"ငါအော်လိုက်တာအရမ်းများလွန်သွားလား"
"ငါအရမ်းအသံကျယ်သွားတယ်ထင်တယ်"
ဟာရူတိုတယောက်အော်တုံးကအော်ပီးအခုမှဟို
ကောင်လေးအပေါ်အားနာစိတ်ဝင်နေမိသည် ဟူး....
အာ..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငါမှားတာမှမဟုတ်တာ သူက
တောင်ငါ့ပြန်တောင်းပန်ရမှာကို တော်ပီမစဉ်းစားတော့ဘူးစိတ်ရှုပ်တယ်
ထိုအချိန်ရုတ်တရက်စားပွဲပေါ်မှဖုန်းသံထမြည်လေသည်
ဟား..လန့်လိုက်တာ ဘယ်ကဖုန်းသံလဲအာစားပွဲပေါ်ကပဲ နေပါအုံးဒါငါ့ဖုန်းလဲမဟုတ်ဘယ်သူ့ဖုန်း
ကြီးလဲ
အော်..ခုနကဟိုတယောက်ရဲ့ဖုန်းထင်တယ်ပြာယာပြာယာနဲ့ပြေးသွားတာဖုန်းမေ့ကျန်ခဲ့တာတောင်မသိဘူးဘယ်လိုဟာလေးမှန်းမသိရှပ်ပြာရှပ်ပြာနဲ့
သူဖုန်းကိုပြန်ပေးမယ်ဆိုပီးအောက်ထပ်ကိုအပြေး
ဆင်းလာတာကို..ဆာဟီhyungက
ဘယ်လဲရူတိုရား
အပြင်ခဏ
အပြင်ရောက်တော့တွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်သူ့ခြေလှမ်းတွေရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားတယ်
ဘယ်လိုပါလိမ့် ဒီအခြေအနေကသူတို့နှစ်ယောက်ကရောဘာတွေလဲ ဟိုကောင်လေးကလဲခုနကတုံးကကျမျက်ရည်တွေဝဲနေပီးအခုတော့ပြုံးလို့အဲ့လို
မြင်လိုက်ရတော့သူ့စိတ်ထဲမှာဘယ်လိုမှန်းမသိ တစ်မျိုးတော့တစ်မျိုးပဲ သူလဲမပြောတတ်တော့ဘူး
တော်ပါပီနောက်နေ့မှပဲပေးတော့မယ်ဆိုပီးနှစ်ယောက်ကိုမနှောင့်ယှက်ချင်တာနဲ့အပေါ်ပဲပြန်တက်ခဲ့တော့တယ်......
Time skip>>>ရူတိုတယောက်စိတ်အခြေအနေသိပ်
မကောင်းတာကြောင့်ပြတင်းပေါက်ကနေလေညှင်းခံနေရင်းရုတ်တရက်ဟိုဘက်အိမ်ဆီအကြည့်ရောက်သွားတယ်
ဟိုကောင်လေးကအိမ်ဘေးကကိုးသူ့အခန်းနဲ့ကိုယ့်အခန်းနဲ့ကပြတင်းပေါက်ကနေကြည့်ရင်တည့်
တည့်ပဲဒီဘက်ကကြည့်နေတာကိုမသိပဲတယောက်ထဲကနေတာလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့ပါးစပ်ကလဲဘာတွေရွတ်နေလဲမသိ ညနေကငိုတာသူမဟုတ်တဲ့
အတိုင်း..အင်း..ဒီလိုကျတော့လဲဖြူစင်ပီး
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ
