Anouk's pov:
De politie loopt net de deur uit. Ze vroegen me of ik misschien iets wist over de daders. En ik moest veel vragen beantwoorden over Lottie. Het was niet leuk. Het gaf me echt een gevoel dat er iets ergs aan de hand is. En dat wil ik niet.
"Eeuhm, ik moest maar eens naar huis." Gebruik ik als excuus hier weg te raken en alleen te kunnen zijn. Een plan bedenken. Een plan Lottie terug te krijgen. Ik wil Angela er wel over vertellen maar nu nog niet. Eerst kijken wat mijn plan wordt.
"Oow oke. Tot later. En ik hou van je." Hoor ik Angela zeggen als ik de deur van de woonkamer opendoe. Ik zeg dat ik ook van haar hou en loop dan naar de voordeur om hem daarna achter me te sluiten.
Ik moet een kwartier naar mijn huis lopen en terwijl ik loop begin ik al een beetje over mijn plan na te denken. Waar zal Lottie zijn? Dat is belangerijk. Maar hoe kom ik daarachter? Dat zal lastig worden.
Ik ben bij mijn huis aangekomen en zie dat mam al thuis is. Want haar auto staat voor de garage. Ik klop aan. De deur wordt opengedaan door Simone.
"Heey Anouk" zegt ze.En ze doet de deur nog iets verder open zodat ik er langs kan.Ik loop langs haar heen en zeg verder niks terug. Ik gooi mijn jas op de trap en zie dat mijn tas naast het schoenenrek staat. Luke zal hem wel gebracht hebben. Ik was mijn tas helemaal vergeten. Hij heeft vast nog de hele tijd op het gras naast de straat gelegen.
Ik loop de woonkamer in en zie mam op de bank zitten en tv kijken. Als Simone en ik binnen komen kijkt ze mij aan met zo'n 'liefje kom maar bij me, het komt allemaal goed' blik. Zij weet het dus ook. Het liefst hield ik het verborgen voor iedereen. Zodat ik er niet over hoefde te praten. Maar daar is het nu al te laat voor.
Ik wil niet met iemand praten en loop dus naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed zitten in kleermaker zit en pak mijn schrijfblok van mijn nachtkastje. Ooh shit. Geen pen. Ik ga weer uit kleermakerzit en loop naar mijn bureau. Ik kijk in mijn lades en in de derde zit een pen.
Ik loop terug naar mijn bed en ga nu met mijn benen opgetrokken zitten. Ik pak mijn schrijfblok en denk na over mijn plan. Ik weet echt niet hoe ik haar moet vinden. Maar het zal me op 1 of andere manier lukken. Dat weet ik zeker.
Kidnappers:
-Jongen
-Ongeveer 1,75 m lang
-Zwart masker
-Zwarte hoodie
-Blauwe jeans
-Zwarte bus
-Meerdere personenEn dit schreef ik op. Alles wat ik wist over hun. Ik wist dat ze er met meerdere waren want er zat iemand achter het stuur en iemand op de stoel ernaast. Ik begin op te schrijven wat ik nog meer weet.
Autorichting:
-Richting sportvelden
-Linksaf
-Snel
-Piepende banden
-Vanuit de kant van het bejaardentehuisDit was alles wat ik wist waarnaartoe ze gingen en van welke richting ze kwamen. Ik probeer te denken of Lottie ook vijanden had. Want wie weet hebben die haar wel meegenomen.
Mensen die Lottie niet mag:
-George
~❄~
Oke, dit was misschien niet zo'n heel lang hoofdstuk maar toch wel leuk misschien? Ik zou het ook fijn vinden als jullie voten of leuke reacties achterlaten. Dat motiveert me enorm!!! Oow ja ik heb al 84 reads!! Ik ben er echt super blij mee :) Dank jullie wel. ♡
Xxx
-sparkl_butera-

JE LEEST
Verloren
ActionAnouk is een meisje van 15 jaar. Ze is niet als iedereen. Ze is 'anders'. Nou anders? Ze durft zichzelf te zijn. Verder heeft ze wel een goed leven en veel vriendinnen om mee om te gaan. Alleen vindt ze zelf dat ze een saai leven heeft. Elke dag gaa...