Sunsets & Heartbreak || BNHA FanFic

•2•

🌠🌒

🎶Wishing that I realized what I had when you were mine🎶

🌠🌒

1 AY SONRA

•NISHI•

İşte buradayım.. Hayallerimi gerçekleştireceğim yerdeyim. Artık başlıyorum. Sonunda.. Artık buradayım.

Hayranlıkla binaya bakarken arkamdan birinin sırtıma çarpmasıyla öne doğru sendeledim. Düşecekken sol tarafımda hissettiğim bir el ile bedenimin hafiflediğini hissettim. Yerden birkaç santimetre havada duruyordum. Uçuyor gibiydim.

"Özür dilerim! Özür dilerim! Seni göremedim kusura bakma. Okula bakıyordum seni fark etmedim."

Önümde eğilen brokoli saçlı bir çocuk ve yanında duran kahverengi saçlı bir kız vardı. Kız ellerini birleştirdi ve "Serbest kal!" dedi.

O anda ağırlaştığımı hissettim ve ayaklarım yere değdi. Brokoli çocuk kıza hayranlıkla bakıyordu.

"Bunu nasıl yaptın?"

Kız gülümseyerek cevap verdi.

"Gücüm sıfır yerçekimi. Onun yerçekimini sıfırladım."

Brokolinin ışıldayan gözleri bana mı fazla parlak geliyordu?

"Muhteşem! Harikasın!"

"Teşekkürler. Ben Ochaco Uraraka."

"Izuku Midoriya."

Tokalaştılar. Hafif öksürdüğümde ikisi de bana döndü. Brokoli yine önümde eğildi.

"Ben özür dilerim gerçek-"

"Önemi yok. Bir dahakine dikkatli ol."

Yüzümdeki sade ifadeyi koruyarak söylediğim cümle karşısında doğrulup gülümsedi. Kıza döndüm.

"Sağ ol, Ochaco."

"Önemli değil, şey..."

İkisi de merakla baktığında söylemem gerektiğini anladım.

"Ah, ben Nishi Hoshi."

"Memnun oldum." dediler.

"Ben de." diyerek okula doğru yürümeye başladım.

Ah bu çok riskli! Temastan kaçınmam gerekiyordu. Her ne kadar uzun kollu giyip kapüşon ve eldiven taksam da bana yedi saniyeden fazla dokunmamaları gerekiyordu.

"Tch! Bu okulda sadece etek var. Keşke pantolon seçeneğim de olsaydı."

İçeri girdikten sonra Present Mic'in sınavı anlatacağı yere geldim. Oturacak yer buldum kendime. Birkaç dakika sonra Present Mic sahneye çıktı.

"Programıma hoş geldiniz sevgili UA adayları. Herkes 'hey' diye bağırsın!"

Oluşan sessizlikte gülmemek için kendimi zor tuttum. Sonrasında Present Mic okula kabul edilmek için yapılacak olan sınavı açıkladı. Zor gibi görünüyordu. Fiziksel olarak son bir ayda ne çalıştıysam o vardı bende. Ebeveynlerim ölmeden önce özgünlüğümü kullanmam yasaktı bu yüzden üzerinde antrenman da yapamıyordum. Fakat o özgünlüğümü aldıktan sonra geceleri gizlice evden kaçıp gücümü kullanmayı öğrenebilmiştim. Ne kas gücü ne de çeviklikte iyiydim.

Seslice nefes verdim. Umarım yapabilirsin Nishi.

◇◇◇