කොහෙද ඉතින්..
"ඔයා කිව්වෙ.... coffee එක බීලා ඉවර වෙච්චි ගමන් ම යනවා කියලා නේද ? "
යුන්ගි මගේ දිහා බැලුවෙ හරියට මට තියෙන ශ්‍රවණ ආබාධය ට බෙහෙත් ටිකක් අරන් දෙන්න Appointment එකක් දාගන්න ඔන්න මෙන්න වගෙයි.
"ආයිෂ්...චින්චා..." ඒ වගේ ඇහුනු වචන වගයක් හෙමිහිට එයා එයාටම කියාගත්තා.
" මං කිව්වෙ.... මම...මෙහෙ...අද රෑ... නවතිනවා....කියලා......"
වචනෙන් වචනය එයා හෙන හයියෙන් අත් දෙකම විසි කර කර වගේ කිව්වා..
මම බලාගෙන හිටියා.
" මට ටිකක් නිදහසේ ඉන්න ඕනා...."
එයා හරිම අහිංසක විදිහට මං දිහා බැලුවා.
ඔව් ඔව් මගේ නිදහස කාලා..හරියට දන්නෙත් නැති කෙල්ලෙක්ගේ ගෙදර නිදහස ක්...මං අහන්නෙ මේ මං හොඳට ඉන්නවා වගේ පෙනුනට පෙත්ත බිව්වෙ නැති වුනාම ඉතාම භයානක මානසික ලෙඩෙක් බවට පත් වෙනවා නම් හෙම? නැත්තම් හඳ පෑයුවම දකිද්දි වමනෙට වගේ එන කැත භූතයෙක් වුනොත් හෙම? කියන්න බෑනේ.....
මගෙන් උත්තරයක් නැති තැන එයා ආපහු කතා කරන්න ගත්තා.
"අහන්න ඔලීව්...මේ ටිකේම මට නිදහසේ ඉන්න වේලාවක් ලැබුනෙ ම නෑ..මං කැමතියි මං ආස තැනක මට විශ්වාස තැනක ටිකක්... වෙනසකටත් එක්ක ඉන්න.... "
එයාගේ ඇස් ලොකු ආයාචනයකින් පිරිල තිබුනා. ඒ ඇස් දිහා බලාගෙන බෑ කියන්නෙ කොහොමද? පූස් පැටියෙක් වගේ.......
YOU ARE READING
One Night Love At London ( COMPLETED )
أدب الهواةලන්ඩන් තේම්ස් වලින් හමාගෙන ආපු සීතල සුලඟ ත් එක්ක හිතුවේ නැති විදිහට මුණ ගැහුනු අමුතුම හමුවීමක්... කැමරාවක් මුලු ජීවිතේම කරගත්තු පුංචි ෆොටෝ එකකින් ජීවිතේ පාට පාට හොයපු ආදරයක් ගැන නොහිතපු ඔලීවියා ග්‍රේස් ගෙයි, මිනිස්සුන්ට වඩා මියුසික් එක්ක කල් ගකරප...
