Sweet Child O'Mine // HyunLix

8- prensi koruyan ilk prens

2009,

"Artık yatmanız gerek."

"Anne hayır!"

"Hwang teyze az daha oynayalım!" Felix'le anneme yakındığımızda annem bizi umursamamış ve elimizdeki feneri alıp kapatmıştı. Odanın ışığını yaktığında Felix'le birlikte dudak büzüp söyleniyorduk.

"Anne Felix ayda yılda bir bizde kalıyo-"

"Daha geçen haftasonu kaldı?"

"Ama anne!"

"Yarın okula gideceksiniz. Hadi bakalımm! Hadi Lixie.." Annem Felix'i elinden tutup kaldırmış ve yatağa götürmüştü. Bende ayaklarımı sürterek yatağa yanaşmış ve çıkmıştım.

Felix'in ailesi yine iş gezisine çıkmıştı ve Felix iki gündür bizdeydi. Felix'le birlikte kalmaya bayılıyorduk, böyle günlerde okuldan gelir, birlikte yemek yer ve uyuyana kadar oyunlar oynardık. Ardından ise benim yatağımda sarmaş dolaş uyurduk.

Bazen Felix, bir yıl kaç gündü unuttum ama o kadar gün bizde kalsın istiyordum.

Felix yatağa girip uzandığında bende yanına uzanmıştım. Annem ilk benim alnıma, sonrada Felix'in alnına öpücük kondurmuş ve çekilmişti. "Güzelce uyuyun, sesinizi duyarsam sizi Freddy'ye veririm."

"Anne!"

"İyi gecelerr.." annem ışığı kapatıp odadan çıktığında bende yorganı başına çekmiş Felix'in, başından yorganı geri açmıştım.

"Hyunjin annen cidden bizi Freddy'ye verir mi?" Felix hafif korkarak sorduğunda yana doğru ona dönmüş ve konuşmuştum.

"O sadece film karakteri, gerçek değil Felix." Felix omuz silkti ve olduğu yere daha çok sinerek konuştu.

"Ama çok korkunç! Rüyama giriyor annen her böyle dediğinde.." Felix iyice suratını asmış ve başını eğmişti. Benim de adım Hwang Hyunjin ise, asla ama asla çizmeli kedimin korkmasına izin vermezdim. Bu yüzden iyice gerinip kollarımı açtım.

"Ben bugüne kadar kabus bile görmedim sebebi ne biliyor musuun?" Felix gözlerini büyütüp bana baktığında sırıttım.

"Cidden mi Hyunie?" Kafa salladım. "Neden pekii?"

"Çünkü.." söyleyecek bir şey bulmaya çalışırken Felix hala suratıma bakıyordu. "Çünküü.." Felix beni başıyla onaylayıp devam etmemi beklerken derin bir nefes aldım. "Çünküü!"

"Çünkü Hyunie çünküüü!"

"Çünkü ben küçükken bir iksir içmişim. Kabus görmediğim gibi bana sarılanlarda kabus görmüyor." Felix ağzını sonuna kadar açmış bana bakarken açık kollarımı işaret etmiştim.

"Sana sarılıyim mi?" Kocaman gözleri ile istekli bir şekilde bana sorduğunda, kafa salladım. Kollarımın arasına yerleştiğinde ise çocuk kalbimin atış hızı nitroya basmış need for speeddeki arabalar gibiydi. "Hyunie sen cidden çok güçlüsün. Çok cesursun! Korktuğun hiçbir şey yok ve hep benimlesin!"

"Prensler, prensesleri korur genelde. Ama ben bir prensi koruyan ilk prensim." Felix gülüp sıkıca sarıldığında nefessiz kalsamda onun bu haline değiyordu. Mutluluktan ağlayacaktım bile.