Lise iki öğrencisiyim. Babamın işi dolasıyla İzmir'den Ankara'ya taşınmıştık.Yeni okul,yeni arkadaşlar,yeni bir ev herşeye alışmak çok zor olucaktı benim için. Fazlasıyla içine kapanık bir kızdım eski okulumda bile 1 yıl geçirmeme rağmen hiç yakìn arkadaşım olmamıştı yakın davranan bir kaç kişi olmasına rağmen ben onlara hiç alışamamıştım. Buradada hiç arkadaşım olmıyacaktı biliyorum.En kötüsüde bunu kendi isteğimle seçmemdi. Aslında küçükken çok eylenceli ve neşeli bir kızdım ama sonra...
Bir sabah uyandığımda evin hiçbiyerinde annemi bulamamıştım ve o günden sonrada birdaha hiç gelmemişti bir köşeye oturup babam işten gelesiye kadar ağlamıştım. Babam geldiğinde sanki annemin gittiğini biliyormuş hiç ne oldu kızım diye sormadan bana sarılıp benimle birlikte ağlamıştı içime kapanıklığım böyle başlamıstı hatta O günden sonra uzun birsüre konuşmamıstim taki babam Merve ablayla evlenene kadar onunla evlenince başlamıştım konuşmaya okadar iyi,tatlı,sevecen bir kadındıki onun sayesinde konuşmuştum. O nunda benden bir yaş büyük oğlu varmış aslında ama Merve ablayla yani annesiyle görüşmek istemiyormuş çok üzulmuştüm onun durumuna ikimiz tam tersi durumlardaydık annem beni,oğlu ise Merve ablayi istemiyordu. Böyle yıllar geçti iste simdi Ankara'ya taşınmiştık.
Kendimi çok çirkin buluyorum itici kocaman gözlüklerimle ve diş tellerimle güzel olduğumuda soylemem imkansiz hafif sarimsi ve mavi gozlerim nekadar guzel olsada diş tellerim ve gözlüklerim işi bozuyordu.
arkadaşlar merve adlı kişinin kızı değil oğlu var kusura bakmayın orda küçük bir değişiklik yaptım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATA YENİDEN
Roman d'amourİlk aşık olduğum kişiydi o hatta ilk sevgilimdi ama gidiyordu hemde hiç beklemediğim ummadığım bir şekilde. Son sözleriydi asıl canımı acıtan. Peki ya ben şimdi ne yapıcaktım ? Hakkında bildiğim onca kötü şeylere rağmen aşık olduğum kişi şimdi gidi...
