save me ( Completed )

Save me °°° 6

මම බිම දිගා වෙලා මූණ බිමට තියාගත්තෙ හුස්ම ගන්න පහසු වෙන්න. එන්න එන්නම කාමරේ උණුසුම වැඩි වෙනවා. මම දන්නවා මේ කාමරෙන් කොහොම හරි එළියට ගියේ නැත්නම් තව වැඩි වෙලාවක් මට හුස්ම ගන්න තරම් ඔක්සිජන් මේ room එකේ නෑ කියලා.

මම පුලුවන් තරම් ඔක්සිජන් ඉතුරු කර ගන්න හිතාගෙන විනාඩියකට අඩු හුස්ම වාර ගානක් ගත්තත් තව දවසක්වත් මට ජීවත් වෙන්න නැති වෙයි, මේ මගේ අන්තිම දවස වෙයි කියලා හිතුණු වාර අනන්තයි.

ඒ වෙලාවට මට මැවිලා පෙනුනෙ hyung ලා , ටේ , කුකී වගේම army ලත් 😔😔 මට අඬන්න ඕන වුණත් මගේ කඳුලු වේලිලා. පලවෙනි පාරට හොල්මන දැකපු වෙලාවෙ මට දැනුනු මරන බය දැන් ඒ තරම් නොදැනුනත් මට ඒ වෙලාවෙ මම ඇති කරගත්තු ආත්ම විශ්වාසය දැන් බිඳිලා ගිහින් කියලා හිතුණා. දැන් මට මැරෙන්න බයක් දැනුනෙ නෑ මට දැනුනෙ ලොකු දුකක්. ආයෙ එක පාරක් මගේ සහෝදරයෝ හය දෙනාගෙ මූණු බලාගන්න army ලට bye කියලා ඒ purple ocean එක බලලා එන්න මට ඕන වුණා.

Room එක ගොඩක් නිශ්ශබ්දයි. ඉඳිකටුවක් බිම වැටුනත් ඒ සද්දෙත් ඇහේවි. ඒත් ඒ නිශ්ශබ්දතාවය වැඩි වෙලාවක් තිබුණෙ නෑ. ආයෙත් අර හිනා හඬ. ඒක මාව මෝහනය කරනවා වගේ. ඒ හිනා හඬ ඇහෙන වාරයක් වාරයක් පාසා මගේ ඇඟේ වගේම හිතේ තියන ශක්තියත් හීන වෙලා යනවා වගේ මට දැනුනා.

මම ඔලුව උස්සලා මේසෙ දිහා බැලුවෙ එතනින් ආපු සද්දයක් නිසා. ඒ එයා. අර හොල්මන. මගේ bags හැම එකක්ම අදිනවා. මට ඒ දිහා බලන් ඉන්න ඕන වුණේ නැතත් මම ඒ දිහාම බලන් හිටියෙ ආකර්ශනය වෙලා වගේ. මොනවා හරි හොයනවා වගේ. එයා බඩු අදින කොට එයාගෙ අත වැදිලා මගේ phone එකයි earphone එකයි එක බිමට වැටුණා. මම phone එකේ සද්දෙට සින්දුවක් දාලා earphone ගහගෙන ඇස් පියාගත්තෙ ආයෙත් ඒ හිනා හඩ අහන්නවත් ඒ මූණ බලන්නවත් මට උවමනාවක් නොතිබුණු නිසා.

Phone එකේ සිංදුවක් දාලා තිබුණත් මගේ අවධානය යොමු වුණේ මේකෙන් බේරෙන ක්‍රමයක් ගැන. ඒත් මේ සද්දෙත් එක්ක හිත එක්තැන් කරගන්න අමාරුයි. ඒත් මේක ගැලෙව්වොත් මේ තියන ධෛර්යය බිංදුවටම බහිනවා. ඇස් දෙක ඇරලා ඒ හොල්මන දිහා බැලුවොත් මම ඒකටම ආකර්ෂණය වෙනවා. උදේ ඉඳන් මට දැනුනු හැඟීම සමහර විට මේකෙ අනතුරු ඇඟවීමක් වෙන්න ඇති.