(#1)Adopted by Zayn Malik

31

(A/n schuin gestreept is flashback)
Lisa POV
"Oma..." fluister ik zacht. Ze geeft me een kus op mijn wang. "Het komt allemaal goed meissie, papa word terug gevonden en hij zal weer voor je zorgen." zegt oma. Ik knik. "En mama?" vraag ik. "Mama is..." Oma zucht. "Mama is op een betere plek nu." zegt ze. Dan gaat de telefoon. Oma loopt er naartoe en pakt op. "Met Brecht Collinsen." zegt ze. Haar ogen worden groter en grote bij het horen van verdere zinnen. "Oma?" vraag ik bang. "Oma, wat is er?" vraag ik als ze tranen in haar ogen krijgt. Oma schud haar hoofd, loopt naar de kast en pakt er een potlood en papiertje uit. "Ga maar kleuren." fluistert ze naar me en ze gaat naar de gang om daar verder te praten met diegene aan de telefoon. Ik heb niks door en ga vrolijk kleuren. Een blije zon. Het schijnt over mij, mama en papa. Ze zon maakt ons gelukkig. Oma komt weer aanlopen. Ze loopt naar mij en de tekening. Als ze de tekening ziet krijgt ze tranen in haar ogen. Ze neemt het potlood van mij over. Ze tekent een balk voor de zon. Alsof de zon word afgezet. Van alle blije gezichtjes maakt ze sombere gezichtjes. Bij mama tekent ze bloed. Bij papa een streep door zijn hoofd. "Oma, wat doe je?" vraag ik verbaasd. Ze schud haar hoofd en tilt me op. "Je gaat naar bed." glimlacht ze. "Je komt er nog wel eens achter."
Ik kwam er inderdaad achter wat het betekende. Er zou geen zonlicht meer in mijn leven zijn. Mama was dood en papa heeft mij verlaten. Mij en mama...